Θες να πιστέψεις; Ή να μείνεις άπιστος για πάντα;
Ιδού δέκα κινηματογραφικοί τρόποι που θα σε βοηθήσουν στο πρώτο. Ή…στο δεύτερο!

The ten commandments (1956)
Το θρησκευτικό Technicolor της καρδιάς μας σε σκηνοθεσία του μέγιστου Cecil B. DeMille (η τελευταία και πιο πετυχημένη του ταινία) έχει για μέγα σταρ τον Charlton Heston στο ρόλο του Μωυσή φυσικά, πολλά- πολλά χρόνια πριν μεταμορφωθεί σε αχαρακτήριστο ρεπουμπλικανικό νούμερο ένα υπερασπιστή της οπλοκατοχής για κάθε τίμιο αμερικάνικο σπίτι και κεντρικό της θέμα την παραλαβή των 10 Εντολών από τα ψηλά, όπως και το πώς συμπεριφέρθηκε γενικότερα η Βίβλος σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της. Εφτά υποψηφιότητες για όσκαρ μεταξύ αυτών και για καλύτερη ταινία, κατέληξε όμως τελικά μόνο με αυτή των οπτικών εφέ. Προφανώς κάποιος εκεί ψηλά χάζευε!

Ben -Hur (1959)
Πολλά παράδοξα κρύβονται πίσω από αυτό τον τίτλο. Η χρονική του διάρκεια, 3 ώρες και 32 λεπτά τον κατέστησε συνώνυμο κάποιου που καθυστερεί ατελείωτα. Προτάθηκε για δώδεκα όσκαρ, κέρδισε τα έντεκα,  γι αυτό και κανείς δεν θα ήθελε να είναι στην θέση του Karl Tunberg που έκανε τη διασκευή σεναρίου και ήταν ο μόνος από την παρέα που δεν γύρισε σπίτι με το αγαλματάκι. Ο ρόλος του Ben Hur (Charlton Heston) είναι ο μεγαλύτερος σε διάρκεια ρόλος μέχρι και σήμερα που έχει πάρει όσκαρ. Είναι η μόνη θρησκευτική ταινία που έχει εγκρίνει το Βατικανό.

The Gospel According to Matthew (1964)
Η πιο σημαντική ταινία για τα πάθη του Χριστού έγινε από ένα ορκισμένο άθεο. O Pier Paolo Pasolini σκηνοθετεί τους ερασιτέχνες ηθοποιούς του στην Νότια Ιταλία (μεταξύ αυτών και τη μητέρα του που υποδύεται την Παναγία) με ποιητική πόζα καλά κρυμμένη μέσα στην πρόζα του κειμένου και καταφέρνει αυτό που δεν κατάφερε καμία ταινία του είδους της. Να ολοκληρώσει το φιλοσοφικό της ταξίδι έτη φωτός μακρύτερα από κάθε είδους δόγμα και φανατισμό. Το εκπληκτικής σύλληψης σάουντρακ περιλαμβάνει πρωτότυπες συνθέσεις του Luis Bacalov και κλασσικά αποσπάσματα από Bach, Mozart και Prokofiev. Στα φωνητικά του κλασσικού «Sometimes l feel Like a Motherless Child» εδώ, συναντάμε την Odetta!

Jesus of Nazareth (1977)
Ίσως και πιο διάσημο από το Ρετιρέ του Δαλιανίδη, αν είναι ποτέ δυνατό. Δεν ξεκινάει ελληνικό ορθόδοξο Πάσχα αν κάποιο κανάλι δεν σηματοδοτήσει την έναρξη του με την προβολή αυτής της μίνι σειράς γύρω από τα πάθη του Χριστού. Σειρά που στο συλλογικό συνειδητό έχει περάσει απλά, ως αυτή η ταινία που την βλέπουμε σε συνέχειες. Σκηνοθέτης της ο Franco Zeffirelli και πρωταγωνιστής της ο Robert Powell που σύμφωνα με γενική αποδοχή είναι ο καλύτερος και πιο κοντά στην εικόνα του (λες και ξέρουμε) Χριστός που έχει περάσει ποτέ από τα κινηματογραφικά/ τηλεοπτικά πέριξ. Μετά από αυτή την εμφάνιση ο Powel ουσιαστικά εξαφανίστηκε. Πολύ λογικό!

Life of Brian (1979)
Γυρισμένη δυο χρόνια μετά την υπερπαραγωγή του Franco Zeffirelli «Jesus of Nazareth» η πιο αναρχική, κριτική και φυσικά αστεία ματιά πάνω στα βιβλικά δρώμενα, θα μείνει στην ιστορία για χίλιους δύο λόγους. Μεταξύ αυτών γιατί πήγε τη σάτιρα σε άλλη στρατόσφαιρα υποδεικνύοντας και αποδεικνύοντας την ανάγκη για την απόλυτη ελευθερία της. Γιατί μεταμόρφωσε τους Monty Python σε μεγαθήρια της κωμωδίας.  Γιατί ανέδειξε τον George Harrison των Beatles σε τολμηρό παραγωγό. Γιατί έφερε την καθολική εκκλησία μπροστά στον πιο ξεκάθαρο καθρέφτη της- και ο αντικατοπτρισμό του ήταν κάτι που δεν της άρεσε καθόλου. Και γιατί έδωσε μια μεγάλη ευκαιρία στους φίλους πέρα από τον ωκεανό, να αντιληφθούν ένα διαφορετικό χιούμορ που τους άρεσε κι από πάνω (ανέλπιστη εμπορική επιτυχία στην Αμερική)

O Terry Jones σκηνοθέτης της ταινίας και…. μητέρα του Brian, είναι η αιτία για χιλιάδες αναρροφήσεις γέλιου στη πιο διάσημη ίσως σκηνή του έργου, η στιγμή δηλαδή που προσπαθεί να πείσει το μαζεμένο πλήθος πως ο γιος της δεν είναι αυτός ακριβώς που πιστεύουν

The Last Temptation of Christ (1988)
Ταινία του Martin Scorsese που προσπάθησε να «δει» την ιστορία του Χριστού μέσα από ένα εντελώς ανθρώπινο πρίσμα. Βοήθησε το βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη σενάριο του Paul Schrader και η κολασμένη μεταφορικά και κυριολεκτικά χημεία του Willem Dafoe (στο ρόλο του Χριστού) και της Barbara Hershey (στο ρόλο της Μαγδαληνής). Δεν βοήθησε η παγκόσμια κριτική που ψαλίδισε την τόλμη του auteur όπως και οι απανταχού θρησκευτικές οργανώσεις που βρήκαν ευκαιρία να κυνηγήσουν την ταινία και να «καθαιρέσουν» τους συντελεστές της.

 

The Passion of the Christ (2004)
Το θρησκευτικό έπος του Mel Gibson που γυρίστηκε στα λατινικά και εβραϊκά  και χαιρετίστηκε από την παγκόσμια κριτική για την πληρότητα των εικόνων του και την ωμότητα των συναισθημάτων του (ή και το αντίθετο). Μετά από αυτή την ταινία ο πρωταγωνιστής Χριστός Jim Caviezei  είδε το φως το αληθινό και έγινε το πιο Χολυγουντιανό Χριστιανόπουλο των ’00ς. Στο ρόλο της Μαγδαληνής η Monica Bellucci μετά από ένα από τα πιο εύστοχα casting στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου!

 

The Da Vinci Code (2006)
Ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Dan Brown. Βιβλίο πούλησε 88 εκ αντίτυπα σε όλη τη γη. Βιβλίο έγινε ταινία από Ron Howard με Tom Hanks και Amelie . Ταινία πούλησε περισσότερα. Βατικανό αντέδρασε και αποκήρυξε την ταινία αφού γέλασε πολύ. Βιβλίο προφανώς σκασίλα του μεγάλη!

Noah (2014)
H «κωμωδία» του Darren Aronofsky που κανείς τελικά δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει και τι να εξηγήσει. Πέρα από μια σειρά από ανεκδιήγητες εμφανίσεις βεβαίως, βεβαίως: Russel Crowe, Jennifer Connely, Anthony Hopkins και Emma Watson σε ρόλους- λόγους απόλυσης των ατζέντηδων τους!

Mary Magdalene (2018)
Η Rooney Mara  έτσι ξαφνικά από το πουθενά κι ο Joaquin Phoenix  σε ένα ακόμη- εγώ τώρα πως βρέθηκα εδώ -ρόλο της καριέρας του, φορούν χλαμύδες και προσπαθούν να διορθώσουν με τόση καλοσύνη τον ρόλο της Μαγδαληνής στη θρησκευτική ιστορία. Τελικά δεν ήταν πόρνη αλλά ένα κορίτσι που ήθελα απλά να ζήσει τη ζωή της. Αυτά. Άλλα δεν έχει.

Πηγή: joinradio.gr