Τα μέτρα που ανακοίνωσε  η κυβέρνηση λίγο πριν από τα ταξίδια του πρωθυπουργού στη Γερμανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, όπου πιθανότατα θα καθοριστούν τα επόμενα βήματα της άγριας – ουσιαστικά αποικιακής – οικονομικής επιτήρησης, σηματοδοτούν το πέρασμα της χώρας σε μια νέα εποχή.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση λίγο πριν από τα ταξίδια του πρωθυπουργού στη Γερμανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, όπου πιθανότατα θα καθοριστούν τα επόμενα βήματα της άγριας – ουσιαστικά αποικιακής – οικονομικής επιτήρησης, σηματοδοτούν το πέρασμα της χώρας σε μια νέα εποχή. Ήδη ο Γ. Παπανδρέου έχει κάνει λόγο για μειωμένη εθνική κυριαρχία και για Ελλάδα  «πειραμα τόζωο». Όμως καμιά μέχρι στιγμής παρόμοια αναφορά δεν μπορεί να περιγράψει την πραγ ματικότητα έτσι όπως θα διαμορφωθεί την επόμενη περίοδο.

Το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι δεν πρόκειται να μας δοθεί καμιά… «βοήθεια» από εταίρους και συμμάχους. Εκτός του ότι οι Γερμανοί, με τελευταίο τον υπουργό Εξωτερικών τους Γκουίντο Βεστερβέλε την Τρίτη, το ξεκαθαρίζουν σε όλους τους τόνους, είναι πλέον ξεκάθαρο τι ακριβώς περιλαμβάνει το περίφημο «σχέδιο διάσωσης», χάριν του οποίου η ελληνική κυβέρνηση παίρνει σκληρό τατα μέτρα:

Ένας όμιλος γερμανικών, γαλλικών, ολλαν δικών κ.λπ. τραπεζών – στις οποίες μένει να δούμε αν θα προστεθούν και αμερικάνικες ύστερα από το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ – αναλαμβάνει να εξαγοράσει ελληνικά ομόλογα με τις ευλογίες διεθνών τζογαδόρων και κερδοσκόπων (hedge funds τους λένε και στην Ελλάδα κλαίνε) κατόπιν μερικής αποκλι μάκωσης των spreads, που μπήκαν στη ζωή μας σαν εφιάλτης και μας έκαναν να μετράμε το μέλλον της πατρίδας μας με «μονάδες βάσης».

Αυτοί οι μάγκες, λοιπόν, θα εγγυηθούν – αν η «ειρήνη» με την κερδοσκοπία συνεχιστεί – ότι η χώρα θα μπορεί να συνεχίσει να δανείζεται και στο άμεσο μέλλον. Ως αντάλλαγμα θα πάρουν τον αυστηρότερο έλεγχο που έχει ποτέ επιβλη θεί σε χώρα της ευρωζώνης, ώστε να υλοποιη θούν δύο στόχοι που έχουν ξεκάθαρα τεθεί από τους ευρωκράτες ύστερα από την τελευταία μεγάλη κρίση…

Βαθιά ύφεση

1. Ο πρώτος στόχος αφορά την προσπάθεια για οικονομική – και όχι πλέον πολιτική – δια κυβέρνηση της Ευρώπης. Η ελληνική κατάντια θα είναι ο μπαμπούλας που θα επισείεται προς κάθε απείθαρχο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μέλλον, στην προσπάθεια να χτιστούν και στην Ευρώπη μηχανισμοί ανάλογοι του ΔΝΤ και αντίστοιχοι μιας οικονομικής ένωσης όπως η ευρωπαϊκή.

Στο πλαίσιο αυτό αναμένεται, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, αλλά και τα λεγό μενα αρμόδιων αξιωματούχων της Ε.Ε. (όπως σημειώνει ο Δ. Καζάκης στο εξαιρετικό άρθρο του που δημοσιεύουμε στις σελίδες 2021), να εγκατασταθεί στην Ελλάδα «“ύπατος αρμο στής” ή “κομισάριος οικονομικών” με εξουσίες ανάλογες με τους παλιούς αντιβασιλείς των βρετανικών αποικιών ή τους γκαουλάιτερ των γερμανικών προτεκτοράτων».

Σκοπός του θα είναι να διασφαλίσει ότι θα τηρηθούν κατά γράμμα οι όροι του σχεδίου «διάσωσης», ότι τα χρήματα των εγγυητών του δανεισμού και των ίδιων των δανειστών δεν θα «κινδυνεύσουν», ότι κάθε ευρώ που θα εισ ρέει δεν θα κατευθύνεται σε «άχρηστα» μέτρα κοινωνικής πολιτικής, ότι θα περικοπούν κάθε είδους δαπάνες που δεν συνάδουν με τις επιθυ μίες των δανειστών. Με άλλα λόγια, ολόκληρη η χώρα – και όχι μόνο οι λογαριασμοί της – θα τεθεί υπό τον πλήρη έλεγχο των ευρωκρατών.

Κάθε ικμάδα χρήματος θα εξαφανιστεί από την αγορά προκειμένου να διασφαλιστούν τα κεφάλαια των δανειστών. Δουλειές, μισθοί και ασφάλιση θα υποστούν σαρωτική βλάβη και η χώρα μοιραία θα βυθιστεί στην ύφεση, δεδομένου ότι, ύστερα από τέσσερα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και τα κατά καιρούς φλη ναφήματα περί «ανάπτυξης», το χρήμα συσ σωρεύτηκε σε ελάχιστα χέρια, η παραγωγική υποδομή της χώρας βρίσκεται στο χαμηλότερο δυνατό σημείο και τίποτε δεν δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη με όρους «πραγματικής οικονομίας».

Ο πρωθυπουργός μίλησε βεβαίως την Τρίτη για καταστροφή, αλλά φρόντισε να απαλλάξει το δικό του κόμμα από το δικό του μερίδιο ευθύνης για την κατάντια της Ελλάδας…

2. Ο δεύτερος στόχος αφορά την εκθεμελί ωση κάθε ίχνους κοινωνικής πολιτικής. Το πρό βλημα της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων παραγωγών και εξαγωγέων της Ευρώπης εδώ και χρόνια – ιδιαίτερα έναντι της Κίνας – είναι τεράστιο και συνεπώς η βασική τους επιδίωξη είναι η κάθετη πτώση του κόστους παραγωγής. Κάθε μισθολογικό και κοινωνικό κόστος πρέπει να μειωθεί δραματικά προκειμένου η Ευρώπη να μπορεί να πουλάει ευκολότερα.

Για παράδειγμα, το ασφαλιστικό μοντέλο που εμφάνισε ο Λοβέρδος, χωρίς τη συμμε τοχή του κράτους στον ασφαλιστικό κορβανά, τινάζει το σύστημα στον αέρα μειώνοντας το περιεχόμενο του κουμπαρά, σύμφωνα με εκτι μήσεις, κατά 40%. Την ώρα μάλιστα που ήδη τα ταμεία βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού σε ό,τι αφορά τα οικονομικά τους.

Πεδίον δόξης λαμπρόν ανοίγεται λοιπόν στη δύσμοιρη Ελλάδα…

Ανεπάρκεια και ερωτήματα

Ενώ λοιπόν η οικονομία – σύμφωνα πλέον και με την πρωθυπουργική δήλωση, αλλά και τις κατ’ ιδίαν εκτιμήσεις υπουργών – απειλείται με καταστροφή και η κοινωνία κινδυνεύει με ερήμωση, το ερώτημα είναι αν τόσο η πολιτική «τάξη» (και όχι μόνο η κυβέρνηση…) έχει τη διάθεση και την ικανότητα να αντισταθεί.

Προς το παρόν η διάθεση της κυβέρνησης να κοντράρει τις αντικοινωνικές επιλογές δεν μοιάζει ισχυρή, με συνέπεια ακόμη μια φορά, μέσα σε ένα απίστευτο κλίμα ενοχοποίησης ολόκληρης της κοινωνίας, να πλήττονται από τα μέτρα πρακτικά οι φτωχότεροι και… φρα στικά οι έχοντες. Αλλά και η αντιπολίτευση δεν δείχνει ικανή ούτε να οργανώσει την κοινωνική άμυνα ούτε να υποδείξει έναν άλλο συγκροτημένο δρόμο – για την έξοδο από το τούνελ.

Αν τα πράγματα ζορίσουν, όλοι θα έχουν πρόβλημα και όχι μόνο αυτοί που σήμερα κυβερνούν. Αν επιχειρηθεί να μεταβληθεί η κοινωνία σε έρημο, ίσως οι αντιδράσεις τούς ξεπεράσουν όλους.

Δεν είναι αμελητέα η αναφορά στο κείμενο των σελίδων 20 21 στους διεθνείς τζογαδόρους και κερδοσκόπους τύπου Πόλσον και Σόρος. Από τη μια διαπιστώνουν ότι στο πολιτικό μέρος δεν βλέπουν σοβαρές αντιδράσεις και άρα θα καταφέρουν να κάνουν τις «δουλειές» τους στην Ελλάδα. Από την άλλη όμως αφή νουν εκκρεμές το ερώτημα αν και οι Έλληνες είναι… «ανοιχτοί για δουλειές». Στο χέρι των Ελλήνων είναι να δικαιώσουν τις επιφυλάξεις και τις ανησυχίες τους…

Όσο για την πραγματική κατάσταση της οικονομίας, πέρα από τις κυβερνητικές ή μιντι ακές ωραιοποιήσεις, αλλά και για τους σχεδι ασμούς όσων επιβουλεύονται τον πλούτο της χώρας, θα τα πούμε πολύ σύντομα και πολύ αναλυτικά…