Το αποτρόπαιο έγκλημα της γενοκτονίας των Αρμενίων ακολούθησε ένα ακόμα πιο σκληρό και επώδυνο, αυτό της αποσιώπησής του. Γι’ αυτό και σήμερα, που σπάει η σιωπή, η Τουρκία αντιδρά σπασμωδικά. Σπάει η τρομακτική σιωπή γύρω από μια φρικαλεότητα την οποία η Τουρκία δεν έχει το ιστορικό και εθνικό σθένος να αντιμετωπίσει αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της. Ακόμα κι όταν η Τουρκία, ως Οθωμανική Αυτοκρατορία, ηττήθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο δεν υπέστη την παραδειγματική τιμωρία που της άξιζε εκ μέρους των νικητών – στο πλευρό των οποίων είχε ταχθεί η Αρμενία σύμφωνα με την τουρκική άποψη – αλλά η τότε Κοινωνία των Εθνών και μετέπειτα ΟΗΕ δεν τόλμησε να καταδικάσει ξεκάθαρα αυτό το τεράστιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. 

Την πολιτική συνέχεια των Νεότουρκων εκφράζουν οι Κεμαλιστές κι όχι μόνο, αν σκεφτεί κανείς την πολιτική τους στη σύγχρονη εποχή απέναντι στους Κούρδους (από τότε που οι τελευταίοι απέκτησαν εθνική συνείδηση) αλλά και στη βόρεια Κύπρο, την οποία συνεχίζει με άλλους όρους ο νέο-ισλαμιστής Ερντογάν, ένα πρόσωπο που πρέπει να καθίσει στο εδώλιο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Έτσι, η παγκόσμια καταδίκη της Τουρκίας όχι μόνο είναι απαραίτητη αλλά επιβάλλεται, μια και εξακολουθεί να πολιτεύεται αμετανόητη – όποτε έχει τη δυνατότητα – με βάση τους ίδιους εγκληματικούς στόχους. Βασική και διαχρονική πολιτική μέριμνα της Τουρκίας είναι να εξαφανίσει από τον χώρο που θεωρεί δικό της κάθε διαφορετική εθνότητα που διεκδικεί το δικαίωμά της ως έθνος. 

Ισχυρό χαστούκι στη λυσσώδη προσπάθεια του δικτάτορα Ερντογάν να μην αναγνωριστεί η γενοκτονία των Αρμενίων – δηλαδή η κτηνωδία της Τουρκίας – έδωσε τελικά και η αμερικανική Γερουσία που επικύρωσε το ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων, το οποίο αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ύστερα από εμπόδια που έθεσαν αρκετές φορές Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές, για να μην τεθεί προς ψήφιση το ψήφισμα στο σώμα, η Γερουσία τελικά το ενέκρινε ομόφωνα.

Αρμένιοι και Έλληνες του Πόντου
Τη σφαγή των Αρμενίων ακολούθησε η λεηλασία των σπιτιών τους, των περιουσιών τους, των υπαρχόντων τους με την ανοχή των νικητών συμμάχων, κυρίως των Γάλλων, οι οποίοι συμφώνησαν με την πολιτική της Τουρκίας να λύνει τα προβλήματα των εθνοτήτων στην περιοχή με το σπαθί της. Έτσι, αυτό που άρχισαν ο Ταλαάτ και ο Εμβέρ το 1915 -16, συνέχισε ο Κεμάλ Ατατούρκ με μια νέα γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων που κυριαρχούσαν στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και στον Πόντο. Πάνω από ένα εκατομμύριο εκδιώχθηκαν βίαια από τον τόπο που ζούσαν πολύ πριν εμφανιστούν οι Τούρκοι στη Μικρά Ασία. Εδώ να προσθέσουμε ότι μαζί με τους Έλληνες της Δυτικής Μικράς Ασίας ξεσπιτωθήκαν και οι Αρμένιοι για να σωθούν από τη σφαγή που τους επιφύλασσε ο ανανεωτής της Τουρκίας, Κεμάλ Ατατούρκ. Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι:
«Με την κατάρρευση του μετώπου και την απασχόληση των Τούρκων με την εκδίωξη και σφαγή των Ελλήνων, οι Άγγλοι, ανενόχλητοι, στέλνουν τον ‘Οκτώβρη του 1922 στρατιωτικά τμήματα αραβικού στρατού της Μεσοποταμίας και καταλαμβάνουν τη Μοσούλη. […] Τα πετρέλαια της Μοσούλης ήταν στα χέρια τής αγγλικής αποικιοκρατίας. H επιχείρηση κόστισε στην Ελλάδα πολύ ακριβά, στην Αγγλία όμως τίποτα. Όχι μόνο έπαιρνε τη Μοσούλη αλλά είχε να εισπράττει από την Ελλάδα, για τα έξοδα τής μικρασιατικής εκστρατείας, χρέη με τόκους και επιτόκια», όπως γράφει ο Νίκος Ψυρούκης.

Οι Τούρκοι στη Μικρά Ασία 
Πάγια τακτική της Τουρκίας είναι να ισχυρίζεται ότι ο χώρος της Μικράς Ασίας είναι δικός της χώρος και ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί άλλα έθνη. Κι όμως, οι Τούρκοι είναι οι τελευταίοι που εγκαταστάθηκαν στη Μ. Ασία. Και παρά το ότι κυριάρχησαν μέσα από σφαγές και διωγμούς, εξακολουθούν να αποτελούν μειοψηφία σε αυτόν τον χώρο που κατοικείται από διάφορες εθνότητες από τα πανάρχαια χρόνια. 
Η γενοκτονία των Αρμενίων σ’ έναν χώρο που κατοικούσαν από παλιά δεν έχει να κάνει με προηγούμενες βαρβαρότητες των Τούρκων και υπήρξε συνειδητή πολιτική απόφαση των Νεότουρκων – όπως και η σφαγή των Ελλήνων το 1922.
Από το 1903, από τότε που η Μακεδονία άρχισε να μαστίζεται από τους εθνικούς ανταγωνισμούς των βαλκανικών λαών, οι Νεότουρκοι συνειδητοποίησαν ότι με την εθνική αφύπνιση των διαφόρων γηγενών εθνοτήτων δεν υπήρχε χώρος για δική τους πατρίδα. Ήταν παντού ξένοι. Έτσι, δίχως να αφήσουν να διαφανούν τα πραγματικά τους σχέδια, άρχισαν να επεξεργάζονται τη σφαγή των Αρμενίων και το ξερίζωμα των Ελλήνων από τη Μ. Ασία. Το σχέδιο μάλιστα ήταν ευρύτερο και περιλάμβανε τη Βαλκανική, αλλά περιορίστηκε λόγω του ότι ανατράπηκαν προτού προλάβουν να βάλουν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους. 

Προς την αναγνώριση 
Ως έναρξη της αρμενικής γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν. Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ανέρχεται από 600.000 έως 800.000, σε αντίθεση με τις δυτικές εκτιμήσεις που συμπίπτουν με αυτές των Αρμενίων και ανεβάζουν τον αριθμό σε 1.500.000 σφαγιασθέντες. Να υπενθυμίσουμε για μια ακόμα φορά ότι η φρικιαστική γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο,με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων και των Ασσυρίων (νεστοριανών χριστιανών) και ότι θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.
Από τη μεριά της, η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται την ύπαρξη γενοκτονίας και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε ένας «βίαιος εκτοπισμός του αρμενικού πληθυσμού»! 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.