Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία **** 

Όταν η εν λόγω ταινία είχε βγει στις αίθουσες τον χει­μώνα του 1 990, από την πρώτη η μέρα της προβολής της, έγινε αυτομάτως για χιλιάδες σινεφίλ μια από τις πιο αγαπημένες. Δικαίως. Και το ευχάριστο είναι πως πολλά χρόνια μετά καταφέρνει και διατηρεί αναλλοί­ωτη την απίστευτη μαγεία και γοητεία της.

Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία **** 

Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ.

Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ροσφόρ, Άνα Γκαλιένα, Ρολάν Μπερτέν, Μορίς Σεβίτ, Φιλίπ Κλεβενό. 

Όταν η εν λόγω ταινία είχε βγει στις αίθουσες τον χει­μώνα του 1 990, από την πρώτη η μέρα της προβολής της, έγινε αυτομάτως για χιλιάδες σινεφίλ μια από τις πιο αγαπημένες. Δικαίως. Και το ευχάριστο είναι πως πολλά χρόνια μετά καταφέρνει και διατηρεί αναλλοί­ωτη την απίστευτη μαγεία και γοητεία της. Π ροσωπικά πιστεύω πως είναι από τις ταινίες που μπορεί να «κοιτά­ξει» κατάματα τις κορυφαίες δημιουργίες του μεγάλου Φρανσουά Τρυφώ. Ενός σκηνοθέτη, δηλαδή, που λάτρευε στην κυριολεξία τις γυναίκες και διέθετε τη δύναμη αλλά και το αφηγηματικό ταλέντο να περνάει στην οθόνη την απίστευτη γοητεία που αναδυόταν από την παρουσία τους και μόνο. Ας θυμηθούμε όμως λίγο το «στόρι». Μια ημέρα, σε κάποιο κομμωτήριο, ο 12χρονος Αντουάν βλέπει και ερωτεύεται κεραυνο­βόλα μια από τις κομμώτριες του μαγαζιού. Ο έρωτας εγκαθίσταται άπαξ και διά παντός στην ψυχή και στο μυαλό του, καθώς η νεαρή εξέπεμπε «θανατηφόρο» αισθησιασμό, μια έμφυτη γλυκιά μελαγχολία, αλλά και ένα μαγικό, σχεδόν λυτρωτικό, άγγιγμα με τα χέρια της. Πολλά χρόνια αργότερα επιχειρεί να αναβιώσει παρό­μοια συναισθήματα, μέσω του γάμου του με την επίσης κομμώτρια Ματίλντ. Ο Αντουάν πιστεύει πως μόνο μέσω του παθιασμένου και αναλλοίωτου έρωτα μπο­ρεί να υπερβεί τις δυσκολίες της καθημερινότητας, τη φθορά του χρόνου, αλλά και τις συμφορές που μπορεί – και είναι απολύτως φυσικό – να φέρνει η ίδια η ζωή. Ένας αμετανόητος και δίχως συμβιβασμούς, λάτρης του έρωτα. Χωρίς υπερβολή, πιστεύω πως πρόκειται για μια από τις πιο επιδραστικές ταινίες γενικώς του παγκόσμιου σινεμά. Από τη μια, η έντονα αφηγηματική προσέγγιση και πειθώ του Λεκόντ και, από την άλλη, ο εξαιρετικός συνδυασμός που έχει πετύχει του ερωτι­κού στοιχείου με τη νοσταλγία της εφηβικής ηλικίας, τη μελαγχολία του ανεκπλήρωτου αλλά και τη λύτρωση από τη χαρά που μπορεί να σου προσφέρει ο έρωτας, πραγματικά σε αφήνουν άναυδο. Ειλικρινά, η ταινία είναι φτιαγμένη – και το εκπέμπει από το πρώτο έως και το τελευταίο πλάνο – από αυθεντική σάρκα και οστά. Η δε ερμηνεία του Ροσφόρ, έξω από κάθε περιγραφή.