Δηλαδή όλος αυτός ο απίστευτος κύκλος βίας που αποτελεί τρόπο ζωής για την Αμερική, είναι αποκλειστικά ρατσιστικός;  Όλη αυτή η βίαιη κουλτούρα που εκτίθεται φαρδιά πλατιά στην βιτρίνα της, έχει μια μονοδιάστατη ερμηνεία; Όλο αυτό το ευρύτατο πλέγμα σχέσεων και η πολυπλοκότητα του αμερικανικού τρόπου ζωής και αντίληψης του κόσμου περιορίζεται μέσα στο δίπολο ρατσιστής – αντιρατσιστής; Μήπως ο αντιρατσισμός που τα ερμηνεύει όλα, είναι κι αυτός ένας βολικός τρόπος για να μην γίνει ποτέ κατανοητό το πρόβλημα; Μήπως είναι ένας τρόπος να μην αντιμετωπίσουμε ποτέ σοβαρά τις βαθύτερες αίτιες της βίας;

Μιλάμε για μια κοινωνία της οποίας η αιχμή του δόρατος του πολιτισμού της, ο κινηματογράφος, έχει ξοδέψει εκατομμύρια χιλιόμετρα φιλμ που αισθητικοποιούν την βία, την χορογραφούν, την αποθεώνουν, την εξαγνίζουν και την εξιδανικεύουν. Ποιος δεν έχει καθηλωθεί μπροστά στις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές οθόνες απολαμβάνοντας πιστολίδια, ξεκοιλιάσματα, ανηλεείς ξυλοδαρμούς;

Η χρήση βίας πλέον επεκτείνεται  από τη σκηνή του φόνου  στο τραπέζι του ιατροδικαστή με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, έως τις χειρουργικές αίθουσες όπου παρακολουθούμε μαθήματα ανατομίας…  Ήδη, είναι δημοφιλείς ιατρικές τηλεοπτικές σειρές των οποίων η δράση εκτυλίσσεται  σε χειρουργικές αίθουσες. Μιλάμε για μια εμπεδωμένη κουλτούρα βίας η όποια έχει καταστεί εφιαλτικά οικεία  ώστε η πραγματική της εκδοχή να μην προκαλεί εντύπωση. 

Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόυντ προφανώς ενέχει και στοιχεία φυλετικού ρατσισμού, τουλάχιστον δεν μπορεί κανείς να τα αποκλείσει. Ωστόσο, είναι ένα αμιγώς ρατσιστικό έγκλημα σε μια κοινωνία όπου κάθε σπίτι διαθέτει ένα ολόκληρο οπλοστάσιο -όπως εμείς μαχαιροπίρουνα- και στον οικογενειακό προϋπολογισμό προβλέπεται ένα κονδύλι για το …εξοπλιστικό πρόγραμμα της οικογένειας;

Είναι ένα ρατσιστικό έγκλημα σε μια χώρα που η  οπλοκατοχή σημαίνει «παίρνω το νόμο στα χέρια μου», που όταν πατάς την άκρη του γκαζόν σε μια αμερικανική αυλή, οι πιθανότητες να σε πυροβολήσει ο θιγμένος ιδιοκτήτης είναι μια στις δυο;  Αυτή η αντίληψη ζωής χρειάζεται μια πολύ απαιτητικότερη και πολυπλοκότερη ερμηνεία και προσέγγιση από την μονοδιάστατη  ρατσιστική εξήγηση που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.  

Η βία φέρνει βία, δικαιολογεί την χρήση βίας και πάει λέγοντας καθώς  τα όργανα της τάξεως οπλίζονται με υπερεξουσίες και άμετρη δόση αυθαιρεσίας στην αντιμετώπιση της ενδεχόμενης βίας.

Έτσι, το παραμικρό μεγεθύνεται. Πίσω από μια αθώα κίνηση κρύβεται ένα όπλο, πίσω από μια μικροπαράβαση, ένα τεράστιο κακούργημα, πίσω από κάθε ανθρώπινο καθημερινό αυθορμητισμό μια θανάσιμη απειλή. Αυτή είναι η Αμερική – ή εν πάση περιπτώσει μια όψη της, μια εκδοχή της.  Γιατί μια τεράστια χώρα που έπαιξε και παίζει καθοριστικό και ηγεμονικό ρόλο στη διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό!  

Στην Αμερική, η βία υπάρχει στις σχέσεις εργασίας, στην αντίληψη του χρήματος, στο πώς αντιλαμβάνονται την  κοινωνική επιτυχία, στον τρόπο ζωής, στην αποθέωση της δύναμης, στην αντίληψη για την ασφάλεια, στον τρόμο να μην βρεθείς έκθετος και ξεβράκωτος σε μια κοινωνία ανταγωνιστική και κυρίως πολυπολιτισμική.

Η Αμερική, ακόμα και στην εξωτερική της πολιτική, ακολουθεί την κραυγαλέα  διπλωματία της ισχύος. Τα προβλήματά της συνηθίζει να τα λύνει με την επίδειξη της δύναμης, δίχως να τα αναλύει, να τα σκέπτεται. Όπως το ηλίθιο γομάρι, ο αστυνομικός, που για ένα πλαστό εικοσαδόλλαρο και πριν καν δοθούν διευκρινήσεις, δολοφόνησε απάνθρωπα έναν συμπολίτη του. 

Το ερώτημα τού αν αυτό θα συνέβαινε με έναν λευκό και όχι μαύρο, δεν υφίσταται καν.  Κάλλιστα μπορεί να συνέβαινε – και να μην συνέβαινε, για άπειρους λόγους. Αυτή είναι η πολιτισμικά εμπεδωμένη αντίληψη ζωής και έκφρασης του αμερικανικού τρόπου αντίδρασης.  Να μην διαβαθμίζει,  να μην αξιολογεί, να μην σκέπτεται. Να λύνει τα  προβλήματα με την επίδειξη δύναμης.  

Είναι πολύ πιθανό, ο δολοφόνος αστυνομικός από την Μινεάπολη,  εμποτισμένος από μιαν φασιστική στο σύνολό της, αντίληψη ζωής, να πιστεύει ειλικρινά μέσα του ότι δεν διέπραξε ούτε ποινικό ούτε ηθικό έγκλημα! Κι αυτό είναι απείρως πιο εκρηκτικό, κυρίως στην Αμερική του Τραμπ που πειραματίζεται επικίνδυνα με την ισχύ και την ηλιθιότητα!