Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, δήλωσε σε όλους τους τόνους ότι αυτό που χρειάζεται η Ιταλία από την Ευρώπη δεν είναι οικονομική βοήθεια, αλλά ψυχολογική – ηθική υποστήριξη. 

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, δήλωσε σε όλους τους τόνους ότι αυτό που χρειάζεται η Ιταλία από την Ευρώπη δεν είναι οικονομική βοήθεια, αλλά ψυχολογική – ηθική υποστήριξη. Την επομένη της συνέντευξής του, τα ιταλικά επιτόκια δανεισμού ξεπερνούσαν το 6% για το δεκαετές ομόλογο.

Με αυτό τον τρομακτικό αριθμό στο μυαλό είναι να αναρωτιέται κανείς πώς η τεχνοκρατική κυβέρνηση του Μόντι θα καταφέρει να επιβιώσει μέχρι την άνοιξη του 2013, οπότε είναι προγραμματισμένο να διεξαχθούν οι ιταλικές εκλογές. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και η αναχρηματοδότησή του δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.

Ξεθαρρεύει ο Καβαλιέρε

Αυτές τις δυσκολίες βλέπει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι και το τελευταίο διάστημα, αν και είχε περιθωριοποιηθεί βιαίως από το διευθυντήριο της ευρωζώνης, πλέον… ξε-θαρρεύει. Εντείνει εδώ και καιρό τις δημόσιες εμφανίσεις του και καλλιεργεί ένα προφίλ που εναντιώνεται στο κοινό νόμισμα, θεωρώντας πάνω – κάτω ότι το ευρώ είναι η αρχή όλων των δεινών της ιταλικής οικονομίας.

Με αυτή τη ρητορική σίγουρα θα κερδίσει την υποστήριξη της Λέγκας του Βορρά και πιθανώς πολλών ψηφοφόρων που συγκρίνουν το ευρώ με τη λιρέτα και αναπολούν τις παλιές καλές εποχές με τα πολλά μηδενικά στις τιμές. Ο Μπερλουσκόνι είναι άνθρωπος της αγοράς και ως τέτοιος δεν πέφτει πολύ έξω, τουλάχιστον σε αυτό το θέμα.

Η ιταλική μικρή βιομηχανία και βιοτεχνία έχει συμπιεστεί μέσα στη μέγγενη του ανταγωνισμού που έφερε το κοινό νόμισμα, χάνοντας ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς που κατείχε, είτε από τους «ποιοτικότερους» Γερμανούς είτε από τους φθηνότερους Κινέζους.

Κόμμα υπό κατάρρευση

Πέρα, όμως, από όλα τα άλλα, πρέπει να κερδίσει το στοίχημα της, ουσιαστικά, επανίδρυσης του κόμματός του, το οποίο οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν να καταρρέει. Σε έρευνα του Ιουλίου τα ποσοστά του ήταν λίγο καλύτερα από αυτά του Μπέπε Γκρίλο, γνωστού μπλόγκερ και κωμικού.

Οι αιτίες αυτής της καθίζησης είναι πολλές: από την επιλογή του Αντζελίνο Αλφάνο στην ηγεσία του κόμματος, μέχρι τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Μόντι, που έχει συνδέσει το όνομά της με σκληρά μέτρα λιτότητας. Ο δικηγόρος του διαβόλου θα έλεγε, βέβαια, ότι το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα στήριξε τον Μόντι, αλλά δεν έπαθε τόσο μεγάλη ζημιά.

Αυτό, συνεπώς, που απομένει από τις αιτίες της πτώσης είναι ο ίδιος ο Καβαλιέρε. Το γεγονός ότι συνέδεσε ολοκληρωτικά το όνομά του και τη δυναμική προσωπικότητά του με την παράταξή του άλλες φορές τον βοήθησε και άλλες όχι.

Η ίδια έρευνα έδειξε ότι το 53% το γυναικών που τον ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές δεν θα το κάνουν στις επερχόμενες – τα μπούνγκα – μπούνγκα πάρτι έχουν το κόστος τους.

Θα χρειαστεί όλη του τη μαεστρία για να ανατρέψει την κατάσταση ο Μπερλουσκόνι, πράγμα που, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι η πρώτη φορά που το καταφέρνει. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά από το 1994 ή το 2000. Η χώρα είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης και, ό,τι και να λέει ο Μόντι, σύντομα θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από την ψυχολογική υποστήριξη των εταίρων του.

 

Αντιγερμανικό το κλίμα

Τελειώνοντας τη συνέντευξή του στο «Der Spiegel», o Μόντι δηλώνει ότι ανησυχεί για το διαρκώς αυξανόμενο αίσθημα εναντίον του ευρώ, της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υπάρχει στην ιταλική Βουλή. Βούτυρο, δηλαδή, στο ψωμί του Καβαλιέρε…