Συγχωρέστε μου σήμερα την Ωδή σ’ ένα φιλαράκι, μ’ ένα όνομα…

Λ. Όπως Λάκης. Ένα υποκοριστικό ανδρικού ονόματος που το συναντάμε σ’ όλη την Ελλάδα, από την Αθήνα ώς τον Έβρο και από την Κάσο ώς το Περιβόλι Φθιώτιδος. Βγαίνει απ’ όλα τα ονόματα, στην περίπτωσή μας από το Βαγγελάκης. Ο Φίλος μου, με «Φ» κεφαλαίο. Ο σύντροφός μου στα ταξίδια στη γη και στον νου, η ήρεμη δύναμη όταν μας πυροβολούν, ο κολλητός των μικρών στιγμών, κάτι σαν αδελφός στο καλύτερο.

Ο Λάκης μου έχει όλες τις… αρετές που λατρεύω. Γκρινιάρης στις καθημερινές συζητήσεις, ισχυρογνώμων κι όταν έχει άδικο, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, τρώει δυο φορές περισσότερες από μένα, μου σπάει τα νεύρα για ασήμαντους λόγους, με πρήζει όταν ανάβω τσιγάρο, κοσκινίζει μετά μανίας όλα τα κείμενά μου και πάντα έχει μια γνώμη που τα κάνει καλύτερα. Είναι φανατικός Παναθηναϊκός όταν η ομάδα του πάει καλά και αντί-Παναθηναϊκός όταν παραπαίει, ξέρει μπάσκετ σαν κόουτς του NBA και με ζαλίζει με αναλύσεις για το πώς έπαιξαν οι Λέικερς κόντρα στους Σικάγο Μπουλς, όταν εγώ έχω αρχίσει να μιλάω για τη μακαρονάδα με πεταλίδες και χοχλιούς θαλάσσης.

Τα κακά του, τώρα. Είναι δίκαιος, λέει ό,τι σκέφτεται, έχει αρχές, αγαπάει λίγους αλλά πολύ, διαβάζει πολύ, τα ξέρει όλα, κι όταν δεν τα ξέρει ψάχνει. Ξέρει πολλά για τους πλανήτες, γνωρίζει καλύτερο μπάνιο από μένα που είμαι νησιώτης και είναι ανοιχτοχέρης στα κεράσματα και τα δώρα του.

Με λίγα λόγια ο Λάκης μού σπάει τα νεύρα. Είκοσι χρόνια τώρα απορώ κι εγώ πώς αντέχω. Εντάξει, ήταν κοντά μου στην Έρημο Γκόμπι της Μογγολίας – έβαζε ξύλα το βράδυ για να μην παγώσουμε στη γιούρτα – και στο Σινικό Τείχος, στη Νέα Υόρκη –κάναμε ελληνικό Πάσχα – και στο Παρίσι, στην Μπρυζ με τις γεφυρούλες και στην Πράγα με το Μαύρο Θέατρο, στην Κωνσταντινούπολη με τις νύχτες στον Βόσπορο και στο Μάντσεστερ – ο Θρύλος έφαγε τέσσερα κι ήταν ο μόνος που είχε κάνει την πρόβλεψη –, στην Καστοριά για τα Ραμπουτσάρια, στη Δήλο με τα λιοντάρια και τη Μύκονο, στην Τήνο – άψογος οικοδεσπότης – και στη Λίμνη Πλαστήρα με τις πέστροφες.

Χιλιάδες στιγμές που φέρνουν δυο ανθρώπους κοντά για να γίνουν φίλοι. Ξέρουμε ο ένας τα μυστικά του άλλου, αν και του τα βγάζω με το τσιγκέλι.

Συγχωρήστε μου που δεν περίμενα το «Φ» για να πω δυο λόγια για το φιλαράκι μου, αλλά σε λίγες μέρες έρχεται για να κάνουμε βουτιές στη Χέλατρο, να βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα στην Αμμούα και να πίνουμε ρακές όπως Προ Κορωνοϊού στην «Αυλή»…