H παγκόσμια πραγματικότητα έχει μπει σε επιταχυντή. Η πανδημία, ως μια «δολοφονική διόρθωση για κάποιους» ή απλά μια «κατασκευασμένη κατάρα» για κάποιους συνωμοσιολόγους, δημιουργεί νέα δεδομένα που μαζί με την επικράτηση του επικίνδυνου λαϊκισμού πιέζει τους αρμούς αυτού που αποκαλούμε Δύση.
Τα παραπάνω αποδεικνύονται και από έρευνα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και παρουσία σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, που καταγράφει τον θάνατο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, την αδιέξοδη μοναξιά των Ευρωπαίων και την εκ του αποτελέσματος αρνητική οπτική που έχουν για τον Ντόναλντ Τραμπ και την πολιτική του.
Η έρευνα πιστοποιεί και τα πρόσφατα σχόλια του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, που είχε δηλώσει απερίφραστα ότι η πολιτική Τραμπ μετατρέπει το ΝΑΤΟ σε έναν οργανισμό «εγκεφαλικά νεκρό». Ως ο κατεξοχήν οδηγός τής – όποιας – Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Άμυνας της Ε.Ε., δεν διστάζει να τα βάλει με τον Ερντογάν, του οποίου η πολιτική στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή αλλά και στο ΝΑΤΟ λειτουργούν στοχευμένα αποσταθεροποιητικά.

«Είσαι ηλίθια»
Και ενώ προφανή και απαράδεκτα γεγονότα γίνονται σημαία και εργαλείο αναχρονισμού και αναθεωρητισμού (καταστρέφουμε αγάλματα τιμωρώντας το παρελθόν), η πολιτική Τραμπ, ένα μείγμα πολιτικού πρωτογονισμού, εγωπάθειας και πλήρους ανεπάρκειας σε βασικές γνώσεις διεθνούς πολιτικής, λειτουργεί ως disruptor (διαταράκτης) κάθε ιστορικού κεκτημένου και πολιτικά αναγκαίου.
Νέα έκθεση του Καρλ Μπερνστάιν για το cnn.com καταγράφει ότι ο Πρόεδρος Τραμπ, ενώ ήταν φιλικός με τους άνδρες ηγέτες στις τηλεφωνικές κλήσεις, γινόταν σχεδόν σαδιστής όταν μιλούσε με γυναίκες πρωθυπουργούς ή Προέδρους.

Ο Καρλ Μπερνστάιν, εμβληματική μορφή της ερευνητικής δημοσιογραφίας, που εργαζόταν για την εφημερίδα «The Washington Post», όπως και ο Μπομπ Γούντγουορντ, το 1972, όταν οι δυο τους έφεραν στο φως το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, επικαλείται πηγές του Λευκού Οίκου και της Υπηρεσίας Πληροφοριών που έχουν γνώση των κλήσεων οι οποίες είναι διαβαθμισμένες σε υψηλό επίπεδο. Οι πιο «βίαιες επιθέσεις του Τραμπ, ανέφεραν οι πηγές, απευθύνονταν σε γυναίκες αρχηγούς κρατών».
«Οι κλήσεις οδήγησαν τους πρώην ανώτερους συνεργάτες του Τραμπ (συμπεριλαμβανομένων των συμβούλων εθνικής ασφαλείας Χ.Ρ. ΜακΜάστερ και Τζον Μπόλτον, του υπουργού Άμυνας Τζέιμς Μάτις, του υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον και του επικεφαλής του Λευκού Οίκου Τζον Κέλι, καθώς και αξιωματούχων της Υπηρεσίας Πληροφοριών) να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο Πρόεδρος ήταν συχνά παραληρηματικός – όπως το έθεσαν δύο πηγές – στις σχέσεις του με ξένους ηγέτες» έγραψε ο Μπερνστάιν.

Τι είπατε;
«Μερικά από όσα είπε στην Άνγκελα Μέρκελ είναι απλώς απίστευτα. Τη χαρακτήρισε «ηλίθια» και την κατηγόρησε ότι την έχουν οι Ρώσοι στο τσεπάκι, ανέφερε μια πηγή στον Μπερνστάιν. Η Μέρκελ αδιαφόρησε για το «φαρμάκι» του Τραμπ, ανέφερε μια πηγή, και απλώς απάντησε παραθέτοντας δεδομένα.
Η συμπεριφορά του ήταν αντίστοιχη και στις διά ζώσης συναντήσεις, δήλωσε ένας Γερμανός αξιωματούχος στο CNN. «Όταν η Άνγκελα Μέρκελ επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο το 2018, ο Τραμπ επέδειξε πολύ αμφισβητήσιμη συμπεριφορά, που ήταν αρκετά επιθετική. (…) Η καγκελάριος έμεινε πράγματι ήρεμη, και αυτό έκανε και στο τηλέφωνο» δήλωσε ο αξιωματούχος, σύμφωνα με την έκθεση.
Θύμα της συμπεριφοράς Τραμπ έπεσε και η Βρετανίδα πρώην πρωθυπουργός Τερέζα Μέι: εξεπλάγη από τη συμπεριφορά του Τραμπ, ανέφερε η έκθεση. Η Μέι ταράχτηκε και έγινε νευρική όταν ο Τραμπ της επιτέθηκε, σύμφωνα με πηγή που μίλησε στον Μπερνστάιν. «Σαφώς την εκφόβισε και αυτό είχε σκοπό να κάνει» σχολίασε στο CNN ένα άτομο που έχει γνώση των κλήσεων.

Θαυμάζει τους «σκληρούς»
Ο Αμερικανός Πρόεδρος αγαπάει τους σκληρούς ηγέτες, που θεωρούν τη δημοκρατία πολυλογία. Γι’ αυτό φαίνεται να είναι υποτακτικός στις συνομιλίες του με τον Ερντογάν. Οι συνομιλίες με τον Βλαντίμιρ Πούτιν είναι μέρος ενός πλέγματος τηλεφωνημάτων του Τραμπ με τους ηγέτες της Αυστραλίας, της Τουρκίας, του Καναδά και της δυτικής Ευρώπης, κατά τη διάρκεια της θητείας του, τις οποίες οι αξιωματούχοι που τις «άκουσαν» τις περιγράφουν ως «ασεβείς». 

Στην περίπτωση της Ρωσίας μια πηγή εξέφρασε φόβους ότι ο Τραμπ σπαταλούσε το «πλεονέκτημα που κερδήθηκε σκληρά στον Ψυχρό Πόλεμο» ζητώντας την έγκριση του Πούτιν.
Μάλιστα, οι βοηθοί του Λευκού Οίκου ανησυχούσαν ότι οι Τούρκοι πράκτορες ασφαλείας στην Ουάσιγκτον παρακολουθούσαν τις κινήσεις του Τραμπ, ώστε ο Ερντογάν να γνωρίζει πότε να καλέσει, αναφέρει η έκθεση. Ο Τούρκος Πρόεδρος, μάλιστα, φέρεται να εκμεταλλευόταν την άγνοια του Τραμπ για τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής.

Η δύσκολη ισορροπία
Τώρα που την Προεδρία της Ε.Ε. αναλαμβάνει η Γερμανία, τίθεται εν αμφιβόλω το αν κάτι μπορεί να αλλάξει ανάμεσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η έρευνα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων καταγράφει τη διάθεση των Ευρωπαίων πολιτών που συμμετείχαν στην έρευνα η Ε.Ε. να αποκτήσει κοινή φωνή και συλλογική ευθύνη για θέματα όπως η πανδημία, η εξωτερική πολιτική και η άμυνα.
Ειδικότερα για την πανδημία οι πολίτες δεν είδαν θετικά την αδυναμία των Ευρωπαίων ηγετών και της Ε.Ε. να ανταποκριθούν στη σπουδαιότητα των συνεπειών της πανδημίας και να αναπτύξουν μία κοινή, οργανωμένη απάντηση. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν αρνητικά και με επιφύλαξη και τον ρόλο της Ρωσίας και της Κίνας και είναι αμφίθυμοι στο πόσο εφικτό είναι να επιτευχθεί η ισορροπία ανάμεσα στην «περισσότερη Ευρώπη» και τα θωρακισμένα εθνικά κράτη.