Ο Άντε Βούκουσιτς είναι ένας Κροάτης ποδοσφαιριστής 29 ετών, ο οποίος έχει ζήσει τόσο πολλά στην καριέρα του που θα μπορούσε να γράψει ένα ογκώδες και συναρπαστικό βιβλίο.

Στην αρχή της καριέρας του τον αποκαλούσαν ως ο «Κροάτης Μέσι» και το «διαμάντι του Σίνι», την πόλη στην οποία γεννήθηκε και έμαθε να κλωτσάει την μπάλα. Τι μπορεί να έχει βιώσει ένας μακρυμάλλης επιθετικός από τη Δαλματία σε λιγότερο από τρεις δεκαετίες ζωής; Πολλά. Πάρα πολλά!

«Έζησα στο Σίνι, το οποίο απέχει 30 χιλιόμετρα από το Σπλιτ. Ως παιδί, ο πατέρας μου με πήγαινε με το αυτοκίνητο στην προπόνηση κάθε μέρα. Όταν ήμουν λίγο μεγαλύτερος, πήγαινα μόνος μου με το λεωφορείο, αμέσως μετά το σχολείο. Ήταν ταξίδι 45 λεπτών, περπατούσα στο γήπεδο για άλλη μισή ώρα, έκανα την προπόνησή μου και επέστρεφα στο σπίτι στις 10 το βράδυ. Αυτή ήταν η συνηθισμένη μέρα μου» αναφέρει ο Άντε Βούκουσιτς.

Αρχηγός από τα 19 στην ομάδα της καρδιάς του

Μόλις στα 19 του, ήταν ο αρχηγός της Χάιντουκ Σπλιτ έχοντας συμπαίκτες τους Λούκα Μόντριτς και Ιβάν Ράκιτιτς. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 απέναντι στην Άντερλεχτ πέτυχε το γκολ που τον… εκτόξευσε. Ο μικρός Άντε, έγινε το διαμάντι της Δαλματίας.

«Πάντα είχα τα πόδια μου στο έδαφος. Ποτέ δεν πέταξα, αλλά έμεινα σταθερά καρφωμένος στο έδαφος. Παρακολουθούσα μερικούς συμπαίκτες μου, οι οποίοι έχαναν την επαφή με την πραγματικότητα έπειτα από κάποιες καλές παραστάσεις. Φάνηκε ότι πέταξαν στα αστέρια, ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για τη νυχτερινή ζωή και τα κορίτσια. Δεν ήθελα να τους μιμηθώ. Καθόλου. Πάντα προσπαθούσα να μείνω ο παλιός Άντε, με τα δύο πόδια σταθερά στο έδαφος. Επιμελής και πειθαρχημένος. Στο τέλος, ο Θεός με επιβράβευσε. Μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει περισσότερο στη ζωή. Παίζω ποδόσφαιρο και επίσης τελείωσα το γυμνάσιο. Υποσχέθηκα στους γονείς μου ότι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί στην καριέρα σου, γι’ αυτό ήθελα να έχω κάτι για τον εαυτό μου, ώστε να μπορούσα να κάνω κάτι άλλο» εξομολογείται.

«Πουλήθηκε» για να σώσει τη Χάιντουκ από πτώχευση

Η αγάπη του για τη Χάιντουκ Σπλιτ ήταν τεράστια. Δεν ήθελε να βγάλει τόσο γρήγορα τη λευκή φανέλα από πάνω του, αλλά πήρε τη δύσκολη απόφαση το 2012 και με δάκρυα στα μάτια έφυγε για την Ιταλία και την Πεσκάρα. Τουλάχιστον, ξέρει πως με τα 4 εκατομμύρια ευρώ που κόστισε η μεταγραφή του έσωσε την ομάδα του από την οικονομική καταστροφή. Σε ηλικία 21 ετών, ο Βούκουσιτς, εμπόδισε τον σύλλογο του Σπλιτ να καταλήξει σε πτώχευση.

Το 2010 το όνομά του είχε γραφτεί για τον Παναθηναϊκό με τον Αλιόσα Ασάνοβιτς να στέλνει συστατική επιστολή. Το 2011 είδε το όνομά του στα ρεπορτάζ του Ολυμπιακού.

«Όταν γύρισα στα 20, πολλοί με ζήλευαν για όλα όσα είχα ήδη δημιουργήσει στην καριέρα μου και μίλησαν για το πόσο όμορφη ήταν για μένα η ζωή. Αλλά κανένας δεν είδε τις απαιτήσεις μου καθώς ωρίμαζα, δεν μου άρεσαν τα κορίτσια και τα νυχτερινά πάρτι και αφοσιώθηκα αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο. Είχα τον στόχο μου, και τελικά τον πέτυχα με μεγάλη δυσκολία. Ήθελα απλώς να παίξω ποδόσφαιρο. Δεν ήμουν ποτέ έξω τα βράδια. Οι φίλοι μου πήγαιναν στην πόλη τα βράδια όταν ήμουν 15, δεν το έκανα, τουλάχιστον μέχρι τα 19 μου. Παίζω ποδόσφαιρο από τότε που ήμουν 8 ετών. Ήθελα απλώς να μπω στην ομάδα της Χάιντουκ. Σήμερα, είναι πιο εύκολο να το πετύχεις, τότε ήταν πραγματικά διαφορετικές εποχές» θυμάται.

Κάτι τον ενοχλούσε, αλλά δεν ήξερε τι

Πήγε στο εξωτερικό και στη συνέχεια πέρασε χρόνια ταλαιπωρίας και δυσαρέσκειας. Δεν υπήρχαν μεγάλοι στόχοι, αφού αγωνιζόταν με ομάδες που πάλευαν για την παραμονή τους. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, ήταν τακτικά εξαντλημένος χωρίς να ξέρει το γιατί. Αυτό τον ενοχλούσε πολύ. Αν και επεσήμανε τα προβλήματα.

«Νιώθω ότι παίζω ποδόσφαιρο για 100 χρόνια. Είχα πολλά σκαμπανεβάσματα, δυστυχώς υπήρχαν σημαντικά περισσότερα μειονεκτήματα. Ξεκίνησε σαν σε ένα παραμύθι. Ήδη στην ηλικία των 18 ετών έγινα αρχηγός της Χάιντουκ, ο νεότερος στην ιστορία του κλαμπ του Σπλιτ, αλλά τότε η καριέρα μου, όταν πήγα στην Ιταλία, μετατράπηκε σε κόλαση. Ξεκίνησαν προβλήματα, μου συνέβησαν ατυχήματα, επέστρεψα σχεδόν στην αρχή» είπε.

Μια ακτινογραφία στη Ρωσία του έσωσε τη ζωή

Οι γιατροί δεν έδιναν σημασία όταν παραπονιόταν για πόνους, παρά μόνο στη Ρωσία, πέντε χρόνια μετά τη μετακόμισή του στην Ιταλία. Μια εξέταση ακτίνων Χ έδειξε ότι έπαιζε με έναν μόνο πνεύμονα όλα αυτά τα χρόνια. Σώθηκε από το γεγονός ότι ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, αν δεν είχε, θα μπορούσε να είχε πεθάνει εξαιτίας αυτού.

«Όταν βρήκα επιτέλους ένα σοβαρό κλαμπ, ήταν στη Ρωσία, τραυματίστηκα ξανά. Έχασα άλλον έναν χρόνο. Συνολικά, υπέφερα για τουλάχιστον τρία, τέσσερα χρόνια. Δεν ήξερα πλέον τι άλλο να κάνω. Σαν σε μια εποχή που είχα προβλήματα υγείας και άλλαζα ομάδες, ο Θεός δοκίμαζε την επιμονή μου. Τη θέλησή μου. Τελικά, απλά πίστεψα στον Θεό που με βοήθησε να επιστρέψω. Αν δεν το πίστευα, δεν θα έπαιζα ποτέ για την Ολίμπια Λουμπιάνας σήμερα μετά από όλα αυτά τα προβλήματα. Είμαστε ένθερμοι Καθολικοί στην οικογένεια και πιστεύουμε ότι η σκληρή δουλειά στη ζωή ανταμείβει. Μερικοί κάνουν ακόμη και μια πραγματική καριέρα στα 30… Νιώθω ότι ο χρόνος μου δεν έχει έρθει ακόμη» αποκαλύπτει.

Ύστερα από ένα μεγάλο σοκ, σκεφτόταν το τέλος της καριέρας του, αλλά μετά την επέμβαση αποφάσισε να προσπαθήσει ξανά. Σχεδόν από την αρχή, από το μηδέν. Όταν οι γιατροί στη Μόσχα βρήκαν από τι υπέφερε, έπαιζε στην Τόσνο και ακολούθησε η Πολωνία και η Ολίμπια Γκρουντζιάντζ, μετά ήρθε η σλοβενική Κρσκο και πλέον εντυπωσιάζει εκ νέου με την Ολίμπια Λουμπιάνας.

Φαινόμενο υγείας ο Βούκουσιτς

Ο Άντε Βούκουσιτς θεωρείται ένα είδος φαινομένου υγείας, αφού συνέχισε την επαγγελματική του καριέρα παίζοντας ποδόσφαιρο χωρίς έναν πνεύμονα για πέντε χρόνια. Όταν έπαιζε ακόμα για τη Χάιντουκ, είχε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η μελλοντική του γυναίκα ήταν επίσης στο αυτοκίνητο μαζί του. Δεν οδηγούσε γρήγορα, αλλά τράκαρε στην εθνική οδό, μπροστά από τη σήραγγα Σβέτι Ροκ, λίγο μετά το Ζαντάρ, αφού λόγω του πάγου το αμάξι γλίστρησε και έπεσε σε μια πινακίδα.

«Τραυματίστηκα στον λαιμό και νόμιζα ότι ήταν ένα τραύμα στην πλάτη. Στην πραγματικότητα, ήταν θανατηφόρο για τον πνεύμονα. Δεν το ήξερα τότε. Εξαιτίας αυτού, ένιωθα πάντα προβλήματα, ειδικά όταν κάναμε προπόνηση σε ένα έντονο καλοκαιρινό καιρό. Δεν μπορούσα να τρέξω με πλήρη ταχύτητα. Εκείνη την εποχή, νόμιζα ότι υπήρχε κάτι λάθος με έναν από τους μυς του ποδιού μου. Παραπονέθηκα σε φυσιοθεραπευτές, πρώτα στην Ιταλία, αργότερα αλλού, στην Ελβετία, το Βέλγιο και τη Γερμανία, αλλά μου είπαν ότι ήταν πιθανώς κάποιο νεύρο ή φλεγμονή. Ωστόσο, όταν υπέγραψα για τη ρωσική ομάδα της Τόσνο, η οποία έπαιζε στην πρώτη κατηγορία εκείνη τη στιγμή, αντιμετώπισα παρόμοια προβλήματα στην πρώτη προπόνηση. Είχαν σπουδαίους γιατρούς εκεί. Πήρα μια ποικιλία αντιβιοτικών για μια εβδομάδα. Υποψιάστηκαν ότι ήταν λοίμωξη, αλλά όταν η κατάσταση δεν βελτιώθηκε, με έστειλαν για ακτινογραφία. Έπαθα σοκ» εξιστορεί.

Ο 29χρονος Κροάτης άσος είδε ότι ο αριστερός του πνεύμονας ήταν υγιής και ο δεξιός ήταν τόσο κατεστραμμένος που δεν λειτουργούσε καθόλου.

«Όταν μου έδειξαν την εικόνα, δεν μπορούσα να το πιστέψω καθόλου. Οι γιατροί μου είπαν ότι ήμουν τυχερός που ήμουν ζωντανός. Είπαν ότι αν δεν είχα παίξει και δεν είχα τόσο ισχυρή καρδιά, θα μπορούσα επίσης να είχα πεθάνει» επισήμανε.

Η επέμβαση με λέιζερ στη Μόσχα 

Για να επιστρέψει στην κανονικότητά του έπρεπε να αφαιρέσουν τον αέρα που υπήρχε στη δεξιά πλευρά των πνευμόνων του και έκανε μια χειρουργική επέμβαση με λέιζερ στη Μόσχα που διήρκεσε 30 λεπτά. Αυτή έκανε τις φυσαλίδες του αέρα να εξαφανιστούν και σταδιακά μπόρεσε να αναπνεύσει και πάλι με γεμάτους πνεύμονες. Όμως, όπως είναι λογικό, δεν του επιτράπηκε να ξεκινήσει την προπόνηση αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση και ξεκουράστηκε για τέσσερις μήνες.

«Ένιωσα σαν συνταξιούχος, δεν εύχομαι αυτό το συναίσθημα σε κανέναν ποδοσφαιριστή. Ήμουν μόνος στη Ρωσία όπου δεν ήξερα Ρωσικά και κανείς δεν μιλούσε Αγγλικά στο κλαμπ. Ευτυχώς, είχα έναν συμπαίκτη μου από τη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Με βοήθησαν πολύ, μου έφερναν φαγητό, με ενθάρρυναν. Τελικά τα πράγματα έγιναν καλύτερα. Άρχισα να εκπαιδεύομαι, ακόμη και τους πιο ζεστούς μήνες. Από τότε, έπρεπε να κάνω μια λεπτομερή εξέταση πνευμόνων κάθε χρόνο» θυμάται.

Η επανεκκίνηση στα 29…

Γιατί όλα αυτά τώρα; Επειδή, την Κυριακή ο Άντε Βούκουσιτς σημείωσε χατ τρικ στην εκτός έδρας αναμέτρηση της Ολίμπια Λουμπιάνας εναντίον της Τρίγκλαβ Κράνι και την οδηγεί προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος Σλοβενίας, πέντε αγωνιστικές πριν το φινάλε, έχοντας τέσσερις βαθμούς διαφορά από τη Σέλιε και τη Μάριμπορ, την οποία κέρδισε πριν μια αγωνιστική με 1-0 χάρη σε τέρμα του Κροάτη άσου…

Ποιος είπε πως μια καριέρα σταματά στα 29; Η επανεκκίνηση του Άντε μόλις ξεκίνησε…