Η εικόνα μάλλον θα αποτελέσει στο μέλλον αντικείμενο βαθύτερης πολιτικής ανάλυσης, ωστόσο ακόμα και σήμερα η σημασία της δύσκολα διαφεύγει την προσοχή: ο Ντόναλντ Τραμπ, εν μέσω διαδηλώσεων για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, περιτριγυρισμένος από άνδρες της Μυστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, βάδισε από τον Λευκό Οίκο ώς τον ναό του Αγίου Ιωάννη, όπου «προσευχήθηκε» και στη συνέχεια φωτογραφήθηκε κρατώντας στο χέρι τη Βίβλο.

Ήταν μια εικόνα που δύσκολα μπορεί να παρερμηνευτεί. Το μήνυμά της δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι πιο ξεκάθαρο. Ο Τραμπ μέσα σε μια τεράστια κοινωνική κρίση απευθύνθηκε στο μοναδικό κοινό που εκείνη την ώρα θα τον στήριζε, στη λευκή αμερικανική χριστιανική Δεξιά, ουσιαστικά στέλνοντας το μήνυμα ότι «είμαι μαζί σας και εσείς (πρέπει να) είστε μαζί μου».
Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για υποκρισία του Τραμπ – η ζωή του οποίου κάθε άλλο συμβαδίζει με τα κελεύσματα του (ίσως) πιο συντηρητικού κομματιού των ΗΠΑ –, ωστόσο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έκανε κάτι νέο. Κάθε άλλο, η όλη συμπεριφορά του από την ώρα που ξέσπασε η πανδημία, η οποία συνεχίζει να σαρώνει τη χώρα, ήταν σχεδόν πλήρως ταυτισμένη με τα πύρινα κηρύγματα που δεκάδες πάστορες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Αμερικής εκτόξευαν και τα οποία στην ουσία αδυνάτιζαν τις προσπάθειες εκλεγμένων και επιστημόνων να βάλουν φρένο στην εξάπλωση της πανδημίας.

Συνέχεια του Ρίγκαν

Είναι εντυπωσιακό, αλλά απολύτως αληθινό: το 1980, όταν ο Τζίμι Κάρτερ, ένας δεδηλωμένος χριστιανός, διεκδίκησε για δεύτερη φορά την προεδρία των ΗΠΑ, έχασε από τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος, αν και πρώην ηθοποιός, κατόρθωσε να κερδίσει το 60% των ψήφων των λευκών ευαγγελικών χριστιανών. Πώς το κατόρθωσε αυτό; Αγκαλιάζοντας τις θέσεις και τις πολιτικές της χριστιανικής Δεξιάς και βάζοντάς τις στο κεντρικό πλάνο της πολιτικής ζωής των ΗΠΑ.

Όμως, όπως όλες οι συμφωνίες με το… υπερφυσικό, έτσι και το αγκάλιασμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος με τη συντηρητική χριστιανική Δεξιά είχε συνέπειες. Μια από τις οποίες ήταν ότι πλέον το κομμάτι αυτό του ψηφοφορικού σώματος απέκτησε, όχι μόνο φωνή, αλλά και κέντρα πίεσης μέσα στο κόμμα, προωθώντας ενεργά τις θέσεις του και απαιτώντας οι Ρεπουμπλικάνοι να ευθυγραμμίζονται με αυτές.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την πανδημία της Covid-19. Όταν ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα εκλιπαρούσε τις αρχές να προχωρήσουν εδώ και τώρα σε μαζικά lockdown και σε μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης για να ελεγχθεί η εξάπλωση του ιού, πολλοί πάστορες οι οποίοι απευθύνονται σε εκατομμύρια πιστών καλούσαν το εκκλησίασμά τους να αγνοήσει τις εκκλήσεις για μέτρα απομόνωσης, να συνεχίσει να προσέρχεται στους ναούς και να συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του: να δείξουν ότι δεν είναι «κότες», σύμφωνα με τα λόγια του πάστορα Ρόντνι Χάουαρντ Μπράουν από τη νότια Φλόριντα.

«Εκρήξεις» κρουσμάτων
Το πρώτο μήνυμα που ο Τραμπ έστειλε στη χριστιανική Δεξιά μετά το ξέσπασμα της πανδημίας στις ΗΠΑ ήταν με την τοποθέτηση του αντιπροέδρου Μάικ Πενς στη θέση του επικεφαλής της task force που θα έδινε τη μάχη με τον ιό. Ο Πενς, γνωστός για τις συντηρητικές χριστιανικές του θέσεις, εγκαινίασε τον νέο ρόλο του με… προσευχή. 
Ακολούθησε η προσπάθεια του Τραμπ να πείσει ότι θα ήταν «θαυμάσια ιδέα» να ανοίξουν οι εκκλησίες το Πάσχα και, ακόμα και όταν αρκετοί από τους πάστορες άρχισαν να αποδέχονται τη σκληρή πραγματικότητα της πανδημίας και να ενθαρρύνουν την κοινωνική αποστασιοποίηση, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ξεκαθάρισε ότι το «άνοιγμα» της χώρας μετά το lockdown θα συνοδευτεί με «δίκαιη» συμπεριφορά και προς τις εκκλησίες.
Φυσικά, αυτό που ακολούθησε ήταν απλή νομοτέλεια: τα κρούσματα της Covid-19 άρχισαν να αυξάνονται σε Πολιτείες όπως η Φλόριντα, το Όρεγκον, η Αριζόνα ή η Δυτική Βιρτζίνια και οι επαγγελματίες υγείας δεν έκρυβαν την ανησυχία τους ότι η αύξηση αυτή οφείλεται εν πολλοίς και στο γεγονός ότι στις Πολιτείες αυτές τα εκκλησιάσματα επέστρεψαν στους ναούς, έστω κι αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν φαίνεται να θεωρεί ότι οι εκκλησίες λειτουργούν ως «υπερ-διασπορείς» του ιού, λέγοντας ότι η αύξηση των κρουσμάτων οφείλεται σε αύξηση των τεστ.

Το δίλημμα
Καθώς οι ΗΠΑ συνεχίζουν να αδυνατούν να ελέγξουν την εξάπλωση του κορωνοϊού, η κυβέρνηση Τραμπ βρίσκεται μπροστά σε ένα εξαιρετικά δύσκολο δίλημμα: να λάβει νέα μέτρα και να στείλει νέες οδηγίες σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας – μέτρα που εκ των πραγμάτων θα περιλαμβάνουν και περιορισμούς στον εκκλησιασμό – ή να αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν ως έχουν, ελπίζοντας απλώς ότι κάποια στιγμή ο ιός… θα εξαφανιστεί, όπως είχε πει ο Πρόεδρος στην αρχή της κρίσης. 

Στην πρώτη περίπτωση, η κυβέρνηση θα προκαλέσει την οργή της χριστιανικής Δεξιάς (κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες έχουν κινηθεί νομικά κατά κυβερνητών που έθεταν αυστηρούς περιορισμούς στον εκκλησιασμό των πιστών), ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα ποσοστά αποδοχής των χειρισμών του Τραμπ για την πανδημία ανάμεσα στο χριστιανικό κοινό καταγράφουν διαρκή πτώση (αν και είναι ακόμα υψηλά). 
Στη δεύτερη περίπτωση, ελλοχεύει ο κίνδυνος να υπάρξει νέα αύξηση των θανάτων από Covid-19 και νέα κρίση στην οικονομία, καθώς τα κρούσματα θα αυξάνονται. Και αυτό χωρίς κάποιος να υπολογίσει τα «πυρά» που ο Τραμπ θα δέχεται από τον αντίπαλό του, Τζο Μπάιντεν, στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου για κακή διαχείριση μιας μείζονος κρίσης, που επηρεάζει ολόκληρη τη χώρα.