Ο κίνδυνος για καρκίνο του παχέος εντέρου θα μπορούσε να μειωθεί με την κατανάλωση πολύχρωμων τροφών, όπως είναι ο συνδυασμός από μοβ πατάτες, μπρόκολα και κόκκινα σταφύλια, σύμφωνα με έρευνα.

Καρκίνος του παχέος εντέρου – Τα πολύχρωμα λαχανικά και τα φρούτα περιέχουν ένα κοκτέιλ χημικών ουσιών που δρουν ευεργετικά στην πρόληψη των όγκων που αναπτύσσονται στο έντερο, μειώνοντας τη φλεγμονή.

Η κατανόηση του τρόπου λειτουργίας τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέα φάρμακα για τον καρκίνο και άλλες δυνητικά θανατηφόρες καταστάσεις, δήλωσε η επιστημονική ομάδα.

Τι έχουν πει οι ερευνητές

Ο επιστήμονας τροφίμων, Jairam Vanamala, από το κρατικό πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, δήλωσε ότι η παρασκευή γευμάτων και σνακ από μια ποικιλία φρούτων και λαχανικών διαφόρων χρωμάτων μεγιστοποίησε την πρόσληψη θρεπτικών ουσιών που καταπολεμούν την ασθένεια.

Εξήγησε: “Όταν ακολουθούμε διατροφή ‘ουράνιο τόξο’, όπως με κόκκινα σταφύλια, μοβ πατάτες και πράσινο μπρόκολο, δεν παίρνουμε μόνο μία χημική ένωση, αλλά μια ευρεία ποικιλία χημικών ενώσεων που δουλεύουν συνεργατικά σε πολλαπλά μονοπάτια και προκαλούν την αυτοκαταστροφή καρκινικών βλαστοκυττάρων”.

Η μελέτη που έγινε σε πειραματόζωα χοίρους, που έχουν ένα πεπτικό σύστημα παρόμοιο με το ανθρώπινο, έδειξε ότι οι πατάτες με μοβ σάρκα καταστέλλουν την εξάπλωση των βλαστικών κυττάρων του καρκίνου του παχέος εντέρου, ακόμη και ως μέρος μιας διατροφής υψηλής θερμιδικής αξίας.

Η καταστολή συνδέθηκε με τα μειωμένα επίπεδα μιας επιβλαβούς πρωτεΐνης που ονομάζεται ιντερλευκίνη-6 στις πατάτες, η οποία πιστεύεται ότι συνδέεται με τη φλεγμονή και τον σχηματισμό όγκων.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν το 2017 στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Nutritional Biochemistry, ενισχύουν άλλη πρόσφατη έρευνα που έδειξε ότι οι κοινωνίες που βασίζουν τη διατροφή τους σε φυτικές τροφές τείνουν να έχουν χαμηλότερα ποσοστά καρκίνου του εντέρου από εκείνες που καταναλώνουν περισσότερο κρέας.

Ο καθηγητής Vanamala πρόσθεσε: “Οι λευκές πατάτες μπορεί να περιέχουν χρήσιμες χημικές ενώσεις, αλλά οι μωβ πατάτες έχουν πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αυτών των αντιφλεγμονωδών, αντιοξειδωτικών ενώσεων (…) Ελπίζουμε να διερευνήσουμε περισσότερο το πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλα φυτά στο μέλλον”.

Πηγή: iatropedia