Το μεγάλο ερώτημα αφορά την εμπλοκή της οικογένειας Λάτση στα ενεργειακά: Θα πραγματοποιηθεί ο ιστορικός μετασχηματι­σμός από τις τράπεζες στην ενέργεια, μέσω της ενίσχυσης στα ΕΛΠΕ, ή θα επιλεγεί μια άλλη λύ­ση;

Το μεγάλο ερώτημα αφορά την εμπλοκή της οικογένειας Λάτση στα ενεργειακά: Θα πραγματοποιηθεί ο ιστορικός μετασχηματι­σμός από τις τράπεζες στην ενέργεια, μέσω της ενίσχυσης στα ΕΛΠΕ, ή θα επιλεγεί μια άλλη λύ­ση; Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο Μαξίμου μεταφέρθηκαν από ανώτατο επίπεδο οι θέσεις της οικογένειας, οι οποίες συνοψίζονται στο ότι θα πρέπει να υπάρξουν εγγυήσεις… καλής εκτέ­λεσης για την ολοκλήρωση του deal τόσο στα ΕΛ­ΠΕ όσο και με τη ΔΕΠΑ (που αποτελεί έναν δεύτε­ρο στόχο). Σε αντίθετη περίπτωση ο όμιλος μπο­ρεί να αποεπενδύσει και σε αυτό το επίπεδο.

Πιθανό αντίπαλο δέος για την οικογένεια Λάτση στα ενεργειακά είναι η ισραηλινή Delek, που πρό­σφατα πέρασε μεταξύ των τεσσάρων ενδιαφερο­μένων για τα κοιτάσματα Ιονίου και Νότιας Κρή­της στον σχετικό ελληνικό διαγωνισμό. Και εδώ το ερώτημα είναι εάν η υπόθεση αυτή θα φύγει από τα στενά ελληνικά δεδομένα ή θα αποκτήσει και διεθνές ενδιαφέρον…

Στην περίπτωση αυτή ένας ισχυρός Έλληνας παίκτης με ξένες διασυνδέσεις θα πρέπει να θε­ωρείται ο Μυτιληναίος, που ήδη έχει τη συμμαχία της οικογένειας Βαρδινογιάννη και πολλές διε­θνείς επιτυχίες (κυρίως λόγω της μεγάλης εξωστρέφειας της ΜΕΤΚΑ) στο ενεργητικό του. Στο στόχαστρο του Μυτιληναίου βρίσκεται η ΔΕΠΑ, μέσω της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης (σε συνερ­γασία με τον Βαρδινογιάννη), αλλά και η ΛΑΡΚΟ.

Καρτέρι στο «δίδυμο» έχει στήσει ένας επιχει­ρηματίας με στενές διασυνδέσεις με το «δεξιό» πολιτικό στρατόπεδο: Ο Δημήτρης Κοπελούζος, ο οποίος, βλέποντας τους Ρώσους να απομακρύ­νονται από τους παραδοσιακούς του φίλους στο πεδίο του φυσικού αερίου, προσβλέπει σε μια πι­θανή ευκαιριακή συμμαχία με τους Ισραηλινούς. Όμως το αν θα τα καταφέρει δεν εξαρτάται πια μόνο από τον ίδιο…

Ένας άλλος παίκτης της «χρυσής» επιχειρημα­τικής περιόδου της Ελλάδας, που δείχνει να επα­νακάμπτει επικαλούμενος την γκρίνια του «ριγμένου», είναι ο Κόκκαλης, που σκοπεύει να παίξει πολύ δυνατά στο κομμάτι της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ, αλλά και στον ευρύτερο χώρο του στοιχηματισμού.

Εκτός από τον χρυσοφόρο οργανισμό, που οδεύει προς ιδιωτικοποίηση, στους στόχους του περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική διέξοδος: Όταν, δηλαδή, μία συχνότητα της ΕΡΤ παραχωρη­θεί υπό το πρόσχημα της μετάδοσης αθλητικών γεγονότων για τις ανάγκες του… μπέτινγκ (κά­τι σαν το αθλητικό πακέτο της ΕΡΤ που ανέλαβε τελικά ο ΑΝΤ1), ο επιχειρηματίας θα βρίσκεται εκεί…

Στον ίδιο χώρο του ευρύτερου στοιχηματισμού θα βρίσκονται «απέναντι» και άλλοι δύο επιχειρη­ματίες που κάποτε θεωρούνταν φίλοι. Ο Δημή­τρης Μελισσανίδης και ο Δημήτρης Κοντομηνάς. Εκ των ισχυρών της ενέργειας, τελευταία, ο πρώ­τος. Επανακάμψας στα μίντια, τελευταία, ο δεύ­τερος, αλλά με αρκετά ανοικτά «θέματα» στον Alpha, και βασικό στήριγμα τη συμμαχία του με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, η οποία αποδεικνύεται πολύτιμη την περίοδο αυτή που οι δημοσιογρά­φοι του σταθμού «ψάχνουν» για ρεπορτάζ…

 

ΜΜΕ… στ’ άρματα, στ’ άρματα

Και βέβαια τα… εναπομείναντα ΜΜΕ θα παίξουν τον δικό τους ειδικό ρόλο στην τε­λευταία αυτή μάχη συμφερόντων της ελληνι­κής οικονομίας:

Πολλοί θεωρούν ότι ακριβώς για τον λό­γο αυτόν η οικογένεια Μπόμπολα διατήρησε άθικτο το συγκρότημα του «Πήγασου», παρά τις αιματηρές περικοπές στο προσωπικό και τις αποδοχές του.

Για παρεμφερείς λόγους ο Σταύρος Ψυχά­ρης του ΔΟΛ (που παρεμπιπτόντως διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις τόσο με τον πατριάρχη των κατασκευών Γεώργιο Μπόμπολα όσο και με τον έτερο ισχυρό άνδρα των έργων Γιώργο Περιστέρη) φρόντισε να απαλλαγεί από την παρουσία του εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη με τη βοήθεια της Alpha Bank, που τελικά δανει­οδότησε τον όμιλό του για τα «δύσκολα» των προσεχών μηνών.

Και όποιος διερωτάται για τις σχέσεις του με το Μέγαρο Μαξίμου, δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι ο υιός του ισχυρού άνδρα του ομίλου είναι κυβερνητικός βουλευτής…

Στον όμιλο του Φαλήρου («Καθημερινή» – ΣΚΑΪ) μπορεί να γκρίνιαζαν με την επιλογή του Γιάννη Εμίρη στο ΤΑΙΠΕΔ, αλλά πανηγύρι­ζαν για την ανάδειξη του Αλέξανδρου Τουρκολιά στη διοίκηση της ΕΤΕ, ως ικανοποίηση της «δικής τους» γραμμής, ενώ το ταμείο ξε­πουλήματος ανέλαβε μέλος του Δ.Σ. της εφη­μερίδας (Αθανασόπουλος). Και την ίδια ώρα επέλεξαν να απαλλαγούν από τον Γιάννη Μαρινάκη στα διοικητικά και ιδιοκτησιακά του ομίλου τους, έστω κι αν αυτός θεωρείται «φί­λος» τόσο του πρωθυπουργού όσο και του νέου διοικητή της ΕΤΕ.

Το ερώτημα τώρα: Μετά την επιλογή της οικογένειας Αλαφούζου να αντιπαρατεθεί με τον Μαρινάκη στην κορυφή του ποδοσφαί­ρου (ΠΑΟ έναντι Ολυμπιακού), μήπως έρχε­ται η ώρα να ανοίξουν και άλλα (επιχειρημα­τικά) μέτωπα;