Σχεδόν αδύνατη είναι η επιτυχία του νέου απεσταλμέ­νου των Ηνωμένων Εθνών και του Αραβικού Συνδέ­σμου για τη Συρία Λαχντάρ Μπραχίμι, ο οποίος διαδέ­χθηκε τον πρώην γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Άναν.

Σχεδόν αδύνατη είναι η επιτυχία του νέου απεσταλμέ­νου των Ηνωμένων Εθνών και του Αραβικού Συνδέ­σμου για τη Συρία Λαχντάρ Μπραχίμι, ο οποίος διαδέ­χθηκε τον πρώην γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Κόφι Άναν.

Οι διπλωματικές προσπάθειες μάλλον γίνονται για να υπάρχει η επίφαση του ενδιαφέροντος διεθνών και περιφε­ρειακών οργανισμών για την τραγωδία που ξετυλίγεται εκεί. Το καθεστώς του Μπασάρ Ελ Άσαντ εφαρμόζει την τακτική της ισοπέδωσης οποιασδήποτε περιοχής στην οποία εντο­πίζεται αντικαθεστωτική δράση και έτσι υποχρεώνει κυριο­λεκτικά τον πληθυσμό να εγκαταλείψει τα σπίτια του για να σωθεί από τους ανελέητους βομβαρδισμούς!

Οι εκτιμήσεις αναφέρουν πάνω από 20.000 νεκρούς και τουλάχιστον 250.000 πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες, δηλαδή την Ιορδανία, την Τουρκία, τον Λίβανο και το Ιράκ. Όμως, πάνω από ένα εκατομμύριο κάτοικοι έχουν εγκατα­λείψει τα σπίτια τους. Ο Αλγερινός πρώην υπουργός Εξωτε­ρικών Μπραχίμι, ο οποίος υπήρξε μεσολαβητής του ΟΗΕ στο Αφγανιστάν, αλλά και στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, έχει βέβαια τη φήμη εξαιρετικού διαπραγματευτή, αλλά στην περίπτωση της Συρίας δεν φαίνεται να έχει πολλές πι­θανότητες επιτυχίας…

 

Σφαγές αμάχων

Απέναντί του έχει ένα καθεστώς το οποίο αμύνεται με τον πιο άγριο και ανελέητο τρόπο, εξοντώνοντας κυριολεκτικά τους αντιπάλους του αλλά και τις οικογένειές τους, και από την άλλη πλευρά μια διάσπαρτη αντιπολίτευση, η οποία, έχοντας εξασφαλίσει πλέον όπλα, χρήματα και ξένη βοή­θεια, δεν διστάζει να προχωρά και αυτή σε σφαγές αμάχων, απλώς με την υπόνοια ότι πρόκειται για άτομα ή οικογένει­ες που λόγω της εθνοτικής ή θρησκευτικής καταγωγής τους στηρίζουν το δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ!

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η άμεση διεθνής στρατιωτική παρέμβαση είναι αδιανόητη για την ώρα, οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές έχουν το περιθώριο να συνεχίσουν την αιμα­τοχυσία για αρκετό διάστημα – τουλάχιστον μέχρι η μία από τις δύο πλευρές δείξει σημεία κάμψης, οπότε η παρτίδα θα έχει κριθεί.

Έως τότε, όμως, ούτε το καθεστώς θα δεχθεί ουσιαστική αλλαγή στην κορυφή του, δηλαδή την εύσχημη αποχώρη­ση του Άσαντ, ούτε η αντιπολίτευση, όμως, θα καταθέσει τα όπλα ή θα πάψει να χρησιμοποιεί κάθε μέσο – ακόμα και τους ανορθόδοξους τρόπους των φανατικών ισλαμιστών – για να πετύχει την ανατροπή του…

Η περίπτωση της Συρίας δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τη Λιβύη ούτε βέβαια με την Αίγυπτο. Στη Δαμασκό δι­ακυβεύονται πολύ περισσότερα πράγματα, που έχουν σχέ­ση τόσο με την καρδιά του Μεσανατολικού προβλήματος, δηλαδή το Παλαιστινιακό, όσο και με την ιδεοληπτική αντι­παράθεση του Ισραήλ με το Ιράν, εφόσον η Συρία είναι το μοναδικό και μέχρι στιγμής πιστό στήριγμα του Ιράν στον αραβικό κόσμο!

Δυστυχώς η μόνη διαφαινόμενη προοπτική είναι η συνέ­χιση της αιματοχυσίας, ενδεχομένως σε μικρότερη κλίμακα, μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, όταν στις Ηνωμένες Πολιτείες θα έχει τερματιστεί η προεκλογική εκστρατεία και ίσως οι μεγά­λες ευρωπαϊκές χώρες να έχουν συνεκτιμήσει ρεαλιστικά τα δεδομένα και αποφασίσουν να ρίξουν το βάρος τους, ώστε να υπάρξει γρήγορα διέξοδος από την τραγωδία.

 

Θύματα συμφερόντων

Έως τη διεθνή παρέμβαση, αρκετές χιλιάδες κάτοικοι της Συρίας, σουνίτες, αλαουίτες, χριστιανοί, Δρούζοι και Κούρ­δοι, θα θυσιαστούν σε έναν ανταγωνισμό συμφερόντων και επιρροών, ο οποίος αποφασίζεται μακριά τους, στις πρωτεύουσες των ισχυρών της περιοχής ή ολόκληρου του κόσμου!