Μπορεί το τελευταίο διάστημα η στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ από διάφορα κέντρα διά της σκανδαλολογίας να προκάλεσε μια σχετική συσπείρωση και ένα μορατόριουμ μεταξύ πλειοψηφίας και εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο στο παρασκήνιο οι εσωκομματικοί ανταγωνισμοί για τους συσχετισμούς και τις πολιτικές αντιλήψεις που θα κυριαρχήσουν καλά κρατούν. 
Και δεν αναμένεται να σταματήσουν, το αντίθετο, ανεξαρτήτως του τι θα γίνει με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το τελευταίο, μετά την αναβολή της διεξαγωγής του (αρχικώς προγραμματισμένη για τον Μάιο), επαναπρογραμματίστηκε για τις αρχές φθινοπώρου. Όμως η εμφάνιση του δεύτερου κύματος πανδημίας δυσκολεύει εκ νέου την προοπτική της διεξαγωγής του. Σύμφωνα με τον γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Πάνο Σκουρλέτη (συνέντευξη στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ), η κατάσταση θα επανεκτιμηθεί στα τέλη του μήνα. «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την υπευθυνότητα να μη διοργανώσει ένα συνέδριο με αντιπροσώπους από όλη την Ελλάδα τη στιγμή που θα έχουμε αύξηση των κρουσμάτων. Περί τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου θα επανεκτιμήσουμε εάν είναι δυνατόν να γίνει μέσα στο φθινόπωρο, τους επόμενους μήνες». 

Ο ίδιος αφήνει την αιχμή ότι το συνέδριο έπρεπε να είχε γίνει κοντά στις εκλογές, όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί: «Ίσως έπρεπε να μην είχαμε αφήσει και εμείς ένα τόσο μεγάλο διάστημα μετά τις εκλογές και να είχαμε ολοκληρώσει τις προσυνεδριακές μας διαδικασίες μέσα στον Δεκέμβρη, αρχές Γενάρη. Αυτή ήταν και μια προσωπική μου άποψη, που είχα καταθέσει τότε στα όργανα του κόμματος. Είχε κριθεί διαφορετικά. Τώρα βέβαια είμαστε μπροστά σε νέα δεδομένα».
Όσον αφορά το εσωτερικό του κόμματος, είναι ενδεικτικό το «επεισόδιο» που εκτυλίχθηκε την περασμένη εβδομάδα γύρω από την τροπολογία που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την πρώτη κατοικία. 
Η πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης είδε μεθόδευση πίσω από τη διαχείριση της τροπολογίας – δόθηκε στους βουλευτές τελευταία στιγμή μέσα σε περιορισμένα χρονικά περιθώρια με αποτέλεσμα ηχηρές υπογραφές (Σκουρλέτης, Βούτσης) αρχικώς να μείνουν απ’ έξω (προστέθηκαν όμως στη συνέχεια). Η (αρχική) απουσία των υπογραφών επισημάνθηκε με νόημα σε σχετικό δημοσίευμα, το οποίο τα «θιγόμενα» στελέχη είδαν με καχυποψία και απέδωσαν σε μεθόδευση στελεχών της πλευράς των «προεδρικών» προς άγραν πολιτικών εντυπώσεων. Η τελευταία με τη σειρά της διέψευσε κατηγορηματικά οποιαδήποτε μεθόδευση «αποκλεισμού» ορισμένων υπογραφών, ενώ διευκρίνισε ότι η τροπολογία έφυγε, ως είθισται, προς όλους τους βουλευτές από την ΕΠΕΚΕ συντονισμού που τελεί υπό την ευθύνη του Αλέκου Φλαμπουράρη.

Στους κόλπους των «προεδρικών», πάντως, δεν έμεινε ασχολίαστη η μη υπογραφή της τροπολογίας από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος μάλιστα δεν αιτιολόγησε τη στάση του, αν και διακινήθηκε στο παρασκήνιο η αιτιολογία περί της διαφωνίας του ως προς τα πρόσωπα που ανέλαβαν τη σύνταξη της τροπολογίας.
Πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της τροπολογίας, όπως είπε και ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στην Ολομέλεια, ήταν, μεταξύ άλλων, να επεκτείνει το πλαίσιο της προστασίας των δανειοληπτών, που έληγε στα τέλη του προηγούμενου έτους, ώς τον Ιούνιο του 2020 για δάνεια που «κοκκίνισαν» λόγω και των επιπτώσεων της πανδημίας, διευρύνοντας την περίμετρο αυτών που καλύπτονται και αυξάνοντας τα όρια προστασίας στα επιχειρηματικά δάνεια. 

Στην άρνηση μέχρι τέλους Τσακαλώτου να υπογράψει την τροπολογία (παρά τις υπογραφές σε «δύο κύματα» ο πρώην υπουργός Οικονομικών επέμεινε στη στάση του και δεν την υπέγραψε), η πλευρά των «προεδρικών»… ανέγνωσε πολιτική διαφωνία επί του περιεχομένου της τροπολογίας, δηλαδή διαφωνία με τη διεύρυνση της «περιμέτρου» που προαναφέρθηκε. 

«Αντεπίθεση»

Σε αυτή τη συγκυρία, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με συνέντευξή του την Κυριακή στην «Εποχή» (εκφράζει τις απόψεις της ομάδας των 53) επιχειρεί να υπογραμμίσει το αριστερό του προφίλ και παράλληλα αφήνει αρκετές αιχμές για την πλευρά των «προεδρικών», συμπεριλαμβανομένου προφανώς του Νίκου Παππά, που ηγείται ατύπως της εν λόγω τάσης.
Μεταξύ άλλων, για την ανασυγκρότηση και τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι ο ίδιος θεωρεί λάθος «τον τρόπο που άνοιξε η συζήτηση, τη στιγμή που άνοιξε, αφού ο κόσμος περίμενε από μας στιβαρή αντιπολίτευση και προγραμματική αντιπαράθεση με τη δεξιά κυβέρνηση και όχι εσωκομματική ίντριγκα και στρατόπεδα πιστών». Χαρακτηρίζει επιπλέον «ακατανόητη» την προσπάθεια «να μετατοπιστεί ιδεολογικά και προγραμματικά ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. στην Κεντροαριστερά». Προσπάθεια αυτοκαταστροφική, όπως λέει, που «κανείς δεν μπορεί να την υπερασπιστεί ευθαρσώς, γίνεται με μισόλογα, με σημειολογικούς χρωματισμούς». 

Στο ερώτημα για το αν υπάρχουν ζητήματα σε σχέση με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ άλλων αναφέρει πως «δεν γίνεται να κάνεις ηγεμονική τη θέση σου για το κράτος, τις λειτουργίες των μηχανισμών του (ιδεολογικών, κατασταλτικών κ.λπ.), αν ο λόγος σου περιορίζεται στο ότι πρέπει να φύγουν οι κακοί για να έρθουν οι καλοί». «Για την Αριστερά ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, τα μέσα είναι μέρος του σκοπού. Αλλιώς δεν θα καταφέρουμε ποτέ να αποδείξουμε στον κόσμο ότι δεν είμαστε μια από τα ίδια» προσθέτει.

Επίσης, σημειώνει ότι «το κόμμα πολιτικής ενότητας, το κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα είναι έωλο, παρασέρνεται εύκολα στις ιδεολογίες του συρμού», επομένως χρειάζεται ένα κόμμα που υπερασπίζεται αξίες, ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, και γι’ αυτό «προϋπόθεση είναι η εσωκομματική δημοκρατία και τα πολιτικά δικαιώματα των μελών να μην εκχωρούνται στην ηγετική ομάδα, όσο φωτισμένη και αν είναι».