Όπως πάμε, σε λίγο θα κυκλοφορούν στους δρόμους από πόρτα σε πόρτα οι δοσατζήδες να τσεκάρουν αν έχει μείνει κανένα τρύπιο ευρώ κρυμμένο στον διπλό πάτο καμιάς βαλίτζας, κανένα ασημικό καταχωνιασμένο, κανένα μετέωρο χρυσό δόντι ξεχασμένο από τον περασμένο αιώνα στην άνω γνάθο καμιάς γριάς, να το πάρουν κι αυτό γιατί πρέπει να σωθεί το τραπεζικό σύστημα – όχι οι άνθρωποι, πρέπει να ικανοποιηθούν οι αγορές, όχι οι κοινωνίες.

Όπως πάμε, σε λίγο θα κυκλοφορούν στους δρόμους από πόρτα σε πόρτα οι δοσατζήδες να τσεκάρουν αν έχει μείνει κανένα τρύπιο ευρώ κρυμμένο στον διπλό πάτο καμιάς βαλίτζας, κανένα ασημικό καταχωνιασμένο, κανένα μετέωρο χρυσό δόντι ξεχασμένο από τον περασμένο αιώνα στην άνω γνάθο καμιάς γριάς, να το πάρουν κι αυτό γιατί πρέπει να σωθεί το τραπεζικό σύστημα – όχι οι άνθρωποι, πρέπει να ικανοποιηθούν οι αγορές, όχι οι κοινωνίες. Ακούμε και – το χειρότερο – βιώνουμε εξωφρενικά πράγματα αυτή την περίοδο. Και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά το βαθύ κατεστημένο δεν μοιάζει να πτοείται, όπως η κάθε ελληνική οικογένεια, ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε συνταξιούχος.

Το κατεστημένο εξακολουθεί να κρατά τα μπόσικα προκειμένου να αναθαρρήσει μόλις περάσει η μπόρα. Δεν αλλάζει κεφάλι, κρατά συνεπώς και τα ίδια μυαλά. Οι ισχυροί αυτού του τόπου έχουν αποδυναμωθεί λιγάκι – γιατί πώς να λάβεις παρά του μη έχοντος; – αλλά κρατούν τις θέσεις τους γερά, αγωνίζονται να μη θιγούν οι στρεβλώσεις και γενικώς τα κακώς κείμενα.

Έτσι κι αλλιώς, το πολιτικό σύστημα που καταχρεοκόπησε τη χώρα, ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ και δίχως εξαιρέσεις, καλά κρατεί, δεν έχει αλλάξει . Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο ποιοι μας κυβερνούν για να… διαπιστώσει ότι είναι οι ίδιοι κι απαράλλακτοι, είναι όλοι αυτοί που μας κατέστρεψαν με τη δική μας συναίνεση και ψήφο.