Της Βάλιας Μπαζού

Η αλήθεια είναι ότι η δηµιουργία, πριν από περίπου τρία χρόνια, του αυτόνοµου υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιµατικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) προ­κάλεσε προς στιγµήν αισιοδοξία, έστω και εξαιρετικά συγκρατηµένη.

Της Βάλιας Μπαζού

[email protected]

Η αλήθεια είναι ότι η δηµιουργία, πριν από περίπου τρία χρόνια, του αυτόνοµου υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιµατικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) προ­κάλεσε προς στιγµήν αισιοδοξία, έστω και εξαιρετικά συγκρατηµένη. Εννοείται ότι λίγο καιρό µετά οι πενιχρές ελπίδες αποδείχθηκαν φρούδες, αφού, όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι και ένας νέος τίτλος υπουργείου δεν εγ­γυάται από µόνος του τη χάραξη µι­ας νέας πολιτικής στον τοµέα του περιβάλλοντος και της ενέργειας, µε αιχµή την παγκόσµια απαίτη­ση για έναν ουσιαστικό σχε­διασµό ανάπτυξης, στοχεύ­οντας στην εξασθένηση των επιπτώσεων της κλιµατικής αλλα­γής. Ένας νέ­ος τίτλος δεν εγγυάται φρέσκες ιδέες, σύγκρου­ση µε το παρελ­θόν και µεταρ­ρυθµίσεις που συµβαδίζουν µε τις επιταγές του 21ου αιώνα. Έτσι, σε σύντοµο χρονι­κό διάστηµα, µε το άλ­λοθι της τρόικας και του Μνηµονίου και προβάλλοντας τεχνηέντως το µεγάλο παραµύθι της σωτηρίας της πατρίδας, το ΥΠΕΚΑ έγινε συνώνυµο µε πολιτικές καταστροφικές για το περιβάλλον και τη χώρα, έγινε συ­νώνυµο µε αποφάσεις που δείχνουν µικρόνοια, που υπηρετούν την τρικυµία την οποία έχουν στο κρανίο εκείνοι που υπο­τίθεται ότι έχουν αναλάβει την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Στον τοµέα του περιβάλλοντος, οι τοµείς που υπέστησαν τα σηµαντικότερα πλήγ­µατα ήταν η νοµοθεσία για την περιβαλ­λοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων, η δασική νοµοθεσία και η νοµοθεσία για τη δόµηση. Έτσι, στα «επιτεύγµατα» των δυο µνηµονιακών κυβερ­νήσεων (Παπαν­δρέου – Παπαδήµου) συγκατα­λέγονται αποφάσεις όπως: η νοµιµοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων αυθαιρέτων ακόµα και µέσα σε προστατευόµενες περιοχές, η νο­µιµοποίηση διάφορων παράνοµων δρα­στηριοτήτων, η περικοπή των διαδικασι­ών περιβαλλοντικής αδειοδότησης ακό­µα και σε προστατευόµενες περιοχές, η εξαίρεση από τη διαδικασία περιβαλλοντι­κής αδειοδότησης των εργοστασίων δια­χείρισης αποβλήτων και η καταλήστευση του Πράσινου Ταµείου.

Η σηµερινή τρίτη µνηµονιακή κυβέρνη­ση, του Αντώνη Σαµαρά, κινείται στον ίδιο ακριβώς δρόµο, µε υψηλές αξιώσεις για την ολοκλήρωση της καταστροφής. Έτσι, στον τοµέα του Πε­ριβάλλοντος ετοιµάζεται να ρίξει τη χαριστική βολή, µε­ταφέροντας την αρµοδιότητα για τα δά­ση από το υπουργείο Περιβάλλοντος στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης! Το δεύ­τερο µέτωπο που άνοιξε η κυβέρνηση εί­ναι στον τοµέα της ενέργειας, όπου έδει­ξε αµέσως ότι προτίθεται να ακολουθή­σει πολιτική προώθησης των βρόµικων καυσίµων. Έτσι, λίγες µέρες πριν από τον ∆εκαπενταύγουστο, λίγες ηµέρες πριν παραλύσει η χώρα, το κατ’ όνο­µα ΥΠΕΚΑ αποφάσισε να χτυπήσει την αγορά των φωτοβολταϊκών, τον µοναδικό, ίσως, τοµέα της αγοράς που βρισκόταν σε πε­ρίοδο άνθησης, έχοντας δηµιουργήσει µέσα στην κρίση 25.000 νέες θέσεις εργασίας εκ των οποίων οι 8.000 µό­νιµες!