Με αυτή την απάντηση διά μέσου του εξωφύλλου της, η «Libération»εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα που τόσο έντονα προκάλεσε με τις δηλώσεις του ένας από τους πλουσιότερους Γάλλους επιχειρηματίας, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα.

Με αυτή την απάντηση διά μέσου του εξωφύλλου της, η «Libération» εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα που τόσο έντονα προκάλεσε με τις δηλώσεις του ένας από τους πλουσιότερους Γάλλους επιχειρηματίας, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το χρήμα δεν έχει πατρίδα. Η δήλωσή του ήταν ότι θα ζητήσει τη βελγική υπηκοότητα για να αποφύγει τη βαριά φορολόγηση του γαλλικού κράτους. Το περιστατικό έχει ενδιαφέρον στην ελληνική προβολή του για να έχουμε μια σχετική αναλογική σύγκριση.

Πριν απ’ όλα, εδώ οι πλούσιοι δεν δηλώνουν καν πλούσιοι. Απλώς παριστάνουν τους φτωχούς και σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις διεκδικούν και επιστροφή φόρου. (Κάποια στιγμή ο «Ριζοσπάστης» είχε δημοσιεύσει, δίχως ονόματα ωστόσο, μια πολύ ενδιαφέρουσα λίστα θαμμένη στις πίσω σελίδες).

Οι εγχώριοι Μπερνάρ Αρνό δεν ελέγχονται, απλώς το κράτος (διάβασε πολιτικό σύστημα), λόγω αμοιβαίας εμπιστοσύνης, δεν τους έχει στη λίστα με τους φορολογούμενους πολίτες. Στη χώρα μας έχουμε πολίτες με εισοδήματα να φορολογήσουμε: αυτά των 600 ευρώ. Εκεί κρύβεται ο πραγματικός πλούτος όχι… στους απλούς Κροίσους. Αλλά οι… Γάλλοι δεν ξέρουν. Προσπαθώ να κάνω την αναγωγή και να φανταστώ μιαν ελληνική εφημερίδα να απευθύνεται με παρόμοιο τίτλο σε κάποιον από τους Έλληνες Μπερνάρ Αρνό. Εδώ, ωστόσο, με την υψηλού επιπέδου δημοσιογραφία και δημοκρατία, σεβόμαστε τα προσωπικά δεδομένα – κατά σύμπτωση – όλων εκείνων που δεν σέβονται τους θεσμούς και τους νόμους του κράτους. Οι εδώ Μπερνάρ Αρνό δεν κάνουν ανόητες δηλώσεις, έχουν ήδη γίνει Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, με τις οφσόρ, τα νησιά Κέιμαν, τις ελβετικές τράπεζες και όλες αυτές τις δημιουργικές επιχειρηματικές κινήσεις από τις οποίες λείπει ο φόρος που πρέπει να αποδοθεί στην κοινωνία.

Αλλά είπαμε στην Ελλάδα – κατά παγκόσμια πρωτοτυπία – τα 600 ευρώ αρκούν και περισσεύουν για να καλύψουν τις κρατικές – κοινωνικές ανάγκες και να αντεπεξέλθει η χώρα στην κολοσσιαία κρίση χρέους που τη μαστίζει.

Πρόκειται για έναν επαναστατικό οικονομικό τύπο που δίνει λύσεις στην κρίση. Οπότε εμείς θα γαμοσταυρίζουμε τυχόν συνταξιούχο ή μισθωτό των 600 ευρώ, ο οποίος θα τολμήσει να αλλάξει υπηκοότητα – ίσως και κόσμο από την ανέχεια –, προκειμένου να γλιτώσει τη φορολόγηση του εισοδήματός του.