Η κυβέρνηση κληρονόμησε όλα τα συσσωρευμένα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής, τις παραλήψεις και τις αμέλειες στα εξοπλιστικά, και μέσα σε ένα χρόνο υπό καθεστώς τρομερών πιέσεων -στην ουσία ενός ιδιότυπου πολέμου με την Τουρκία- κατάφερε να οριοθετήσει ΑΟΖ που όλοι ήθελαν αλλά κανείς δεν οριοθέτησε με Ιταλία, Αίγυπτο και τώρα με Αλβανία μέσω Χάγης, οργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις που για δέκα χρόνια ήταν εγκαταλελειμμένες (γιατί την χώρα την κυβερνούσαν, έκτος από τους αγανακτισμένους, και οι αντιμνημονιακοί δημοσιογράφοι που μοίραζαν συντάξεις και συσσίτια στα λιπόθυμα παιδάκια), απέκρουσε αποτελεσματικά την τουρκική επίθεση μέσω μεταναστών στον Έβρο, όλες τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και έδωσε σοβαρές και υπεύθυνες μάχες στο διπλωματικό πεδίο ενισχύοντας και διευρύνοντας τις συμμαχίες της.   

Ποτέ άλλοτε η χώρα δεν ενήργησε με παρόμοια αποφασιστικότητα, συντεταγμένα και στοχευμένα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Ποτέ άλλοτε η χώρα μας δεν αντιμετώπισε μια τέτοιας έκτασης και διάρκειας επίθεση, ποτέ άλλοτε η χώρα μας δεν απάντησε τόσο αποτελεσματικά. Το ότι η Τουρκία συνεχίζει τόσο επίμονα, είναι γιατί δεν κατάφερε να πετύχει τίποτα απολύτως από όσα επιδίωκε. Αλλά και στο διπλωματικό πεδίο, η κυβέρνηση δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια και ενεργοποίησε τις συμμαχίες της εντός και εκτός Ευρώπης.

Σημειώνουμε ενδεικτικά ότι και στην Ευρώπη, πάρα τα μύρια όσα ακούγονται, η Ελλάδα κατάφερε πολύ περισσότερα από ότι της αναλογούν – με βάση τους συσχετισμούς των δυνάμεων. Αρκεί να σκεφτεί κανείς την Ελλάδα εκτός ΕΕ σε προβολή πραγματικότητας, για να κατανοήσει τη θηριώδη τύχη της και τα τεράστια ευεργετήματα που απολαμβάνει με την ένταξή της. Ταυτόχρονα, θέτει σε νέες βάσεις τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις που αναβαθμίζουν γεωστρατηγικά την χώρα.

Τέλος, με τις συμμαχίες στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου με τα Ενωμένα Εμιράτα, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, αναβαθμίζει την παρουσία της στην περιοχή και θωρακίζεται απέναντι στις τουρκικές επεκτατικές βλέψεις.   

Ωστόσο, ερχόμαστε τώρα στο επίπεδο των εντυπώσεων. Στην Ελλάδα υπάρχει εμπεδωμένος ένας αντιδυτικισμός, εντελώς ανιστόρητος, άδικος και παρανοϊκός. Υπάρχει και αντιαμερικανισμός τον οποίον τροφοδοτεί συστηματικά  η Αριστερά, πρωτοστατούντος του ΚΚΕ. Έτσι, και ενώ τα συμφέροντά μας περικλείονται αποκλειστικά και καθ’ ολοκληρίαν στον δυτικό κόσμο, εμείς κονταρομαχούμε για το Παλαιστινιακό μαζί με τον Ερντογάν – από πίκα στους Αμερικανούς. 

Έχουμε να κάνουμε με μια διαχρονική παράκρουση παραλογισμού η οποία επιτείνεται από την πολυπλοκότητα των διπλωματικών σχέσεων. Ένα άλλο ζήτημα που δημιουργεί τρομερές παρεξηγήσεις, είναι η τεράστια άγνοια γύρω από τα εθνικά θέματα. Σήμερα, για παράδειγμα, φωνάζουν γιατί δεν ασκούνται κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στα 12 μίλια, αυτοί που δεν τα κατοχύρωσαν μονομερώς σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Είναι οι ίδιοι που ειρωνεύονται το αξιόμαχο των Ένοπλων μας Δυνάμεων. Είναι αυτοί που έκαναν πολιτικές καριέρες λέγοντας ότι τα υποβρύχια που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αποτροπή της τουρκικής επιθετικότητας, έγερναν – και έστηναν λαϊκά δικαστήρια. Ντροπή! 

Είναι οι ίδιοι που στο όνομα του αριστεροδεξιού εθνικισμού  παρουσιάζουν διαχρονικά την Ελλάδα σαν μια χώρα-ξεφτίλα που διαρκώς ταπεινώνεται από την Δύση, τους συμμάχους της και την Τουρκία που την έχει μια χαψιά. Είναι αυτοί οι ηλίθιοι που σήμερα συνεργάζονται με τον Ερντογάν στον ψυχολογικό πόλεμο εναντίον της χώρας μας, για να καταπονηθεί το εθνικό φρόνημα, να αγανακτήσουν οι πολίτες, να κουραστούν, να εμπεδώσουν ότι δεν έχουν καμιά ελπίδα και να υπογράψουν συνθηκολόγηση. Είναι όλοι αυτοί οι πανύβλακες του διαδικτύου που μοστράρουν στα κοινωνικά δίκτυα τον τουρκικό ερευνητικό κουβά στα λιμάνια μας, στην πλημμυρισμένη Καρδίτσα και στις πόλεις μας, γιατί διαθέτουν ασυγκράτητο και χειμαρρώδες χιούμορ και είναι έξυπνοι και δεν μασάνε… κάνοντας τη δουλειά του Ερντογάν.

Είναι να τρελαίνεται κανείς.