Αρκετό καιρό τώρα, την μεταναστευτική πολιτική της Γαλλίας δεν την ασκεί το γαλλικό κράτος αλλά την έχει αναθέσει υπεργολαβικά στους ίδιους τους μετανάστες. Με δυο λόγια, όλοι οι μετανάστες  αποκτούν δικαιώματα στο κράτος δικαίου και στο κοινωνικό κράτος της Γαλλίας με ότι αυτό συνεπάγεται.  

Αυτόματα αποκτούν μια σειρά δικαιωμάτων και παροχών, αδιανόητων  στις χώρες από τις οποίες προέρχονται. Πώς είναι δυνατόν μια τέτοια αντιμετώπιση να δημιουργεί άσβεστο μίσος για την χώρα που σου προσφέρει καταφύγιο, δικαιώματα και παροχές πρωτοφανείς; Πώς είναι δυνατόν να δημιουργεί μίσος ένας τόπος στον οποίο εσύ με χίλιες δυο θυσίες αγωνίστηκες να φτάσεις και να ενταχθείς στην κοινωνία του; Για να σου λείπει το τζαμί, η προσευχή, η σαρία, τα ήθη και τα έθιμά σου;

Έφυγες από το Αφγανιστάν για να εφαρμόσεις στο Παρίσι το νόμο της σαρίας;  Έφυγες από την Σομαλία για να απαιτήσεις να μην κάνουν μπάνιο άντρες και γυναίκες στις δημοτικές πισίνες της Γαλλίας;  Έφυγες από τον τόπο σου κατατρεγμένος -διωγμένος κακήν κακώς για χίλιους δυο λόγους- και βρίσκεις καταφύγιο στο Παρίσι, την πόλη-μύθο, και σου ξινίζει ο γαλλικός πολιτισμός; 

Έφυγες από την Τσετσενία λόγω υποτιθέμενων ή πραγματικών διώξεων στην χώρα σου και επιλέγεις την Γαλλία, όπως και άλλοι πολλοί συμπατριώτες σου και αυτή σε υποδέχεται μέσω της Υπηρεσίας προστασίας προσφύγων και απάτριδων  (Office français de protection des réfugiés et apatrides). Στη συνέχεια, αν η υπηρεσία σταθεί δύσπιστη απέναντι στο αίτημά σου και δεδομένης της προβατικής συμπεριφοράς σου αρνηθεί την αίτησή σου, το μιαρό κοσμικό κράτος των άπιστων σταυροφόρων και αποικιοκρατών σού παραχωρεί δικηγόρους (δωρεάν) για να προσφύγουν  στο Εθνικό Δικαστήριο Ασύλου (CNDA) το οποίο προσποιείται ότι πιστεύει ότι πρόκειται για ένα ακόμα ταλαιπωρημένο θύμα της εποχής μας.

Έτσι, ο παραβατικός Τσετσένος με τις εντελώς προσχηματικές αιτιάσεις του λαμβάνει μια άνετη δεκαετή άδεια παραμονής ώστε να έχει όλον τον άπλετο χρόνο να προβληματιστεί απρόσκοπτα για τα θέματα της ελευθερίας του τύπου στην Γαλλία και την αναδιαμόρφωση του  εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Σημειωτέον ότι στην Γαλλία σχεδόν ποτέ δεν απορρίπτεται αίτηση άσυλου. Κατόπιν, αρχίζει ο δεύτερος κύκλος αγανάκτησης του νεαρού Τσετσένου που περιλαμβάνει επιδόματα, στέγαση, προτεραιότητα για στέγαση χαμηλού κόστους, δωρεάν μεταφορές, εκπαίδευση και ένα σωρό άλλες παροχές από το άπιστο κοσμικό κράτος της Γαλλίας. 

Εάν δε, ο Τσετσένος είναι ανήλικος, τα πράγματα αλλάζουν. Πριν από όλα, την ηλικία του την πιστοποιεί …ο ίδιος. Όλοι είναι υποδείγματα ειλικρίνειας, όπως και όλοι τους εντελώς συμπτωματικά δεν έχουν χαρτιά. Τα έχασαν. Το μόνο που κατάφεραν να διαφυλάξουν είναι η πίστη τους στο Ισλάμ, αυτή μεταφέρουν όλοι από τις πατρίδες τους για να την εγκαταστήσουν στην Ευρώπη, να έχουν μια παρηγοριά. Αν ο Τσετσένος περάσει για ανήλικος, ευνοείται ακόμα περισσότερο με οικογενειακά επιδόματα και επιδόματα στέγασης. Το 43%  των επιδομάτων (CAF )το λαμβάνουν ανήλικοι που έχουν γεννηθεί εκτός Γαλλίας, όπως και το 50% των συνταξιούχων μεταναστών που έχουν γεννηθεί εκτός Γαλλίας.  

Μετά από όλα αυτά τα δειγματοληπτικά, άμα ο άλλος κάνει το μάθημά του και δεν σέβεται τις ευαισθησίες του ανηλίκου  Τσετσένου και του παππού του που στενοχωριέται με την κατάντια της γαλλικής παιδείας,  δεν είναι να αγανακτεί κανείς και να του πάρει το κεφάλι; 

Είναι χώρα αυτή;