Μεγαλώνει ο «κύκλος των χαμέ­νων υπουργών», αφού όσο η χώρα βυθίζεται στην περιδίνη-ση της κρίσης τόσο τα κυβερ­νητικά στελέχη εξαφανίζονται από το πολι­τικό προσκήνιο. Η οικονομική κρίση έδωσε μια μείζονα ευκαιρία στον Γιώργο Παπανδρέου όχι μόνο να πρωταγωνιστήσει στην εσωτερική πολιτική σκηνή, αλλά και να αποδείξει πόσο δυνατός παίχτης είναι στο διεθνές περιβάλ­λον. Από την άλλη όμως οι εξελίξεις μοιάζει να προκαλούν πρωτοφανή αμηχανία και έλλει­ψη στρατηγικής στα μέλη της κυβέρνησης, που αποφεύγουν τη συχνή έκθεσή του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μάλλον δεν θέλουν να πολυταυτιστούν με τα πιο σκληρά μέτρα που έχει πάρει μεταπολιτευτικά κυβέρ­νηση στη χώρα μας.

Μεγαλώνει ο «κύκλος των χαμέ­νων υπουργών», αφού όσο η χώρα βυθίζεται στην περιδίνη-ση της κρίσης τόσο τα κυβερ­νητικά στελέχη εξαφανίζονται από το πολι­τικό προσκήνιο. Η οικονομική κρίση έδωσε μια μείζονα ευκαιρία στον Γιώργο Παπανδρέου όχι μόνο να πρωταγωνιστήσει στην εσωτερική πολιτική σκηνή, αλλά και να αποδείξει πόσο δυνατός παίχτης είναι στο διεθνές περιβάλ­λον. Από την άλλη όμως οι εξελίξεις μοιάζει να προκαλούν πρωτοφανή αμηχανία και έλλει­ψη στρατηγικής στα μέλη της κυβέρνησης, που αποφεύγουν τη συχνή έκθεσή του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μάλλον δεν θέλουν να πολυταυτιστούν με τα πιο σκληρά μέτρα που έχει πάρει μεταπολιτευτικά κυβέρ­νηση στη χώρα μας.

Η σιωπή μπορεί να μοιάζει χρυσός για υπουργούς και υφυπουργούς, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισημαίνουν ότι σ’ αυτή την κρίσιμη φάση, όσοι επιλέχτηκαν από τον πρωθυπουργό για να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση δεν μπορεί να «κρύβονται» από τη δημοσιότητα αρκούμενοι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Μια σειρά από υπουργούς και υφυπουρ­γούς, που ως κάποια στιγμή ήταν «πρώτο τραπέζι πίστα» μοστράροντας αυτάρεσκα το… πολιτικό τους εκτόπισμα (υπαρκτό ή ανύπαρκτο), μόλις τα πράγματα δυσκόλεψαν εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο.

Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ επισημαίνουν ότι η κυβέρνηση παρουσιάζει σοβαρές αρρυθμί­ες σε μια σειρά από τομείς, αφού όλοι έχουν εστιάσει την προσοχή τους στις κινήσεις του οικονομικού επιτελείου για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και δεν προωθούν με γοργούς ρυθμούς άλλες κυβερνητικές δρά­σεις, ώστε να υπάρξει έστω και περιορισμένα ένα θετικό ισοδύναμο στην επικαιρότητα.

 

Ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα κατά το οποίο υπουργοί και υφυπουργοί ήταν στα μαχαίρια αναζητώντας αρμοδιότητες, τώρα που τα πράγματα έχουν κατασταλάξει είτε είναι σφαγμένοι μεταξύ τους είτε κάποιοι κάνουν μούτρα (υφυπουργοί κυρίως) είτε κοιτάνε μόνο το χαρτοφυλάκιό τους, και αυτό όχι με πολύ μεγάλη ζέση.

 

Σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, το περιβάλλον, τα δημόσια έργα, η ενέργεια, η δημόσια ασφάλεια μπορεί κατά καιρούς να έχουν γίνει κάποιες εξαγγελίες, αλλά δεν νιώθει κανείς ότι έχουν δρομολογηθεί ή επίκεινται άμεσα μεγάλες μεταρρυθμίσεις.

Μέσα σε ένα κλίμα γενικότερης ανασφά­λειας λόγω της οικονομικής κρίσης, κανένας πολίτης δεν διαβλέπει ένα σχέδιο, ένα όραμα για το μέλλον σε μια σειρά από τομείς που αφορούν την καθημερινότητά του. Κανένας δεν έχει πειστεί ότι μπορεί να αλλάξει αυτή η μουντή καθημερινότητα.

Ο Γιώργος και οι… συμβουλάτορες

Μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου να έδωσε εντολή στον Γιώργο Πεταλωτή να δια­ψεύσει τα σενάρια ανασχηματισμού, ωστόσο πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δίνουν ραντεβού τον Μάιο για την απόκτηση κυβερνητικού θώκου. Ως τότε εκτιμούν ότι η διαδικασία εξομάλυν­σης της ελληνικής οικονομίας θα έχει μπει σε κάποιο δρόμο και έτσι θα μπορούν να γίνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις στο κυβερ­νητικό σχήμα, αφού τουλάχιστον η θέση του υπουργού Εξωτερικών θα παραμείνει κενή, ενώ στα συρτάρια του Χάρη Παμπούκη εξακολουθεί να παραμένει η αιτιολογημένη εισήγηση για την κάλυψη 4 ακόμα θέσεων υφυπουργών.

Στο μεταξύ, όμως, πέρασε η κίνηση Παπανδρέου για την πλήρη αλλαγή λειτουργίας του πρωθυπουργικού γραφείου με την τροπο­λογία που πέρασε στο νομοσχέδιο του υπουρ­γείου Εσωτερικών για τη δυνατότητα ανάθεσης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, χωρίς άλλες γρα­φειοκρατικές διαδικασίες, σε φυσικά και νομικά πρόσωπα μελετών, εισηγήσεων και προτάσεων, που θα αμείβονται μέχρι και του ποσού των 200 χιλιάδων ευρώ.

Συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου επιση­μαίνουν ότι δίνεται έτσι η δυνατότητα με φειδώ και προσοχή ο πρωθυπουργός της χώρας να έχει στα χέρια του κάποια εργαλεία, προκει­μένου να παρακολουθεί διεθνείς εξελίξεις, το κυβερνητικό έργο καθώς και να έχει πολύτιμες συμβουλές μακριά από τους παραμορφωτικούς καθρέπτες του δημόσιου κατεστημένου.

Υπουργοί όμως και άλλα έμπειρα πολιτικά στελέχη φοβούνται ότι θα δημιουργηθεί μια παρακυβέρνηση και επικαλούνται τον παράλ­ληλο μηχανισμό συμβούλων που είχε δημιουργήσει στο υπουργείο Εξωτερικών ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου παράκαμπτοντας όχι μόνο τη διπλωματική γραφειοκρατία, αλλά και την ίδια την υπόσταση ουσιαστικά του υπουργείου, δημιουργώντας ένα κενό. Τους φόβους αυτούς καθησυχάζουν συνεργάτες του πρωθυπουργού λέγοντας ότι κανείς δεν μπορεί να αντικαταστή­σει τη νόμιμη κυβέρνηση ούτε τη δράση των υπουργών που κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα, απλώς ο ίδιος ο Γιώργος θέλει να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τους συνεργάτες του. Πρόβλημα; Θα δείξει…

Πόλεμος ή ειρήνη

Η κρισιμότητα των στιγμών θα «κλείσει» τα στόματα των ΠΑΣΟΚων ή στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου θα γίνουν «ταραχές»; Το ερώτημα αυτό απασχολεί την ηγεσία του κόμματος εν όψει της κρίσιμης συνεδρίασης του ανώτατου καθοδηγητικού οργάνου, που συνεδριάζει πολύ αραιά και συνέρχεται αυτό το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη.

Στην παρούσα φάση, με την κοινωνία σε στάση… εκρηκτικής αναμονής, ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός, και κυρίως οι συνεργάτες του, το τελευταίο που θα επιθυμούσαν θα ήταν να μπει το κόμμα σ’ έναν κύκλο εσωστρέφειας, αναβιώνοντας παλιές θαμμένες ιδεολογικές γραμμές.

Με αιχμή του δόρατος τη… συγκυρία, η ομάδα των διαλυμένων εκσυγχρονιστών επιχειρεί ανασυγκρότηση και αυτοέκφρασή της μετά την πρόσφατη πρόσδεσή της στο άρμα του Βαγγέλη Βενιζέλου, που μοιάζει να ακολουθεί μοναχικό εσωκομματικό δρόμο.

Με αφορμή τη σύγκρουση Παπουτσή – Σαχινίδη, μια σειρά βουλευτών (Γιώργος Φλωρίδης, Νάσος Αλευράς, Σούλα Μερεντίτη, Σοφία Γιαννακά) βγήκαν στο μεϊντάνι και την έπεσαν κανονικά υπερασπιζόμενοι όχι τόσο τον Φίλιππο Σαχινίδη, αλλά τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης ως πολιτική επιβεβαίωση καιόχι ως «το αναγκαίο πικρό ποτήρι» που πρέ­πει να πιει η χώρα.

Δηλαδή πολλά στελέχη επισημαίνουν ότι αυτή πρέπει να είναι σήμερα η «ψυχή του ΠΑΣΟΚ», ενώ υπάρχουν και άλλοι που εκτι­μούν ότι είναι αναγκαία τα μέτρα, αλλά μακριά από την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ.

Έτσι το μεγάλο ερώτημα είναι αν όλα αυτά θα αποτυπωθούν στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου με τη διαμόρφωση δύο μεγάλων ρευμάτων: των πραγματιστών και των σοσι­αλιστών. Δεν αποκλείεται δηλαδή να έχουμε κριτική τόσο για την καθυστέρηση της λήψης μέτρων, όσο και για τη λογική που διέπει το μείγμα των μέτρων.

Συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου εκτιμούν ότι μπο­ρεί να αφοπλιστούν κυρίως οι φωνές εξ αριστερών, αν ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην εισήγησή του «ενσωματώ­σει», έστω και λελογισμένα, τις αντιδράσεις πολλών στελεχών. Βέβαια σίγουρα θα θελήσουν να δημοσιοποιήσουν τη δια­φορετική τους φωνή οι εκφρα­στές συγκεκριμένων ρευμάτων εντός του ΠΑΣΟΚ, όπως είναι η Αριστερή Πρωτοβουλία με τον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο και οι Έ λληνες Σοσιαλιστές του Παντελή Οικονόμου.

Πολλοί ποντάρουν υπέρ των υψηλών τόνων, εκτός κι αν τελικά κανείς δεν βάλει το «πιστό­λι στο τραπέζι» και κυρίως οι εκσυγχρονιστές δεν σηκώσουν το γάντι της πρόκλησης και δεν απαντήσουν υπερασπιζό­μενοι τα μέτρα…