Ο Βρετανός λαϊκιστής πολιτικός Νάιτζελ Φάρατζ είχε μια κουραστική εβδομάδα. Την περασμένη Τετάρτη, στις 28 Οκτωβρίου, προσγειώθηκε στην Πολιτεία της Αριζόνα λιγότερο από μια εβδομάδα πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και συναντήθηκε με μια ομάδα Ρεπουμπλικανών για να συζητήσουν την εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ.
Την επόμενη μέρα ο Φάρατζ είπε ότι ήταν «έκπληκτος» όταν ο Τραμπ τον κάλεσε στη μεγαλύτερη εξέδρα της καμπάνιας του στην Αριζόνα. Ο Βρετανός πολιτικός προχώρησε σε μια αρκετά προβλέψιμη κίνηση ρουτίνας επαινώντας τον Τραμπ και συμβουλεύοντάς τον για τη νίκη.
Στο τέλος της ίδιας εβδομάδας υπέβαλε αίτηση στο Ηνωμένο Βασίλειο για να αλλάξει το όνομα του κόμματος Brexit σε Reform UK (σ.σ.: Μεταρρύθμιση της Μεγάλης Βρετανίας), το οποίο έχει χαρακτηρίσει «εταιρεία», από την οποία του ανήκει το 60%. Το αίτημα για αλλαγή ονόματος υποβλήθηκε την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, σύμφωνα με εκπρόσωπο της Εκλογικής Επιτροπής.

Νωρίς το απόγευμα της Κυριακής 1 Νοεμβρίου ο Φάρατζ ανήρτησε ένα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καθισμένος πίσω στο λόμπι του ξενοδοχείου «Trump International» στην Ουάσιγκτον, «ξεσπάθωσε» ενάντια στο επερχόμενο lockdown για τον κορωνοϊό στην Αγγλία: «Το έχω ξαναπεί, θα το ξαναπώ… η θεραπεία είναι τώρα χειρότερη από την ασθένεια» είπε και πρόσθεσε ότι δεν υπήρχε «πολιτική φωνή». «Λοιπόν, νομίζω ότι αυτό θα αλλάξει πολύ σύντομα» κατέληξε στο βίντεο. 
Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι το κόμμα Brexit αναμένεται να επιστρέψει στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας ως Reform UK, αν και θα χρειαστεί έως και έξι εβδομάδες για την έγκριση της αλλαγής του ονόματός του.

Η Διακήρυξη Great Barrington
Ο Φάρατζ και ο πρόεδρος του κόμματος Brexit Ρίτσαρντ Τάις ανακοίνωσαν το νέο όνομα σε κοινό άρθρο τους στη βρετανική εφημερίδα «Daily Telegraph» και επισήμαναν την ανάγκη για μεταρρύθμιση της Βουλής των Λόρδων και ανανέωσης του υπουργείου Εσωτερικών της Βρετανίας, αλλά έδωσαν έμφαση στην ανάγκη για αντιπολίτευση στη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας.
Στο επίκεντρο του επιχειρήματός τους βρέθηκε η αμφιλεγόμενη Διακήρυξη Great Barrington – υπογεγραμμένη από μια ομάδα επιστημόνων και ιατρών που υποστηρίζουν την απομόνωση των πολιτών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο και ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες χωρίς περιορισμούς για κανένα άλλο άτομο.
Ο Φάρατζ και ο Τάις προπαγάνδισαν την ανοσία της αγέλης παρά την έλλειψη επιστημονικών στοιχείων που να δείχνουν ότι αυτό θα μπορούσε να τερματίσει την πανδημία. Μάλιστα ο Φάρατζ φαίνεται να έχει ξεχάσει ότι τον Μάρτιο επέκρινε την υποτιθέμενη στήριξη της κυβέρνησης στην ανοσία της αγέλης.

Τα σχέδια και ο Καναδάς
Κι ενώ ο Φάρατζ σαφώς παραμονεύει αναζητώντας την «αχίλλειο πτέρνα» του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον – ο οποίος όλο και περισσότερο βρίσκεται αντιμέτωπος με εφησυχασμένους πολίτες για τα περιοριστικά μέτρα – φαίνεται ότι σχεδιάζει το κόμμα Μεταρρύθμιση εδώ και πολύ καιρό. Για να μάθουμε το γιατί, πρέπει να δούμε ένα ιστορικό παράδειγμα από τον Καναδά.

Πίσω, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 στον Καναδά, ένα ριζοσπαστικό – δεξιό κίνημα που ονομαζόταν Κόμμα Μεταρρύθμισης διεξήγαγε «πόλεμο» εναντίον του παραδοσιακού κεντροδεξιού κόμματος των Προοδευτικών Συντηρητικών. 
Ο στόχος του ήταν να εκτροχιάσει την κοινωνικά φιλελεύθερη κατεύθυνση των Συντηρητικών και να προωθήσει σαρωτικές φορολογικές περικοπές, αυστηρότερες πολιτικές για τη νομοθεσία και την τάξη και την πιο άμεση δημοκρατία μέσω δημοψηφισμάτων, καθώς και την εναντίωση στην πολυπολιτισμικότητα. 
Το επιχείρημα του κόμματος πλαισιώθηκε γύρω από την ανάγκη για μεταρρύθμιση θεσμών όπως η Γερουσία του Καναδά, κάτι που θυμίζει αρκετά τις εκκλήσεις του Φάρατζ και του Τάις για τη Βουλή των Λόρδων. Δεν συνέβη από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά το κόμμα Μεταρρύθμιση του Καναδά έγινε τελικά μεγαλύτερο από τους Προοδευτικούς Συντηρητικούς και το 2003 συγχωνεύτηκε μαζί τους για να σχηματίσει το σημερινό Συντηρητικό Κόμμα του Καναδά.
Οι συζητήσεις για την πραγματοποίηση κάτι παρόμοιου στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν ήταν νέες για τον Φάρατζ. «Για χρόνια λένε ότι θέλουν να γίνουν το μικρό κόμμα του Καναδά που ανέλαβε το Συντηρητικό Κόμμα» δήλωσε στον «Guardian» ο πρώην ευρωβουλευτής του Κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου Στίβεν Γουλφ.

Στις εκλογές του 2015 το παράδειγμα του κόμματος Μεταρρύθμιση του Καναδά επηρέασε το μανιφέστο του Κόμματος Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου, τόνισε ο Γουλφ. Αρκετοί δεξιοί Συντηρητικοί, συμπεριλαμβανομένων των Μάικλ Φάμπρικαντ και Ντάνιελ Χάναν, σύμφωνα με τον πολιτικό επιστήμονα Μάθιου Γκούντγουιν, έκαναν έκκληση για συμμαχία μεταξύ των δύο κομμάτων.
Όταν ο Φάρατζ ξεκίνησε αργότερα το κόμμα Brexit, μπορεί να φαινόταν σαν κόμμα για κάτι συγκεκριμένο, αλλά ο στόχος ήταν να επιτύχει αυτό στο οποίο είχε αποτύχει το Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου. Δηλαδή τη δημιουργία μιας νέας ριζοσπαστικής δεξιάς δύναμης που θα αναδιαμόρφωνε μόνιμα τη βρετανική πολιτική – κάτι σαν το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα του Καναδά.
Το κόμμα Brexit, φυσικά, καταποντίστηκε στις γενικές εκλογές του 2019.

Οι λόγοι της επιστροφής
Όμως το ερώτημα για τη μετονομασία του κόμματος τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο παραμένει. Η μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων του Ηνωμένου Βασιλείου υποστηρίζει το δεύτερο lockdown οδηγώντας σε τέλμα το επαναπροσδιορισμένο κόμμα του Φάρατζ. 
Οι επόμενες προγραμματισμένες γενικές εκλογές της Μεγάλης Βρετανίας θα γίνουν το 2024. 
Στο βίντεο από το λόμπι του Ντόναλντ Τραμπ ο Φάρατζ είπε ότι η πανδημία της Covid-19 ήταν το πιο εξέχον ζήτημα στις αμερικανικές εκλογές και πρόσθεσε ότι η απάντηση του Τραμπ στην πανδημία ήταν πολύ καλύτερη από αυτή του Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν, επειδή ο Τραμπ υποστήριξε πως οι καραντίνες έφεραν οικονομική καταστροφή και οι ευάλωτοι άνθρωποι πρέπει απλά να προστατευθούν, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος να συνεχίσει με τη ζωή του. Ίσως, ενώ βρισκόταν γύρω από τον Τραμπ και τον κύκλο του, να πήρε μια νέα τροπή ο πολιτικός του αγώνας.
Καθώς η Αγγλία μπαίνει στο δεύτερο lockdown, ο Φάρατζ θα μπορούσε να μεταφέρει λίγη «φωτιά» από τον Τραμπ κατά των μέτρων για την πανδημία ανοίγοντας τον δρόμο σε ακροδεξιές σκέψεις και τάσεις. Παράλληλα με την αρνητική προσέγγιση του Τραμπ για την πανδημία, ο Φάρατζ βλέπει αυτήν τη συγκυρία ως αφορμή για έναν νέο λαϊκισμό. Αυτή τη φορά δεν έχει βάλει στόχο τις Βρυξέλλες, αλλά τη Βρετανία.