Πέντε χρόνια μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ο φόβος των εξτρεμιστών εξακολουθεί να υπάρχει. Πώς τοποθετούνται πολιτικοί και πολίτες; Τι πιστεύουν για την ισλαμιστική τρομοκρατία;

Πέντε χρόνια μετά ο εφιάλτης δεν έληξε, η απειλή παραμένει υψηλά αφού με τη δίκη Charlie Hebdo πολλαπλασιάσθηκαν τελευταία οι επιθέσεις σε Παρίσι και Νίκαια.

Αυτό που άλλαξε, είναι η μέθοδος δράσης των τρομοκρατών. Για τις σφαγές του 2015 η οργάνωση ήταν περίπλοκη, κατευθυνόμενη από το εξωτερικό, με κομάντος, οπλοστάσια και εκρηκτικά. Σήμερα έχουμε να κάνουμε με μεμονωμένα άτομα που έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί και περνούν στη δράση μόνα τους, ακόμα και απλά με ένα μαχαίρι. Για τους Γάλλους, το ζητούμενο των τρομοκρατών παραμένει το ίδιο : αποσταθεροποίηση της χώρας, μάχη εναντίον του κοσμικού χαρακτήρα της Γαλλικής Δημοκρατίας και εναντίον του μοντέλου ζωής και πολιτισμού.

Εχθρός η «ισλαμιστική ιδεολογία»

Με το κλείσιμο της πενταετίας, εκείνο που άλλαξε τελικά, είναι οι αντιδράσεις της εκτελεστικής εξουσίας στο λόγο και στις πράξεις. Το 2015 ο Φρανσουά Ολάντ μιλούσε για «τρομοκρατική βαρβαρότητα» και ποτέ για ισλαμιστική επίθεση. Ο λόγος ήταν η  αποφυγή παρεξηγήσεων με την πολύ μεγάλη μουσουλμανική κοινότητα που ζει στη Γαλλία. Εξαίρεση είχε αποτελέσει ο τότε πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς που είχε εντοπίσει ως εχθρό την «ισλαμιστική ιδεολογία».

Ο Εμανουέλ Μακρόν σήμερα,  ξεπέρασε το ταμπού και μιλάει  για ισλαμιστικές επιθέσεις και για ριζοσπαστικοποιημένο πολιτικό Ισλάμ που οπλίζει το χέρι των δολοφόνων. Παράλληλα κάνει ξεκάθαρα το διαχωρισμό με τους μουσουλμάνους που ζουν ειρηνικά στη χώρα. Με δε τον υπουργό Εσωτερικών Ζεράρ Νταρμανέν, προχωράει σε απελάσεις, κλείσιμο τζαμιών, διάλυση διάφορων ενώσεων και οργανισμών καθώς και απαγόρευση ιμάμηδων από ξένες χώρες, μέτρο που έχει προκαλέσει την οργή του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.