Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 82 ετών ο αρχηγός της διαβόητης «Εταιρείας Δολοφόνων» Χρήστος Παπαδόπουλος.

Ο Χρ. Παπαδόπουλος είχε διατελέσει δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας, ενώ υπήρξε και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο έγινε γνωστός στο πανελλήνιο εξαιτίας της διαβόητης εγκληματικής οργάνωσης η οποία στις αρχές της δεκαετίας του ’80 δολοφονούσε ηλικιωμένους, με σκοπό να τους αρπάξει την κληρονομιά.

Το 1987 η δράση του Παπαδόπουλου και των συνεργών του αποκαλύφθηκε, με τον τότε 51χρονο «εγκέφαλο» της οργάνωσης να καταδικάζεται σε κάθειρξη 25 ετών.

Ο ίδιος αποφυλακίστηκε το 2009 σε ηλικία 73 ετών, ωστόσο το 2011 ξαναπήρε το δρόμο της φυλακής, έχοντας καταδικαστεί για αρπαγή γυναίκας.

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος μετά την αποφυλάκισή του διέμενε στο Μενίδι. Εισήχθη στο νοσοκομείο Αγία Όλγα και μετά από σύντομη νοσηλεία άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.

Η σπείρα είχε ακόμα άλλα πέντε μέλη:

1. Βασίλειος Πλατανιώτης, δικαστικός επιμελητής. Εμφανιζόταν ως επίδοξος «γαμπρός» στις ηλικιωμένες κυρίες που ήταν στόχοι της οργάνωσης. Κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους ταυτόχρονα με την πρόσβαση στο σπίτι τους. Σε συνεννόηση με τον Παπαδόπουλο, μελετούσαν τις κινήσεις των θυμάτων και εκτελούσαν μεθοδικά το αποτρόπαιο έργο τους.
2. Ιωάννης Πάμπρης, εργολάβος. Ήταν ο άνθρωπος που αναλάμβανε να εξαφανίζει τα πτώματα, ο «νεκροθάφτης» της συμμορίας.
3. Νικόλαος Πέππας, έμπορος. Ήταν ο υπαρχηγός του Παπαδόπουλου και μαζί κατέστρωναν τα σχέδια της εγκληματικής δραστηριότητας της «εταιρείας» τους.
4. Γεώργιος Ξανθόπουλος, θυρωρός. Ήταν ο «τσιλιαδόρος» της «εταιρείας».
5. Γεωργία Παπανικολάου, νοικοκυρά, σύζυγος δικαστικού επιμελητή, η οποία στο τέλος αποδείχθηκε πιο στυγνή εγκληματίας και από τον εμπνευστή της «εταιρείας».

Η δράση της οργάνωσης

H «Εταιρεία Δολοφόνων», επί σχεδόν μία επταετία, προσέγγιζαν ηλικιωμένους και στη συνέχεια τους δολοφονούσαν αφού πρώτα πλαστογραφούσαν τις διαθήκες τους προς όφελός τους.

Όλα τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης ήταν άτομα με λευκό ποινικό μητρώο.

Η «Εταιρεία Δολοφόνων» εντόπιζε τα θύματά της, με γνώμονα την οικονομική τους επιφάνεια, την έλλειψη στενών συγγενικών προσώπων και την ύπαρξη σοβαρών προβλημάτων υγείας.

Σύμφωνα, μάλιστα, με τα δημοσιεύματα Τύπου της εποχής, ακόμη και έμπειροι γραφολόγοι δεν κατάφερναν με την πρώτη ματιά να αντιληφθούν ότι οι διαθήκες που είχαν μπροστά τους ήταν πλαστές.