Ώρα Κακλαμάνη, ώρα Παπαθεμελή

Ώρα Κακλαμάνη, ώρα Παπαθεμελή

Αντί να επιβάλλει και να ελέγχει την ηχομόνωση, ο δήμαρχος Αθηναίων οδηγεί στο λουκέτο τα μπαράκια. Κακλαμανισμός, το ποιοτικό άλμα του παπαθεμελισμού

Το τι ευτράπελες ανακρίβειες ακούγονται αυτές τις μέρες (και τις νύχτες), με αφορμή την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας να περιοριστεί το ωράριο λειτουργίας των μπαρ και των μικρών μουσικών σκηνών, δεν λέγεται. «Ο Τσιτσάνης ανέβαινε στο πάλκο στις εννιά κι έκανε τρεις ώρες πρόγραμμα!», διακήρυττε σε ιστότοπο ένας άσχετος, ο οποίος προφανώς δεν πάτησε ποτέ το πόδι του ούτε έξω από το «Χάραμα», στην Καισαριανή, το νυχτερινό κέντρο όπου «λειτουργούσε» ο μέγας λαϊκός δημιουργός. «Κανείς στην Ευρώπη δεν ξενυχτάει σε μπαράκια. Όλοι δουλεύουν την άλλη μέρα το πρωί», λέει ένας άλλος. Σοβαρά; Δηλαδή στο Λονδίνο, το Βερολίνο, το Άμστερνταμ ή τη Βαρκελώνη ζουν σαν ρομπότ μόνον οι σκληρά εργαζόμενοι; Αυτός προφανώς δεν έχει ούτε ακουστά το θηριώδες ποσοστό 19% που έχει χτυπήσει η καταγεγραμμένη ανεργία, για παράδειγμα, στην Ισπανία. «Είμαστε αποφασισμένοι να βάλουμε τάξη στο άναρχο τοπίο της νυχτερινής διασκέδασης της πόλης, ώστε να γίνει επιτέλους σεβαστό το δικαίωμα των κατοίκων στην ανάπαυση!», δήλωσε ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Παπαδάκης, υπεύθυνος για τη δημοτική αστυνομία. Ημιανάπαυσις! Προσοχή! Ανάπαυσις! Σαν σερί από στρατιωτικά παραγγέλματα ακούγεται η σαρωτική απόφαση «να κλείνουν τα ηχεία», σε μια πρωτεύουσα που δεν βρίσκεται δα και στο επίκεντρο της διεθνούς πολιτιστικής πρωτοπορίας, ούτε καν άνθισης. Ας γίνει λοιπόν «στρατόπεδο». Η ουσία του ζητήματος είναι απλή. Αντί να επιβάλλει την απόλυτη ηχομόνωση, εφαρμόζοντας τις συγκεκριμένες τεχνικές προδιαγραφές οι οποίες ήδη περιγράφονται στη νομοθεσία και να φτιάξει έναν μηχανισμό ελέγχου μέσω της δημοτικής αστυνομίας, ο δήμαρχος Αθηναίων οδηγεί στο λουκέτο τα αθηναϊκά μπαράκια. Και σε άνθιση τα αντίστοιχα των συνοικιών εκτός κέντρου. Το ζήτημα δεν είναι να το «βουλώσουν» οι μικρές επιχειρήσεις διασκέδασης στο Γκάζι, στου Ψυρρή, στο Κολωνάκι ή στο Παγκράτι, αλλά να μην ενοχλούν. Διότι ηχορύπανση ασφαλώς υπάρχει και είναι αφόρητη. Όμως, καίγοντας συλλήβδην χλωρά και ξερά, ο Νικήτας Κακλαμάνης και η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας στέλνουν το μήνυμα ότι η εξουσία είναι ανίκανη να επιλύσει προβλήματα, γι’ αυτό τα… εξαφανίζει. Φυσικά τα μπαρ και οι σκηνές χωρητικότητας μέχρι 200 ατόμων δεν θα εξαφανιστούν όσα νυχτοπούλια κι αν κυνηγήσει με τη σφεντόνα ο εξ Άνδρου ορμώμενος δήμαρχος Αθηναίων. Πού απευθύνεται λοιπόν η απόπειρα απαγόρευσης; Μα προφανώς στους νοικοκυραίους ψηφοφόρους, οι οποίοι θα κληθούν ξανά στις κάλπες το φθινόπωρο. «Το μέτρο έχει ξεκάθαρα ψηφοθηρικό χαρακτήρα και δεν είναι τυχαίο ότι ανακοινώθηκε λίγους μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές», δήλωσε ο ιδιοκτήτης ενός μικρού μπαρ στη Σκουφά. Και έχει δίκιο. Κακλαμανισμός, το ποιοτικό άλμα του παπαθεμελισμού. Από το 1993-94, όταν ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης και νυν πολιτικά αγνοούμενος Στέλιος Παπαθεμελής προσπάθησε να βάλει λουκέτο σε όλα τα νυχτερινά κέντρα στις 3.00 τα ξημερώματα («για να παταχθούν οι νονοί του οργανωμένου εγκλήματος», έλεγε ο δαιμόνιος) μέχρι σήμερα η νυχτερινή ζωή παραμένει έρμαιη στα χέρια κυκλωμάτων, διεφθαρμένων Αρχών, συστηματικής καταπάτησης των νόμων. Γι’ αυτά τα καρκινώματα, η ύπαρξη των οποίων βολεύει πολλούς, ελάχιστα γίνονται. Μέχρι να φτάσει κανείς να περιορίσει τη μουσική  έχει πάρα πολύ μακρύ δρόμο να διανύσει, εκτός κι αν είναι Ταλιμπάν, όπως αυτοί που μέσα σε μια μέρα απαγόρευσαν τα… κασετόφωνα στο Αφγανιστάν. Τον χειμώνα μέχρι τις 11.00 και το καλοκαίρι μέχρι τις 12.00, λέει, θα επιτρέπεται η μουσική τις καθημερινές. Την Παρασκευή, το Σάββατο, τις παραμονές αργιών και τις αργίες το ωράριο θα επεκτείνεται: τον χειμώνα μέχρι τη 01.00 και το καλοκαίρι μέχρι τις 02.00. Απλοϊκές λύσεις για απλοϊκά μυαλά. Δυνατή μουσική θα πρέπει να υπάρχει σε κλειστό χώρο και με γερή ηχομόνωση. Για τους ανοικτούς χώρους, είτε να ακούγεται πολύ χαμηλά μέχρι κάποια ώρα είτε καθόλου. Και να διεξάγονται συνεχείς έλεγχοι μέσω ειδικών μηχανημάτων – «ηχομετρητών». Να μια καινούργια –για μας– λέξη. Κι αν ο Δήμος επιμένει στην αυστηρότητα, καμία αντίρρηση. Έχεις μπαρ σε κατοικημένη περιοχή και δεν έχεις ηχομόνωση; Να κλείνεις τη μουσική κάποια ώρα κι αν δεν συμμορφωθείς να υποστείς συνέπειες. Αν όμως δεν ενοχλείς, άκου τη, με γεια σου και χαρά σου! Να παρηγορούνται οι ερωτευμένοι, οι πηγμένοι, οι απολυμένοι, οι νέοι των 700 ευρώ ή της απόλυτης εργασιακής αβεβαιότητας, οι «μοναχικές καρδιές», ακόμη και οι νεάζοντες μεσήλικες. Μόνο οι αλκοολικοί πίνουν το ποτό τους στη σιωπή.

Γιώργος Ι. Αλλαμανής [[email protected]]