Η φίλη μου η Χριστίνα  έχει εδώ και τριάντα χρόνια ένα εμπορικό κατάστημα με γυναικεία ρούχα  στον Χολαργό . Κατέφερε μόνη της να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε όλα αυτά τα χρόνια . Ακόμα και μέσα στην κρίση προσαρμόστηκε και κατάφερε να βγει αλώβητη όταν άλλοι επαγγελματίες έκλειναν τα μαγαζιά τους.

Η Χριστίνα έχει δύο χαρακτηριστικά ως επαγγελματίας. Είναι σωστή εμπόρισσα διατηρώντας προσωπικές σχέσεις με τις πελάτισσες της ενώ  φροντίζει να κρατάει νοικοκυρεμένα τα οικονομικά του μαγαζιού της. Δεν απλώνει με λίγα λόγια «τα ποδάρια της» περισσότερο  απ ότι πρέπει.

Με αυτά τα δυο χαρακτηριστικά λοιπόν κατόρθωσε όλα αυτά τα χρόνια να διατηρεί το μαγαζί της με αξιοπρέπεια ακόμα και τις πιο δύσκολες ώρες.

Σαν την Χριστίνα φαντάζομαι υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες σε όλη την Ελλάδα. Άνθρωποι του μόχθου και της υπευθυνότητας . Μαγαζάτορες  που μόνο τους μέλημα ,είναι να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις τους και να ζουν τις  οικογένειες  τους.

Αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους έρχεται σήμερα να κοροϊδέψει η λογική του click away αφού στην πραγματικότητα η κυβέρνηση  , θεσμοθετεί  τον αθέμιτο ανταγωνισμό με τον πιο επίσημο τρόπο.

Γιατί άραγε πόσα μικρομεσαία εμπορικά καταστήματα σε όλη την Ελλάδα έχουν  e-shop ; Πόσα μαγαζιά  που πουλούν ρούχα και  παπούτσια -είδη δηλαδή που πρέπει κάποιος να τα δοκιμάσει -θα μπορέσουν να δουλέψουν με τη  νέα κυβερνητική ρύθμιση ; Πόσοι πελάτες θα μπουν για να ψάξουν και να βρουν αν το μικρό συνοικιακό κατάστημα  που ξέρουν  έχει ιστοσελίδα και e-shop, όταν οι μεγάλες αλυσίδες σε βομβαρδίζουν με χιλιάδες διαφημίσεις;

Γιατί πρέπει να υπάρχουν ,δύο και τριών κατηγοριών  καταστήματα  την στιγμή που όλοι οι επαγγελματίες έχουν ανάγκη για να δουλέψουν την συγκεκριμένη στιγμή;

Γιατί τελικά γιατί  οι επαγγελματίες πρέπει να πληρώσουν την ανικανότητα της κυβέρνησης μετά από ένα αναποτελεσματικό  lockdown ενός μήνα ; Γιατί και πάλι οι κυβερνητικοί παράγοντες πρέπει να ρίχνουν τις ευθύνες στους πολίτες που δεν προσέχουν και στους επαγγελματίες που αν παραβούν τις εξαγγελίες  θα τις πληρώσουν με υπέρογκα πρόστιμα;

Τι έκανε το αρμόδιο υπουργείο από τις αρχές φθινοπώρου όταν  έβλεπε ότι ο κορονοιός εξαπλώνεται;  Γιατί δεν επεξεργάστηκε ένα σχέδιο αντιμετώπισης  της πανδημίας ενημερώνοντας τους ανθρώπους της αγοράς ; Γιατί η οικονομική στήριξη όσων κρατούν  κλειστά τα μαγαζιά τους δεν είναι πιο γενναία ;  

Το κυβερνητικό αλαλούμ φάνηκε άλλωστε για μια ακόμη φορά όταν την Παρασκευή το πρωί ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης ανακοίνωσε ότι  τα σούπερ μάρκετ  θα μπορούν να πουλάνε και παιχνίδια και το Σάββατο το πρωί το πήρε πίσω λέγοντας ότι  «Δεν θα επιτρέψουμε πώληση παιχνιδιών στα σούπερ μάρκετ, θα συνεχιστεί η απαγόρευση ως έχει. Πρέπει να βοηθήσουμε τα καταστήματα παιχνιδιών που κάνουν κανονικά περί το 30% του τζίρου τους στις εορτές να δουλέψουν με την παράδοση εκτός».

Δηλαδή ο υπουργός την ημέρα που ανακοίνωνε την απελευθέρωση της πώλησης των παιχνιδιών στα  σούπερ μάρκετ δεν είχε σκεφτεί ότι αυτό θα ήταν πλήγμα για αλλά καταστήματα που μένουν  κλειστά εδώ και ένα μήνα. Χρειάστηκε να υπάρξουν σοβαρές αντιδράσεις  για αν επανορθώσει.

Το πιο σημαντικό σε αυτή την ιστορία είναι ότι όσοι διαμαρτύρονται και είναι οι περισσότεροι δεν ταυτίζονται με κανένα κόμμα , ούτε κανένα κίνημα. Είναι οι άνθρωποι της αγορά , η μεσαία τάξη  στην οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε γη και ύδωρ προεκλογικά.

Και σήμερα  αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της ανεργίας , του λουκέτου, της οικονομικής κατάρρευσης γιατί το επιτελικό κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.

Να κάνει δηλαδή ένα σωστό σχεδιασμό , για όλες τις επιχειρήσεις , χωρίς όρους και  προϋποθέσεις.