Επιτροπή για κλάματα / Επίδαυρος της πλήξης /Ποιος δεν θέλει 450 εκατομμύρια; / Ο φόβος της σταρ / Μις… Όσκαρ με το ζόρι / Ο Λυκαβηττός της παραλίας /  …Κι ο Λυκαβηττός της Μαλακάσας / Ροκ κουλουβάχατα

Επιτροπή για κλάματα

Εντάξει, ο ελληνικός λαός αυτός είναι. Όπου «ψηφίζει» συλλογικά, προτάσσει το νταχτιρντί. Ο πολιτισμός σε αυτή τη χώρα είναι μικρές μοναχικές μειοψηφίες. Όμως, στην επιλογή του ελληνικού τραγουδιού για τον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον συμμετείχε και επιτροπή. Οι κύριοι Μίμης Πλέσσας, Αντώνης Ανδρικάκης, Ανδρέας Πυλαρινός –ως έγκυρα ονόματα του χώρου– πώς άφησαν να βγει το «Ώπα» του Αλκαίου; «Η δύναμη της δημοκρατίας», θα πείτε. Όχι, όταν το 50% των ψήφων ανήκει στην επιτροπή. Δεν μπορεί να υπερισχύσει στο γενικό σύνολο κανένα τραγούδι αν δεν έχει υποστηρικτές και εντός της επιτροπής. Τα μέλη της έχουν προσωπική ευθύνη για το έκτρωμα που εν τέλει μας εκπροσωπεί.

Α.Β.

Επίδαυρος της πλήξης

Μοιάζει να έχει παραδώσει τα όπλα στο θέμα των Επιδαυρίων ο Γιώργος Λούκος, αν κρίνουμε από τις πληροφορίες που έχουν ήδη διαρρεύσει για το πρόγραμμα του αργολικού θεάτρου. Η πενία και η ένδεια σε συνδυασμό με την ανάγκη να γεμίσει με παραστάσεις τα Παρασκευοσάββατα Ιουλίου – Αυγούστου, για να μην διαμαρτύρονται οι ξενοδόχοι και οι ταβερνιάρηδες της περιοχής, έχει σαν αποτέλεσμα να παρουσιάσει ένα Φεστιβάλ Επιδαύρου βγαλμένο από τη ναφθαλίνη, με αδιάφορες επιλογές, που θυμίζουν εκείνες τις παλιές, τις προ δεκαετίας, τις ανούσιες. Σχήματα που ο ίδιος είχε εξοβελίσει –και πολύ καλά είχε κάνει– τώρα τα επαναφέρει πανηγυρικά, όπως π.χ. το Θέατρο Τέχνης που επιστρέφει με «Πλούτο», το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου το οποίο θα παρουσιάσει Οιδίποδα Τύραννο (με Μαρκουλάκη και Καραμπέτη), αλλά και ελεύθερους παραγωγούς με εμπορικά σχήματα που χρησιμοποιούν σαν κράχτη την Επίδαυρο για να περιοδεύσουν μετά τη χώρα και να τα πάρουν χοντρά. Ελπίζουμε στο υπάρχον πρόγραμμα, ανάγκα… κι άλλου παραγεμίσματος, να μην προστεθούν κι άλλες παραγωγές, όπως ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου ή κάποιο ΔΗΠΕΘΕ που θα έχει ξεμείνει.

Χαρά Αργυρίου

Ποιος δεν θέλει 450 εκατομμύρια;

«Έγραψαν» πάλι οι συνδικαλιστές της Λυρικής. Την ώρα που το καράβι βουλιάζει και η Λυρική ματαιώνει τη μία παραγωγή μετά την άλλη, έβγαλαν ανακοίνωση με τα αιτήματά τους, με πρώτο πρώτο την αντίθεσή τους στα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης. Σεβαστό. Το καλύτερο βρίσκεται παρακάτω, εκεί που το σωματείο ζητάει την καταγγελία της σύμβασης του ελληνικού κράτους με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τη δωρεά του τελευταίου, προκειμένου να κατασκευαστούν οι νέες εγκαταστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής αλλά και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, στον παλιό Ιππόδρομο, στο Δέλτα Φαλήρου. Με λίγα λόγια, οι συνδικαλιστές ζητάνε να πούμε όχι στα 450 εκατομμύρια που προσφέρει το Ίδρυμα Νιάρχου και να τα πληρώσει ο ελληνικός λαός, επειδή μας περισσεύουν κιόλας. Μιλάνε για «ξεπούλημα» δημόσιας γης, λες και στα 200 στρέμματα του Ιππόδρομου θα χτιστούν μπουζούκια ή εμπορικά κέντρα! Υπενθυμίζουμε ότι μετά την κατασκευή του πάρκου, με την υπογραφή του σημαντικού ιταλού αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο, το ίδρυμα θα παραχωρήσει τα κτίρια στην απόλυτη δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους. Προκειμένου προφανώς να συνεχίσει το τελευταίο το θεάρεστο έργο του, έτσι όπως αποτυπώνεται στην τωρινή, ακμαία κατάσταση και των δύο οργανισμών!

Δημήτρης Ρηγόπουλος

Ο Λυκαβηττός της παραλίας

Ξεκολλάνε, λέει, τα έργα ανάπλασης του Φαληρικού Δέλτα και πολύ καλά κάνουν. Είναι μια μεγάλη περιοχή 750 στρεμμάτων, από το γήπεδο του Τάε Κβον Ντο μέχρι το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας που παραμένει αναξιοποίητη, παρά τις σημαντικές παρεμβάσεις που έγιναν με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εδώ, στις εγκαταστάσεις του Μπιτς Βόλεϊ, προβλέπεται να διαμορφωθεί και ο λεγόμενος «Λυκαβηττός της παραλίας», μια υπαίθρια κατασκευή που ήδη υπάρχει (και σκουριάζει;), για να υποδεχθεί συναυλίες και παραστάσεις στη διάρκεια του καλοκαιριού. Καλά, όχι από φέτος, καθώς τα έργα θα πάρουν δύο-τρία χρόνια για να ολοκληρωθούν.

Δημήτρης Ρηγόπουλος

…Κι ο Λυκαβηττός της Μαλακάσας

Στην αντεπίθεση πέρασε ο Νίκος Λιώρης της Di-Di Music μετά την περσινή, πολλαπλώς άτυχη, χρονιά και κατασκευάζει έναν δεύτερο Λυκαβηττό, στα πρότυπα του αθηναϊκού με θέσεις αμφιθεατρικές, στο Terra Vibe της Μαλακάσας. Επένδυση σε μια δύσκολη περίοδο, κόντρα στο κλισέ της απαξιωμένης Μαλακάσας «που είναι μακριά» και «πού να τρέχεις» και «πού να παρκάρεις». Και μαζί με τον «Λυκαβηττό» και χώρος στάθμευσης-μαμούθ. Θα του βγει το ρίσκο;

Δ.Ρ.

Μις… Όσκαρ με το ζόρι

Πέρασαν τόσες μέρες κι όμως η συγκίνηση παραμένει διάχυτη. Άλλοι, τη βραδιά των Όσκαρ, θυμούνται τη μαμά τους και κλαίνε. Άλλοι θυμούνται τον σκηνοθέτη τους και κλαίνε. Άλλοι πάλι κλαίνε για τα μαύρα τους τα χάλια. Αλλιώς πώς να εξηγήσει κανείς τη συγκίνηση της «Μις… με το ζόρι» Σάντρα Μπούλοκ; Γύρισε τόσες χαζοχαρούμενες ταινίες στην καριέρα της, με εξαίρεση το «Crash» του Πολ Χάγκις, που ξέχασε τι πάει να πει ηθοποιία. Και ξαφνικά βρέθηκε να κάνει το «χρυσό» νταμπλ: να κερδίζει ένα Βατόμουρο (χειρότερης ερμηνείας) και ένα Όσκαρ (καλύτερης ερμηνείας) μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Πήγε μάλιστα και το παρέλαβε το βατομουράκι της, κάτι που θεωρήθηκε από πολλούς ένδειξη χιούμορ. Άλλοι πάλι θα το θεωρούσαν ντροπή, αλλά δεν έχει καμιά σημασία. Γιατί η Μπούλοκ είναι μια ακόμα Τζούλια του Χόλιγουντ. Τα θυσιάζει όλα στον βωμό της εμπορικότητας. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι επιλογές στην καριέρα της. Γι’ αυτό το Βατόμουρο της πάει πολύ. Το Όσκαρ, πάλι, καθόλου.

Ελίνα Μπέη

Ο φόβος της σταρ

Φοβήθηκε η Ντιόν Γουόργουικ και δεν θα έρθει στην Ελλάδα. Αν πιστέψουμε τη διοργανώτρια εταιρεία, η δημοφιλής τραγουδίστρια, ο Γιάννης Πάριος της Αμερικής για όσους δεν τη γνωρίζουν, απέστειλε e-mail γράφοντας πως ματαιώνει τη συναυλία της επειδή πιστεύει πως κινδυνεύει η ζωή της λόγω των απεργιών και της δύσκολης κατάστασης που επικρατεί εδώ. Παρακαλούνται λοιπόν όσοι είχαν ήδη αγοράσει εισιτήριο να το εξαργυρώσουν στα ταμεία του Μεγάρου και να τρέξουν στο πιο κοντινό σούπερ μάρκετ να προμηθευτούν γάλα, ψωμί και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για να τα έχουν μαζί τους στα καταφύγια. Εμείς, η Ραμάλα και η Γάζα. Γιατί δεν έκανε τη συναυλία της η Ντιόν Γουόργουικ μέσα στην Αμερικανική Πρεσβεία ώστε να μη διατρέχει κανέναν κίνδυνο; Πάντως είναι απανωτά τα χτυπήματα που δέχονται η Τέχνη και ο Πολιτισμός τελευταία. Κάηκε και το νυχτερινό κέντρο του Ρουβά προ ημερών, συνέβη και αυτό με την Ντιόν τώρα… Οι σελέμπριτι που ετοιμάζονταν να φωτογραφηθούν στις πρώτες θέσεις του Μεγάρου ας μην ανησυχούν, σε λίγες μέρες ξεκινάει στο Παλλάς η «Μαρινέλλα το Μιούζικαλ».

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Ροκ κουλουβάχατα

Η περιοδεία των U2 ήταν η πιο επιτυχημένη του 2009 στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το περιοδικό «Billboard». Καλώς μέχρι εδώ. Το «360 Degree» είναι η πιο ακριβή παραγωγή, είναι όμως και σχεδιασμένη σκηνικά έτσι ώστε να την παρακολουθούν περισσότεροι – εξ ου και ο τίτλος. Ο Μπόνο και η παρέα του κέρδισαν ήδη 109 εκατ. δολάρια απ’ αυτήν. Ροκ συγκρότημα αποκαλούνται. Ίσως και να είναι, σε μια εποχή που το ποπ και η ροκ έχουν γίνει ένα. Οι παλιοί μπορεί να θυμούνται το σύνθημα «sex drugs and rock ’n’ roll». Στην πολιτικά ορθή εποχή μας απαγορεύεται και το κάπνισμα. Έτσι, το ροκ ίνδαλμα της εποχής, ο Μπόνο, μπορεί να ποζάρει περιχαρής δίπλα στον Μπους και να μοιράζει τα κέρδη του σε φιλανθρωπίες. Θα μου πείτε, τι θες, να το ρίξει στα ναρκωτικά για να γράφει καλή μουσική; Όχι βέβαια. Ίσως όμως τότε θα πρέπει να μετονομάσουμε τη νέα ροκ. Η (παλιά) ροκ είναι ένα πολυδιάστατο μουσικό κίνημα. Η νέα ροκ είναι μουσική βιομηχανία για τις μάζες. Αρκεί να βάλετε δίπλα δίπλα τον Τζιμ Μόρισον και τον Μπόνο και να βρείτε τις διαφορές.

Ελίνα Μπέη