Αυτές τις ώρες της «εθνικής ευθύνης» που υποτίθεται ότι επιβάλλεται  να σφίξουν οι απαυτοί μας γιατί δε γίνεται αλλιώς αν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ, το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε έξαρση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, καθώς ο κλοιός στενεύει γύρω του και δε χωράνε οι πάντες να διαβούν το κατώφλι της πολιτικής διάσωσης.

Αυτές τις ώρες της «εθνικής ευθύνης» που υποτίθεται ότι επιβάλλεται  να σφίξουν οι απαυτοί μας γιατί δε γίνεται αλλιώς αν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ, το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε έξαρση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, καθώς ο κλοιός στενεύει γύρω του και δε χωράνε οι πάντες να διαβούν το κατώφλι της πολιτικής διάσωσης.

Λίστες και στοιχεία για παράνομο πλουτισμό διακινούνται δεξιά κι αριστερά, και αμύθητα περιουσιακά στοιχεία πολιτικών βγαίνουν στη χώρα. Τέτοια που ο κοινός νους δε μπορεί να συλλάβει.

Κι ενώ κάποιοι έχτιζαν ασύλληπτες περιουσίες τις προηγούμενες δεκαετίες  πουλώντας τον πολιτικό μύθο της «ισχυρής Ελλάδας» και άλλα τέτοια πολιτικώς ορθά παραμύθια,  στη σκιά τους και εντελώς στον αντίποδα αυτής της κατάστασης επιβίωνε ένα επάγγελμα που έμελλε στον πολλά υποσχόμενο νέο αιώνα να … αναζωογονηθεί.

Πριν λίγα χρόνια οι ρακοσυλλέκτες να ήταν ένα περίεργο είδος που αντιμετωπιζόταν με τη δέουσα καχυποψία.

Οι ίδιοι όμως, είτε απλώς έχασαν κάποια άλλη «κανονική» δουλειά είτε βρέθηκαν εξ αρχής σε αυτό το λούκι, εξηγούν ότι δεν είναι παρά βιοπαλαιστές και οικογενειάρχες, που βρήκαν την έσχατη σανίδα σωτηρίας στα σκουπίδια. Αυτά που πετούσαν οι νεοέλληνες καθώς αναβάθμιζαν το βιοτικό τους επίπεδο μέσω δανείων, έπαιρνα σπίτια, και πετούσαν ό,τι από την οικοσκευή τους θύμιζε «παλιό», στο δρόμο.

Είναι ειρωνεία, αλλά σήμερα που μεγάλες κατηγορίες, από τις πιο αδύναμες, του πληθυσμού έφτασαν να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό, από μία άποψη το επάγγελμα του ρακοσυλλέκτη μοιάζει να αναβαθμίζεται: αυτοί απλώς συλλέγουν «παλιατζούρες» (που ενίοτε αποδεικνύονται και κειμήλια ή τεκμήρια μιας άλλης εποχής) ή αντικείμενα που κάποιοι θεωρούν άχρηστα την ώρα που για κάποιους άλλους μπορεί να είναι απαραίτητα. Ύστερα πάλι, σε μια χώρα γεμάτη "ράκη" ψυχικά, οικονομικά και πολιτικά, ο ρακοσυλλέκτης επενδύεται και με τον δέοντα συμβολισμό.

Αυτές τις μέρες, οι ρακοσυλλέκτες, μέσω του Σωματείου τους «ο Ερμής» πραγματοποιούν το 1^ο τους φεστιβάλ στην Τεχνόπολη. Πιθανότατα, εκεί κάποιος αν αποφασίσει να κατέβει για μια βόλτα να βρει τα πάντα: περίτεχνα μπιμπελό, είδη σπιτιού, παλιές εκδόσεις βιβλίων, δίσκους βινυλίου, αντικείμενα τέχνης, παλιές και ξεχασμένες συσκευές κ.λπ. είτε απλώς μπορεί να συλλέξει ενδιαφέρουσες ιστορίες από τις περιπέτειες αυτών των ανθρώπων κατά την εξόρμησή τους στους κάδους και τα πεζοδρόμια με τα παραπεταμένα αντικείμενα.

Πάντως, δύσκολα θα βρει ίχνη από το παραπαίων πολιτικό σύστημα που στην κυρίαρχη έκφανσή του είναι πραγματικά για τα μπάζα…