Πολυδιάστατη παρουσία υπό­σχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και τις αμέ­σως επόμενες μέρες ώς την προώθηση του πακέτου των μέτρων στη Βουλή, αλλά και πιο μακροπρό­θεσμα.

Το Ποντίκι

Πολυδιάστατη παρουσία υπό­σχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και τις αμέ­σως επόμενες μέρες ώς την προώθηση του πακέτου των μέτρων στη Βουλή, αλλά και πιο μακροπρό­θεσμα.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολί­τευσης ιεραρχεί στις προτεραιότητές του την αντιπολιτευτική του τακτική απέναντι στη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης με επίκεντρο την ψήφιση των μέτρων και ταυτόχρονα την υπο­στήριξη των πιο αδύναμων στρωμά­των της κοινωνίας που βιώνουν συν­θήκες ανθρωπιστικής καταστροφής αλλά και γενικότερα την κινητοποίη­ση των κοινωνικών δυνάμεων με στό­χο τον «αγώνα ανατροπής».

Κατά τη χθεσινή απεργιακή συγκέ­ντρωση ο Τσίπρας δήλωσε: «Η σημε­ρινή απεργιακή κινητοποίηση πρέπει να είναι ένα ορόσημο μιας μεγάλης κοινωνικής αντεπίθεσης με όριο την τελική νίκη του λαού μας απέναντι στην τρόικα εξωτερικού και την τρόι­κα εσωτερικού».

Τα παραπάνω τίθενται τρόπον τινά υπό την αιγίδα της υπεράσπισης της δημοκρατίας, ζήτημα το οποίο ανα­μένεται ότι θα τεθεί ως προμετωπίδα της πολιτικής ατζέντας του σχήματος.

Βασικός στόχος της περιόδου, ειδικότερα, είναι το «να μην περάσουν τα μέτρα», κάτι το οποίο μεταφρά­ζεται ως εξής: αφενός ο ΣΥΡΙΖΑ προ­σανατολίζεται σε σκληρή μάχη (τόσο πολιτικά όσο και κινηματικά) ώστε να απονομιμοποιηθούν στη συνείδηση των πολιτών και να μην ψηφιστούν τα εξοντωτικά μέτρα, αλλά, ακόμη και αν ψηφιστούν, να μην εφαρμοστούν.

Ευρύτερα, πάντως, ο Τσίπρας, υλο­ποιώντας πρόσφατες εξαγγελίες του, θα επιμείνει το προσεχές διάστημα σε δύο ακόμη μέτωπα (και αυτό είναι εμφανές και από τις δημόσιες παρεμ­βάσεις του): το χτύπημα της διαπλο­κής και τη σύγκρουση με τους καναλάρχες.

 

«Δεν βγαίνει»

Στο κεντρικό πολιτικό πεδίο ο Τσίπρας και το επιτελείο του ετοιμάζο­νται για σκληρή σύγκρουση με τον Σαμαρά.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η προ­σπάθεια αποδόμησης της πολιτικής τής (συγ)κυβέρνησης Σαμαρά θα εστι­άζει στους ίδιους τους διακηρυγμέ­νους στόχους του προγράμματος: τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους και την αύξηση της ανταγωνιστικότη­τας. Οι οποίοι ως γνωστόν… «δεν βγαί­νουν».

Συνεργάτες του Τσίπρα εξηγούν ότι η συνεχιζόμενη πολιτική ακραίας λιτό­τητας είναι εμφανές ότι δεν πετυχαί­νει τους κύριους στόχους της, καθώς η συγκράτηση του δημόσιου χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020 προεξοφλεί­ται ότι δεν πρόκειται να επιτευχθεί, ενώ όσον αφορά την ανταγωνιστικό­τητα, παρά τη συνεχή μείωση του εργασιακού κόστους, η χώρα συνεχώς κατεβαίνει σκαλοπάτια στη διεθνή κα­τάταξη. Οπότε προκύπτει το ερώτημα για ποιο λόγο αυτή η πολιτική συνεχί­ζεται.

Ο Τσίπρας, από το βήμα της Κεντρι­κής Πολιτικής Επιτροπής (ΚΠΕ) το πε­ρασμένο Σάββατο, άφησε ουκ ολίγες αιχμές για την «υποταγή» Σαμαρά στους σχεδιασμούς της Μέρκελ.

Με στόχο να ασκήσει πίεση στην κατεύθυνση της πολιτικής διαπραγμά­τευσης και λύσης, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε τον πρωθυπουρ­γό ότι συντάσσεται με τα συμφέροντα της Μέρκελ και δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί πως «αυτό που προέχει είναι η στρατηγική της Γερμανίας για τη νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και όχι η βιωσιμότητα του χρέους», για το οποίο, όπως πρόσθεσε, απαιτείται νέο κού­ρεμα.

Σημείωσε, επίσης, ότι ο πρωθυπουργός προτιμά να εμφανίζεται «γονυπετής» στη Μέρκελ και να αποδέχεται ως προϋπόθεση για τη διεκδίκηση πο­λιτικής λύσης την «ετυμηγορία μιας ομάδας τεχνοκρατών» (βλ. τρόικα).

 

Στόχος, οι καναλάρχες

Πάντως ο Τσίπρας θα εστιάσει προ­σεχώς και στα διάφορα εσωτερικά μέ­τωπα, σε μια προσπάθεια να αναδει­χθεί η πολιτική επιλογή της συντριβής της κοινωνίας στο όνομα της παραμο­νής στο ευρώ, την ώρα που κάποιοι διαρκώς διαφεύγουν της περιβόητης «εθνικής ευθύνης» και την φορτώ­νουν στους πιο αδύναμους.

Στο στόχαστρο αναμένεται λοιπόν να βρεθούν οι «εθνικοί» εργολάβοι και προμηθευτές, οι τραπεζίτες και οι καναλάρχες.

Ενδεικτικό το απόσπασμα της ομι­λίας του Τσίπρα στην ΚΠΕ: «Θα έβγαι­νε η Ελλάδα από το ευρώ, αν, αντί να πληρώσουν τα συνήθη θύματα, πλή­ρωναν εκείνοι που πρέπει και μπο­ρούν;» Για να προσθέσει ότι «με τον λαό στο προσκήνιο και την αριστερά στην κυβέρνηση», κάθε «κατεργά­ρης» θα πάει στον πάγκο του:

♦ «Οι επιχειρηματίες στις επιχειρή­σεις τους. Όχι στις κρατικές προμή­θειες.

♦ Οι τραπεζίτες στις τράπεζές τους. Όμως με δικά τους χρήματα. Όσοι μπορούν και αν αντέχουν. Όχι με το δημόσιο δανεικό χρήμα. (…)

♦ Οι καναλάρχες στα κανάλια τους. Όσα θα είναι βιώσιμα μετά την απο­πληρωμή όλων των υποχρεώσεών τους προς το Δημόσιο».

Η… εισαγωγή στο θέμα των αδειών των καναλιών, το οποίο ο Τσίπρας έχει αναδείξει από την προεκλογική περί­οδο, έγινε με ερώτηση που κατέθεσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης. Ζητά, συγκεκριμένα, να πληροφορηθεί ποια είναι τα ετήσια έσοδα του Δημοσίου από το 1995 μέχρι σήμερα ανά κανά­λι εθνικής εμβέλειας, πότε θα χορη­γηθούν οι νόμιμες άδειες λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών, υπό ποιες προϋποθέσεις και ποια εκτιμώνται ότι θα είναι το έσοδα του Δημοσίου από αυτές.

Από την άλλη, όπως έχει προαναγ­γελθεί και από τη ΔΕΘ, ο ΣΥΡΙΖΑ ετοι­μάζεται να ανοίξει το ζήτημα της κα­τασπατάλησης και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος που αφορά διά­φορες «υψηλού κύρους» διοργανώσεις και το οποίο κατά την εκτίμησή του συνέτεινε στην αύξηση του δανει­σμού και την επιδείνωση της οικονομίας.

Θα ζητήσει λοιπόν στοιχεία για τον διαχειριστικό έλεγχο διοργανώσε­ων όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004, η «Πολιτιστική Πρωτεύουσα – Θεσσαλονίκη 1997» και οι Special Olympics – Αθήνα 2011. Άλλωστε, το ζήτημα αποτελεί στοιχείο προς διε­ρεύνηση και στο πλαίσιο της πρότασης Εξεταστικής για το Μνημόνιο που κατατέθηκε πριν λίγες μέρες.

 

«Κάθοδος» στην κοινωνία

Πέρα όμως από τις «άγριες διαθέ­σεις» του Τσίπρα στο επίπεδο της κε­ντρικής πολιτικής σκηνής, στις πρώτες προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται το ζήτημα των δομών αλληλεγγύης προς τις διάφορες πληττόμενες κοι­νωνικές ομάδες και τα μέλη του βρί­σκονται σε ετοιμότητα ανταποκρινό­μενα στον συναγερμό που έχει κηρύ­ξει η ηγεσία στο κινηματικό επίπεδο.

Οι προθέσεις του σχήματος αποτυ­πώνονται και στο σύνθημα «Σταμα­τάμε την καταστροφή, οργανώνουμε την ανατροπή, χτίζουμε μια κοινωνία δημοκρατίας, δικαιοσύνης και αλλη­λεγγύης».

Σύμφωνα με το σκεπτικό που ανα­πτύχθηκε στις συζητήσεις της ΚΠΕ του ΣΥΝ το περασμένο Σαββατοκύριακο και καταγράφεται στο κείμενο της απόφασης, «ο χειμώνας που έρχεται θα είναι για μεγά­λες κατηγορίες του πληθυ­σμού ο χειρότερος μεταπολεμικώς», με την Ελλάδα ήδη «σε ανθρωπιστική κρίση».

Υπό αυτό το πρίσμα και με ορατή την απειλή της Χρυσής Αυγής, τα στε­λέχη του ΣΥΝ προκρίνουν μια πολύπλευρη «κάθοδο» στην κοινωνία.

Στην απόφαση επισημαίνεται, άλλωστε, ότι, αν η κοινω­νία δεν στηριχτεί στα πόδια της, δεν θα μπορέσει να αντεπιτεθεί: «Η λαϊ­κή αντίσταση, η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη δεν είναι μόνο επιλογή της δικής μας Αριστεράς, αλλά και ο μόνος δρόμος για να μην παραδοθού­με ως κοινωνία στον κατακερματισμό, τον κανιβαλισμό, τον εφησυχασμό, τη μοναξιά και την απόγνωση. Η αλ­ληλεγγύη για μας ταυτίζεται με την αντίσταση του λαού ώστε να βρει τη δύναμη να ορθώσει το ανάστημά του και να αντεπιτεθεί» αναφέρεται χαρα­κτηριστικά στην απόφαση.

Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ προτίθε­ται να αξιοποιήσει τις δυνάμεις του σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ επιπρό­σθετα «έχει αποφασίσει να υποστη­ρίξει και οικονομικά δραστηριότητες κοινωνικής αλληλεγγύης, υπάρχου­σες ή νέες», με στόχο τη σύνδεση της αλληλεγγύης με την αντίσταση.

Στην ατζέ­ντα, λοιπόν, βρίσκονται ζητήματα δο­μών αυτοδι­αχείρισης, ορ­γάνωσης της στήριξης νο­σοκομείων, σχολείων και δημόσιων φορέων που απει­λούνται, οργάνωσης της αυ­τοπροστασίας απέναντι σε κα­τασχέσεις, διακοπής της ηλεκτροδότησης λόγω      οφειλών, φασιστικών συμμοριών, εγκληματι­κών συμμοριών, οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης κ.ο.κ.

Πάντως, παράλληλα θα υπάρξει εστίαση και στη συνδικαλιστική δρά­ση και οργάνωση, καθώς στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να υπάρχουν διεργασίες με κατεύθυνση την ανασύνταξη των δυ­νάμεων στο επίπεδο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Είναι χαρακτηριστικό ότι γίνε­ται λόγος για «επανίδρυση του συνδι­καλιστικού κινήματος» και «κατάκτη­ση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ».

Με τα παραπάνω φαίνεται να συμ­φωνούν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ και μάλλον υπερθεματίζουν όσοι κατά τα άλλα δι­αφοροποιούνται σε ζητήματα πολιτι­κής τακτικής ή της φυσιογνωμίας του σχήματος στο πλαίσιο της ανασυγκρότησής του με στόχο τη δημιουργία του ενιαίου φορέα. Ο λόγος για το Αριστε­ρό Ρεύμα του ΣΥΝ, το οποίο εξακο­λουθεί να τα καταθέτει τις θέσεις του και τους δικούς του προβληματισμούς σε σχέση με τον προσανατολισμό του σχήματος στην πορεία προς το ενι­αίο κόμμα. Ιδιαίτερα επίμονο είναι το Ρεύμα στην αναφορά για την ενότη­τα των αριστερών δυνάμεων και την «κυβέρνηση της Αριστεράς». Επιμένει ότι, παρά την άρνηση, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει το κάλεσμα προς το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να προβεί σε άμεσες πρωτοβουλίες, ενώ παίρνει αποστάσεις από αναφορές σχετικά με τη φυσιογνωμία του σχήματος, όπως «μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς».