Πόσο μπορεί να κοστίζει η χυδαιότητα, το να τραβήξεις την κοινωνία στη λάσπη; Το να βρομίζεις την ζωή σε κάθε της εκδοχή; Ίσως και 50 λεπτά η ανάρτηση, αν είσαι επαγγελματίας «ιδεολόγος» και κόβεις μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών στο κόμμα ή μπορεί και δωρεάν αν είσαι πρόθυμος εθελοντής που συμμετέχει στον λυματοπόλεμο για την σωτηρία του κόσμου. Τα ευγενικά τρολ που διακτίνιζαν ψόφους και καρκίνους ανασύροντας απειλές από τους πιο αχανείς βυθούς του διαστροφικού ψυχισμού, στο έρεβος εκείνο της ανθρωπότητας που διαπερνά τον φλοιό του πολιτισμού φτάνοντας στην απόλυτη ζουγκλώδη κατάσταση, είναι εδώ, παρόντα, και εκτελούν συμβόλαια τοξικότητας. Αποστολή τους η εξόντωση των αντιπάλων τους – από αηδία.

Ο πρωθυπουργός της χώρας –ο όποιος πρωθυπουργός– διάλεξε την περίοδο των Χριστουγέννων ένα βιβλιοπωλείο –ένα οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο– για να αγοράσει παρέα με την κόρη του μερικά βιβλία. Περίμενε στην ουρά όπως όλοι κι όταν ήρθε η σειρά του, μπήκε στο βιβλιοπωλείο, διάλεξε μερικά βιβλία, πλήρωσε και αποχώρησε.

Σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη, αυτό το καθημερινό γεγονός θα ήταν κάτι φυσιολογικό γιατί συνήθως οι πρωθυπουργοί μπορεί και να διαβάζουν, μπορεί και να θέλουν να ζήσουν την μικρή απόλαυση μιας κοινωνικής πνευματικής δραστηριότητας. Στην Σκανδιναβία, αυτές οι πρακτικές είναι καθημερινές. Εκεί μάλιστα το …παρακάνουν, πάνε με ποδήλατα στις δουλειές τους, ψωνίζουν οι ίδιοι από το σουπερμάρκετ, βγάζουν τα σκουπίδια τους στους κάδους, δίχως αυτό να αποτελεί κάτι το αξιοπερίεργο. Αυτό είναι το ζητούμενο της δημοκρατίας. Όχι να πετάγονται ως τη Βενεζουέλα να αγοράσουν λάχανα και από εκεί με ιδιωτικά αεροπλάνα μαφιόζων να ρίχνουν τις γυροβολιές τους στην Καραϊβική.

Στην προοδευτική Ελλάδα, με την έξτρα κουλτούρα τού «Πώς δενότανε τ’ ατσάλι», δεν μασάμε από …τις πονηριές της αντίδρασης. «Τι ωραίο πλυντήριο που έγινε το βιβλιοπωλείο σας για τον πρωθυπουργό μας και τις πολιτικές του!», δηλώνει ο τρόλαρχος (χαρακτηριστικός εκφραστής όλης της προοδευτικής αντίληψης) στον ψευτολογαρισμό του, κάτω από μια σχετική με την πρωθυπουργική επίσκεψη, ανάρτηση του βιβλιοπωλείου. Είναι προφανές ότι έπρεπε ο βιβλιοπώλης να πετάξει έξω τον πρωθυπουργό με τις κλωτσιές για την προσβολή που του έκανε να έρθει να αγοράσει βιβλία από το βιβλιοπωλείο του ξεπλένοντας τις αντιλαϊκές πολιτικές του. Πρέπει να ντρέπεται ο μανάβης που δέχεται να ψωνίζει ο πρωθυπουργός της χώρας από το μανάβικό του, διότι εκφράζει το πιο άγριο πρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού. Έπρεπε να ντρέπεται ο εστιάτορας που δέχεται τον πρωθυπουργό στο μαγαζί του ξεπλένοντας τις αμαρτίες του. Είναι λογικό αίτημα να απαγορευτεί πάραυτα στον Έλληνα πρωθυπουργό η είσοδος στα βιβλιοπωλεία και όπου αλλού κρίνει σκόπιμο το λαϊκό κίνημα, καθώς, προφανώς σύμφωνα με την προοδευτική αντίληψη, τα βιβλιοπωλεία είναι χώροι όπου μπορούν να επισκέπτονται απρόσκοπτα αντάρτες πόλεων που έχουν δολοφονήσει καμιά δεκάρια άτομα, απαλλοτριωτές τραπεζών, αγανακτισμένοι που έχουν κάψει απεργοσπάστριες εγκύους και άλλες διαπρεπείς μορφές της τέχνης και του πολιτισμού. Κι αυτός ο αχάριστος λαός που με 40% ξέπλυνε τις αμαρτίες του βρώμικου νεοφιλελευθερισμού, αξίζει μπουρλότο! «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση!»

Έναν χώρο ειρηνικό, ήρεμο, φωτεινό, ένα σπιτικό του πνεύματος. όπως είναι οι χώροι των βιβλιοπωλείων, με την μυρωδιά του φρεκοτυπωμένου χαρτιού, την πιο γλυκιά μυρωδιά του κόσμου, πόσο αδιανόητα άρρωστος μπορεί να είναι κανείς για να τον στοχοποιήσει, να τον τινάξει στον αέρα; Το επόμενο βήμα θα είναι να ζητούν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων σε όσους τολμούν να εισέρχονται σε βιβλιοπωλείο ή να καίνε βιβλία που δεν αποθεώνουν το πείραμα της Βενεζουέλας, τον παράδεισο της Βόρειας Κορέας, τον βαθύ ανθρωπισμό του Ιωσήφ Στάλιν. Σε ποιαν εποχή βρισκόμαστε, αλήθεια; Τι χρονολογία έχουμε;

Πόσο αχαλίνωτο ψυχισμό μπορεί να διαθέτει ένα κάθαρμα για να υπονομεύσει δίχως κανέναν λόγο τον κόπο μιας ολόκληρης ζωής αυτών των ρομαντικών βιβλιοπωλών των Πλειάδων με τις δύο γατούλες που φιλοξενούν στον χώρο τους δημιουργώντας μιαν ιδανική ατμόσφαιρα φιλανάγνωσης, επειδή ο πρωθυπουργός της χώρας επέλεξε το βιβλιοπωλείο τους για να κάνει τα χριστουγεννιάτικα ψώνια του! Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς αυτό τον ασύμμετρο πόλεμο; Πώς μπορεί να υπερασπιστεί την ζωή του, τον κόπο του, την ύπαρξή του απέναντι σε ένα χυδαίο υποκινούμενο, φανατικό, ανώνυμο, καθοδηγούμενο και αργυρώνητο υποκείμενο που απειλεί; Πώς μπορεί να αναπτυχτεί στοιχειωδώς μια κοινωνία εγκλωβισμένη σε αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό του τρόμου που δημιουργεί η απόλυτη χυδαιότητα;

Η αντίδραση υπήρξε βίαιη γιατί κάποιοι θεωρούν τα βιβλιοπωλεία αποκλειστικό χώρο ευθύνης τους, δικό τους τσιφλίκι – όπως και τα πανεπιστήμια. Το εξωφρενικότερο δε όλων είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι ξύλα απελέκητα, ένα ρεμπέτ ασκέρι αγράμματων!

Πρόκειται για το πιο επικίνδυνο συμβάν αυτής της δύσκολης χρονιάς που τελειώνει…