Η Εκκλησία αδικεί τον εαυτό της, ευτελίζει το ρόλο της, θέτει κυνικά σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών, αμφισβητεί ευθέως τη δημοκρατική εξουσία της Πολιτείας και δηλώνει ότι τίποτα δεν γίνεται δίχως την δική της συναίνεση. Υπενθυμίζει συνεχώς στην Πολιτεία ότι σε κάθε ενέργεια που θεωρεί ότι την αφορά, θα πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο. Πίσω από τις «παραδόσεις», την «ελληνική ταυτότητα» και τα λιβάνια κρύβεται αυτή η κυνική αλήθεια. Χρησιμοποιεί την πίστη ως εργαλείο εξουσίας, εκμεταλλεύεται την ευλάβεια και την προσκόλληση στις παραδόσεις του λαού παίζοντας στις πλάτες του παιχνίδια εξουσίας, αποδεικνύοντας με τις δικές της πρακτικές ότι αποτελεί έναν θεσμό παρακμής και σκοταδισμού!

Αντί να συμμετέχει στη λύση του εθνικού (και παγκόσμιου) υγειονομικού προβλήματος, να σταθεί στο πλάι της Πολιτείας, να συνδράμει την κοινωνία, προσπαθεί να επανεπιβεβαιώσει μέσα από την κρίση την εξουσία της, να «φρεσκάρει» την επιρροή της, δημιουργώντας σκηνικά σύγκρουσης με την Πολιτεία. Το έργο το έχουμε ξαναδεί: «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση!», αυτή τη φορά προς τέρψιν των ευλαβών ρασοφόρων…

Να θυμίσει κάποιος στον μακαριότατο Ιερώνυμο ότι όταν ο ίδιος ασθένησε, το κράτος απλόχερα του πρόσφερε μιαν υψηλότατου επίπεδου, υγειονομική φροντίδα. Φροντίδα αμιγώς επιστημονική, αποτέλεσμα της ανθρώπινης δημιουργικότητας, που βασίζεται στην κοπιώδη εργασία και την άοκνη αφοσίωση στον Άνθρωπο. Τα θαυμαστά επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης στη διάρκεια του 20ου αιώνα ήταν που χάρισαν στην ανθρωπότητα 10 με 20 χρόνια επιπλέον υγιούς και αξιοπρεπούς ζωής. Επιτεύγματα που -για να μην ξεχνάμε- πολλές φορές έβρισκαν προσκόμματα σε προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και φανατισμούς, προερχόμενους από τους κόλπους της ιεράς Εκκλησίας.

Να θυμίσει κάποιος στον Αρχιεπίσκοπο ότι με την στάση του περιφρονεί όλους εκείνους τους γιατρούς, νοσηλευτές και άλλους υγειονομικούς φορείς που έδωσαν μάχη για να διασωθεί. Ότι με την στάση του υπονομεύει όλους τους γιατρούς του κόσμου που λιώνουν με αυτοθυσία πάνω από διασωληνωμένους ασθενείς, δίνοντας υπεράνθρωπες μάχες. Σε αυτούς στέλνει ως δώρο πρωτοχρονιάτικο περισσότερους διασωληνωμένους , περισσότερους … μελλοθάνατους πελάτες, αρκεί να κρατήσει το δικό του κατάστημα ανοιχτό. Γιατί οι ίδιοι οι Ιεράρχες συγκρίνουν την Εκκλησία με τα σουπερμάρκετ, θεωρώντας προφανώς τους πιστούς, πελάτες. Αυτούς τους ανθρώπους περιφρονεί με την στάση και τα καμώματά του ο μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος με την αστόχαστη υπεροψία της εξουσίας του, να συγκρούεται κάθε λίγο και λιγάκι με την Πολιτεία, αντί να συνδράμει ταπεινά αλλά αποφασιστικά στο έργο της.

Να θυμίσει κάποιος στον Αρχιεπίσκοπο ότι η υγειονομική φροντίδα που ο ίδιος έλαβε απλόχερα και γενναιόδωρα από την Πολιτεία, δεν μπορεί να παρασχεθεί (για ευνόητους λόγους) στο ποίμνιό του, στο λαό, στους απλούς ανθρώπους των οποίων τις ζωές θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο με την συγκρουσιακή του λογική και τους ακτιβιστικούς αυτοσχεδιασμούς του με την Πολιτεία. Ζωές που τις χαρίζει και τις παίρνει -κατά τα λεγόμενά του- ο Θεός και όχι οι αποφάσεις της αμφιβόλου υπευθυνότητας Ιερά Σύνοδος.

Ο Αρχιεπίσκοπος δείχνει αγνώμων απέναντι στην χώρα, τον ελληνισμό, την πατρίδα την οποία βλάπτει ανεπανόρθωτα αντιμετωπίζοντάς την κυνικά ως αντικείμενο της εξουσίας του. Το ευχαριστώ του Αρχιεπισκόπου απέναντι στην Πολιτεία που τον προστάτευσε, απέναντι στο υγειονομικό προσωπικό που τον θεράπευσε και τον επέστρεψε στη ζωή σώο και αβλαβή, απέναντι στο ευλαβικό ποίμνιό του, είναι μια σοβαρή σύγκρουση με την Πολιτεία που μεταφέρεται δηλητηριωδώς και διασπαστικά στην κοινωνία, που έχει σαν μοχλό πίεσης όχι μόνο την ανυπακοή αλλά και την θανατηφόρο διασπορά του ιού, όπως σε τεράστια έκταση έγινε στην γιορτή του Αγίου Δημήτριου – ένα έγκλημα ατιμώρητο που το πλήρωσε και το πληρώνει η χώρα καταβάλλοντας βαρύτατο τίμημα. Αντί της χριστιανικής ταπεινοφροσύνης και αλληλεγγύης, επέδειξε πνεύμα αλαζονείας, υπεροψίας και σύγκρουσης.