♦ Απόστροφος και στο μισόφωνο των γραμμών η αληθοσύνη ξεπέρασε τη σκιά της.

♦ Απόστροφος και στο μισόφωνο των γραμμών η αληθοσύνη ξεπέρασε τη σκιά της.
♦ Αναστάτωση του αυτονόητου και στα πολυτε­λή έδρανα κι η αηδία συσσωρευμένη διατηρεί τα προσχήματα της υποκρισίας. Μεθοδεύματα των φράσεων και χαριτωμένες αντιδράσεις να κατε­βαίνει η στάχτη στην ορατότητα των βλεμμάτων.
♦  Βαρυπρεπείς και πολυσήμαντοι οι κατασκευα­σμένοι, εξέχοντες θεοφώτιστοι με την αλαζονεία της ηλιθιότητας να απογυμνώνει τα χαρακτηρι­στικά της κοινωνικής περιλήψεως πανικοδρομούν ασυναρτήτως, λογοπαίζοντας νηπιακής προσεγγίσεως παιχνίδια επιτραπέζιου προσανα­τολισμού.
♦ Στις αποκαλύψεις των κρυμμένων μυστικών τα σημάδια επιφέρουν το ράπισμα του έντεχνου προσδιορισμού των νοημάτων. Κατάλληλο το στιγμιότυπο αποπροσανατολίζει την ονομαστική των ουσιαστικών και προσφωνεί για πολλοστή φορά την κλητική της ευήθειας.
♦  Και τα αποσιωπητικά της ερμηνείας καθηλω­μένα στίγματα στην ημερήσια διάταξη προσκαλούν τη χαμένη πολυπλοκότητα της αναλύσεως.
♦ Κατακαημένη η συνοικία των εγκλωβισμένων αρνητική και αλλοπρόσαλλη αντικρίζει αμέτοχη τα διασκορπισμένα τεμάχια της αξιοπρέπειας. Kαι οι περιπατητές πελαγοδρομούν στις λακκού­βες με τα λασπόνερα, κοιτάζοντας την αμηχανία στα παραπεταμένα υπολείμματα των απορριμ­μάτων.
♦  Επώνυμα κρίσεως στην ταυτότητα του χρόνου και μια αηδιαστική αίσθηση της γενικής της γεύσεως σκαλώνει στο λαρύγγι, αφήνοντας στον ξε­ρό κρότο την πνιγηρή εκδήλωση της απέχθειας.
♦  Νοσηρότητα των παραγράφων και η μοναδι­κότητα της απαντήσεως προβάλλει ισχνό χάραγ­μα αλλοιωμένης τοιχογραφίας. Πασίδηλον το πυγοράπισμα των θεωρημάτων περί δικαίου και η απαξίωση μηχάνευμα των σκοτεινών γραφεί­ων επισυνάπτεται παραγύρως μεταποιώντας τη συλλογιστική του ετύμου.
♦ Μονόλογος της ακατανόητης μοναξιάς του υπερσυντέλικου.
♦ Στην ένδοξη πόλη των παρελθόντων ακου­σμάτων.
♦ Απλοϊκά συνθέματα των εκφωνήσεων ολίγιστοι παραχαράκτες των ονείρων συγκεντρωμέ­νοι υπήκοοι, λακωνικοί ρήτορες της συμφοράς, ψευδοί επιτηδευμένοι μασκαράδες ένθεν κακείθεν υπογράφουν στον ορίζοντα την ακατάφραστη αιωνιότητα της ανυπαρξίας.
♦ Δίχως επιστροφή με τα κορμιά κουρδισμένα στην κατεύθυνση που προκαθόρισαν οι γραφές.
♦ «Στη σιωπή που διάλεξες θα είσαι μόνος».
♦ Ακούστηκε πίσω απ’ το παράθυρο η διαπίστωση και στους βασιλικούς στις ξεφλουδισμένες πήλινες γλάστρες ομοιώματα σχημάτων περιέ­γραψαν την πολυκαιρία των συμπτωμάτων.
♦ Και στις ειδήσεις στις επικεφαλίδες βαρύ­γδουπα γράμματα της παραπλανήσεως επικαλύ­πτουν το εξεικόνισμα της πραγματικότητας και μολυβιές νυχτωμένες στους πέρα λειμώνες των παλαιότροπων επιδιώξεων επηρεάζουν πανηγυ­ρίζοντας ενισχύοντας την άποψη απροκαλύπτως περί της μικρόνοης συμπεριφοράς του πληρώ­ματος.
♦ Και βολοδέρνεις ανάμεσα στις σκιές.
♦ Στα πολυποίκιλα αναγνώσματα στη δικαιο­σύνη των μικρών διαστάσεων στην απουσία της σκέψεως.
♦ Στην υπομονή που αντιστέκεται στην τρέλα μια πεταλούδα τίναξε τα αποτυπωμένα μάτια της.
♦ Στα υποδοχεία της οφθαλμαπάτης η στιγμή περιμένει την προσοχή των ενστίκτων.
♦ Η αυθάδεια των θερμών ημερών συνεχίζεται και η θρασυστομία του παραλόγου προσηλωμέ­νη στο τεντωμένο σχοινί ξεφωνίζει στο φθινό­πωρο την επιθυμία του ευκόλως εννοούμενου
♦ Και η μουσική, περίπλοκη επεξεργασία του θορύβου ταξιδεύει τη σταγόνα στους περιβόη­τους ορισμούς των βαρυόργητων μυστηρίων.
 
Mυογράφημα
Στην άγρια πόλη. Μαδημένοι τοίχοι. Επιστρώματα χρωμάτων.
Παλιά νερά να σκουριάζουν το λευκό. Μουντζουρωμένοι καπνοδόχοι. Μαύρα κιγκλιδώματα στην περιφραγμένη συντομία των σκέψεων.
Ανάμεσα στις εξοχές των εκπομπών του ηχοβολήματος και του απεικονίσματος. Στην τερατολογία των ιχνών της κατευθύνσεως. Απομόνωση στις συλλαβές και ένας φόβος να στάζει τους μορφασμούς στα σφιγμένα χείλια.
Λιγοστό φως. Στα τρυπημένα παράθυρα κοσμητικά επίθετα τα παιχνιδίσματα του ήλιου φανερώνουν τη σκόνη στο παλιό σκρίνιο. Ένας ανεμιστήρας γυρίζει στην οροφή και ένα απολιθωμένο πρόσωπο αφήνει τον κόσμο του στα φτερά που διαδίδουν το χρώμα τους στη σκαρφαλωμένη θλίψη.
Ένα ταξίδι τελειωμένο. Στο άδειο σαλόνι οι αποσκευές. Σφραγισμένη ανθολογία των στιγμών. Ένα ρολόι στον τοίχο. Και μία εκνευριστική επανάληψη του θορύβου. Μια μύγα επιμένει στο ίδιο σημείο. Στο σταχτοδοχείο σβησμένα αποτσίγαρα. Μια τηλεόραση ανοικτή. Στο πάτωμα μια εφημερίδα.
Στην εξώπορτα. Ένα παχύ δάχτυλο σπρώχνει το όνομα. Κουδούνισμα. Μελωδία τρόμου. Παρατεταμένος ο εφιάλτης. Σταμάτημα της ζωής στον λαιμό. Πίσω απ’ το γυαλί παραμορφωμένο το πρόσωπο. Περπάτημα ακρόνυχο και μια λειτουργία της σιωπής να κλειδαμπαρώνει την απόγνωση.
Το σώμα αποξενωμένο αφέθηκε στη συνέχεια των δευτερολέπτων. Και το σφύριγμα απόδοση εσωτερικού μονολόγου ακινητοποίησε στη φωτογραφία το εξιστόρημα.
Και ενώ η καθημερινότητα στα μικρά ορθογώνια των ασήμαντων δρόμων περιμένει τον επίλογο της εγκατάλειψης.
Η κραυγή μάτωσε την ελπίδα.
 
Παραπλάνηση
Ψηφιδωτό
Θλίψεως
Ερημαία περισπωμένη
Στην αποβάθρα
Του φθινοπώρου
Με το βαθύ
Της θάλασσας
Και το ανοιχτό
Της ξεθωριάς
Ιστός
Στα ξυπόλυτα πόδια
Με τη φωνή
Το σχοινί
και την εμμετρία
των αποστάσεων
το απόγευμα
όπου λιγοστεύεις
στην παγίδα των νημάτων
στις πρύμνες
των λέμβων
στους μύθους
στα σκαλισμένα
λόγια

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.