Το Video Art Μηδέν υποδέχεται το 2021 με τρεις ενότητες, τις οποίες οι φίλοι της βιντεοτέχνης θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν διαδικτυακά καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιανουαρίου.

Πρόκειται για τις ενότητες «Occupants» και «Carry on», σε επιμέλεια της Γιούλας και Όλγας Παπαδοπούλου, οι οποίες είναι αφιερωμένες στη σύγχρονη ελληνική βιντεοτέχνη, καθώς και την ενότητα «Time quarantined» που επιμελήθηκε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του The New Museum of Networked Art & ALPHABET Art Centre, Wilfried Agricola de Cologne.

Ξεκινάμε από την ενότητα «Occupants», η οποία παρουσιάζει επτά έργα σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών εστιάζοντας στην ανθρώπινη παρουσία και δράση.

Ο Γιάννης Παππάς επικεντρώνεται στην performance με τη χρήση κοινωνιολογικών στοιχείων, συνθέτοντας εντάσεις ανάμεσα στον χώρο και στο σώμα, ενώ ο Γιώργος Μπουδαλής μας ταξιδεύει σε ένα τοπίο γεμάτο σκόρπιες και ασύνδετες λέξεις που καταλήγουν σε ένα σύμβολο memento mori.

Γιάννης Παππάς

Η Αλεξία Ψαραδέλλη, στο έργο της οποίας οφείλει το όνομά του ο τίτλος της ενότητας, συνυπάρχει με φανταστικές μορφές του υποσυνείδητου κατά τη διάρκεια του ύπνου, μέσω μιας χορογραφημένης κίνησης, ενώ ο Βασίλης Ψαρράς, μέσα από μια βιντεοσκοπημένη performance όπου πέτρες μετατρέπονται σε χρυσό μόνο επιφανειακά, αναλύει την έννοια της ματαιότητας. Ακολουθεί η Αναστασία Λάμπρου η οποία, μέσα από τον ρυθμό και την κίνηση, επιδιώκει να αποτυπώσει τα όρια ανάμεσα στον φυσικό και τον ψυχικό χώρο, όπως και ο Κώστας Ντάφλος, ο οποίος με κοινό λίγους και αδιάφορους περαστικούς περιφέρεται σε ένα παραμελημένο αστικό τοπίο στους δρόμους του Πειραιά με μια πρωτότυπη τεχνολογική λατέρνα, από την οποία ηχούν άρρυθμοι θόρυβοι.

Στο σύνολό τους τα έργα της ενότητας συνθέτουν μια «ωδή» στη ματαιότητα αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια να αποτυπωθεί ένα νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη, τη ζωή και φυσικά την τέχνη.

Ακολουθεί η ενότητα «Carry on» στην οποία οι καλλιτέχνες, με τη χρήση διαφορετικών μορφολογικών και εννοιολογικών στοιχείων στο έργο τους, επικεντρώνονται στην περιπλάνηση – κάποιες φορές και τη στάση – τόσο τη φυσική όσο και την πνευματική.

Ο Αλέξανδρος Κακλαμάνος, ο οποίος ανοίγει και την ενότητα, μας αναλύει το σκεπτικό μιας υπαίθριας εγκατάστασης που πραγματοποίησε στη Νάξο το 2018, διερευνώντας το φαινόμενο της δίνης, ενώ ο Γιώργος Ευθυμίου μας τοποθετεί στον μικροβιότοπο ενός σπιτιού, σε μια απόπειρα για μια αφαιρετική ταινία.

Αλέξανδρος Κακλαμάνος

Ο Βασίλειος Παπαϊωάννου μας συμπαρασύρει σε μια εσωτερική αναζήτηση, επιχειρώντας να εντοπίσει ένα διαχρονικό παρόν αλλά και να μαντέψει το μέλλον μέσα από εικόνες που μοιάζουν μακρινές, ενώ η Μαρία Τσιρουκίδου φιλοδοξεί να συλλάβει την πραγματικότητα, μετατρέποντάς την σε ιδέα. Η Αντιγόνη Μιχαλακοπούλου παίζει με τη ροή του λόγου, έχοντας ως οδηγό σκέψεις και προσωπικές εξομολογήσεις, ενώ η Μάγδα Λαμπροπούλου μας καλεί να αγναντέψουμε για δυο λεπτά μια θάλασσα σκεπασμένη από πλωτά αστέρια. Η ενότητα κλείνει με τον Μπάμπη Βενετόπουλο, ο οποίος μας προκαλεί να τον κοιτάξουμε κατάματα την ώρα που στέκεται στη μέση του δρόμου, κουβαλώντας στους ώμους του την υπερμεγεθυμένη μορφή του πατέρα του. Θα συνεχίσει τη διαδρομή του με αυτό το βάρος ή μήπως το φορτίο αυτό είναι το ίδιο μας το παρελθόν;

Η ενότητα «Time quarantined», που αποτελεί και την τελευταία, μας παρουσιάζει τον χρόνο σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές του ανάλογα με τον τρόπο που τον προσεγγίζει ο εκάστοτε καλλιτέχνης μέσα από δεκατρία έργα.

Στην εποχή της πανδημίας που όλοι βιώνουμε είχαμε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα και συνηθισμένα απέκτησαν μια άλλη βαρύτητα. Ο χρόνος μοιάζει να παρέλυσε…

Έχει μπει κι αυτός σε… καραντίνα ή μήπως πρόκειται απλώς για μια αλλαγή παραδείγματος;

Οι ενότητες θα παραμείνουν προσβάσιμες έως τις 31 Ιανουαρίου 2021 στο κανάλι του Video Art Μηδέν στο youtube:https://www.youtube.com/channel/UC8ly7FIRWx2-fXyrAulY-DQ

Πρόσθετες πληροφορίες: www.festivalmiden.gr