Το «Π», συγκλονισμένο από το ρεπορτάζ του «Βήματος» της περασμένης Κυριακής, που αποκάλυψε κάτι (ένα πραξι­κόπημα) που δεν έγινε έτσι ώστε να οδη­γήσει τη δημοσιογραφία σε νέα επί­πεδα, παραλαμβάνει τη σκυτάλη και προχωρά σε αποκαλύψεις για την ορ­γάνωση και τα υψηλότατης τεχνολο­γίας  μέσα που είχαν σκοπό να χρησι­μοποιήσουν οι πραξικοπηματίες, αν έκαναν το κίνημά τους.

Το «Π», συγκλονισμένο από το ρεπορτάζ του «Βήματος» της περασμένης Κυριακής, που αποκάλυψε κάτι (ένα πραξι­κόπημα) που δεν έγινε έτσι ώστε να οδη­γήσει τη δημοσιογραφία σε νέα επί­πεδα, παραλαμβάνει τη σκυτάλη και προχωρά σε αποκαλύψεις για την ορ­γάνωση και τα υψηλότατης τεχνολο­γίας  μέσα που είχαν σκοπό να χρησι­μοποιήσουν οι πραξικοπηματίες, αν έκαναν το κίνημά τους.

Τα εν λόγω μέσα, προϊόντα αιχ­μής της πολεμικής βιομηχανίας, αν και βρίσκονται σε πειραματικό στά­διο, κρίθηκε σκόπιμο να χρησιμοποι­ηθούν, καθώς και η ελληνική κοινω­νία συνολικά χρησιμοποιείται εδώ και τρία χρόνια ως πειραματόζωο.

Βασικό ρόλο στον σχεδιασμό των πραξικοπηματιών είχε το ρομποτικό γαϊδούρι. Ένα θαύμα της τεχνολογί­ας, το οποίο, εκτός των προφανών χαρακτηριστικών του (δύναμη, αντοχή), θέτει νέα ανυπέρβλητα όρια στην κοινώς αποκαλούμενη γαϊδουριά με την οποία η ελληνική κοινωνία βρί­σκεται καθημερινά αντιμέτωπη τα τε­λευταία χρόνια βλέποντας και ακού­γοντας τους ξένους επιτελείς και τους εγχώριους υποτελείς να διαλύουν εκ βάθρων τη χώρα.

Τα τηλεκατευθυνόμενα τανκς επι­λέχθηκαν να κατέβουν στους δρό­μους για δυο λόγους. Πρώτον, για να μη θυμίζουν τα κανονικά τανκς της απριλιανής χούντας και,δεύτερον, αλλά σημαντικότερο, για να υπενθυ­μίζουν ότι η τηλεκατεύθυνση είναι το ανώτερο στάδιο της Δημοκρατίας.

Εκτός από αυτά, οι πραξικοπηματί­ες είχαν εφοδιαστεί επίσης με:

u Τελευταίου τύπου τηλεκατευθυνό­μενους ιπτάμενους κοριούςσε μέγε­θος μύγας, οι οποίοι έχουν τη δυνα­τότητα να πετούν κατά σμήνη και να καταγράφουν εικόνες και ήχους από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της χώρας βοηθώντας με την παρουσία τους την κοινωνία να αποδεχτεί ότι κολυμπά στα σκ@τ@…

Αυτο διαδραστική σκόνη, η οποία, σύμφωνα με τις πληροφορίες του «Π», ρίπτεται με τους τόνους από μυ­στικά αεροσκάφη της CIA (είδατε; μας ψεκάζουν) και επικάθεται σε κά­θε επιφάνεια. Οι κόκκοι της εν λόγω σκόνης μπορούν να μεταφέρουν δε­δομένα (πληροφορίες) ο ένας στον άλλο και όλα μαζί συλλέγονται στο κέντρο επιχειρήσεων, το οποίο, σύμ­φωνα με τις πληροφορίες μας, οι πραξικοπηματίες είχαν εγκαταστήσει σε κτήριο… πολύ κοντά στο Μέγαρο Μουσικής.

Μέχρι εδώ το έχουμε το ρεπορτάζ. Η έρευνα του «Π» θα συνεχιστεί… 

«Οι δικτατορίες μοιάζουν με το μαρτύριο του παλουκιού»

Έχοντας, προφανώς, κατά νου τη σοφή κουβέντα του Κλεμανσό, σύμφωνα με την οποία ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε στους στρατιωτικούς, κά­ποιοι εγχώριοι μεγαλοπαράγοντες εξειδικευμένοι στη διαμόρ­φωση / χειραγώγηση της κοινής γνώμης σκέφτηκαν ότι πολύ εύκολαθα μπορούσαν να προχωρήσουν τον συλλογισμό του Γάλλου πολιτικού ένα βήμα πιο πέρα και το έπραξαν, γράφοντας πρωτοσέλιδο για «το πραξικόπημα που δεν έγινε».

Σκέφτηκαν μάλλον ότι, αφού οι στρατιωτικοί είναι άχρη­στοι εν καιρώ πολέμου, ας χρησιμεύσουν τουλάχιστον για τα (μικρο)πολιτικά παιχνίδια εν καιρώ ειρήνης… Τους διέφυγε, ωστόσο, ότι αυτός ο δρόμος των παραφράσεων είναι κατά κα­νόνα ολισθηρός, καθώς, πριν στεγνώσει το μελάνι του πρωτο­σέλιδου, άρχισε στην ψυλλιασμένη κοινή γνώμη να διαμορφώνεται η άποψη ότι τελικά η Δημοκρατία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφεθεί στα χέρια (κάποιων) media.

Πάνω απ’ όλα, τα πρώην στιβαρά υποστυλώματα ενός συστή­ματος που παραπαίει, παίζοντας τέτοιου είδους παιχνιδάκια ξέ­χασαν μια άλλη όχι τόσο γνωστή, αλλάεξίσου σοφή κουβέντα του Κλεμανσό: «Οι δικτατορίες μοιάζουν με το μαρτύριο του παλουκιού. Αρχίζουν ευχάριστα, αλλά τελειώνουν δυσάρεστα».