Όλη αυτή η συζήτηση  για τις λίστες, Λαγκάρντ, Λιχνενστάιν, Ελβετίας, Λονδίνου, Σαν Μαρίνο, Λουξεμβούργου, Κανάριων Νήσων, Άνω Πλατανιάς Κάτω Πλατανιάς, και ό,τι τρέχα γύρευε, μπορεί να σκεφτεί κανείς, δείχνει τον παραλογισμό που υπάρχει στο πολιτικό σύστημα, στα ΜΜΕ, αλλά και στους φορολογικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς της χώρας.

Όλη αυτή η συζήτηση  για τις λίστες, Λαγκάρντ, Λιχνενστάιν, Ελβετίας, Λονδίνου, Σαν Μαρίνο, Λουξεμβούργου, Κανάριων Νήσων, Άνω Πλατανιάς Κάτω Πλατανιάς, και ό,τι τρέχα γύρευε, μπορεί να σκεφτεί κανείς, δείχνει τον παραλογισμό που υπάρχει στο πολιτικό σύστημα, στα ΜΜΕ, αλλά και στους φορολογικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς της χώρας.
Ας πιάσουμε το θέμα από την αρχή.
Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει μια συζήτηση περί παράνομου πλουτισμού Ελλήνων πολιτικών, η οποία ορισμένες φορές πυροδότησε πολιτικές εντάσεις με σημαντικές επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό. Να θυμηθούμε τις περιπτώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου με την υπόθεση Κοσκωτά, του Μητσοτάκη με την κατάθεση εφοπλιστή ότι τον χρημάτισε, την υπόθεση Βατοπεδίου που είχε στο επίκεντρο Βουλγάρακη, Ρουσσόπουλο, Αγγέλου και άλλους υπουργούς, τον Άκη (βλέπουμε που βρίσκεται τώρα!) και φτάνουμε στο σήμερα, με την σκιά να πέφτει πάνω σε καμία…εκατοστή βουλευτές μόνο και μόνο επειδή βρίσκονται σε λίστες του ΣΔΟΕ, αληθινές, πέτσινες, μαϊμού κλπ.
Οι υποθέσεις του παρελθόντος είδαμε που κατέληξαν. Άλλες αποδείχτηκαν πολιτική σκευωρία, άλλες δεν φωτίστηκαν επαρκώς, κάποιες άλλες είχαν μπόλικο δράκο με την Δικαιοσύνη να μην έχει βρει τίποτα, του Άκη να μην έχει τέλος το μέτρημα των εκατομμυρίων ευρώ και των εταιριών μέχρι να φτάσουμε στις λίστες με τα δεκάδες ονόματα.
Διαφορετικές υποθέσεις, διαφορετική η κατάληξη για την κάθε μια.
Όλες όμως έχουν ένα κοινό σημείο.Την εξ’ αρχής φοβική αντιμετώπιση από όλους τους εμπλεκόμενους, να ζητήσουν απλά και καθαρά τον έλεγχο όπως επιβάλλεται για κάθε πολίτη, που με τον ένα η τον άλλο τρόπο το όνομά του εμπλέκεται σε τέτοιες υποθέσεις. Αντί αυτού είχαμε πάντα αντιδράσεις περί συνομωσιών του τύπου, βάλλεται η Δημοκρατία, το κόμμα, το ένδοξο μέλλον του καθενός, το σύμπαν και άλλα τέτοια.
Κάθε πολιτικός, κάθε δημόσιο πρόσωπο, κάθε δημοσιογράφος, κάθε επαγγελματίας και κάθε εργαζόμενος πρέπει να ελέγχεται και να είναι στην διάθεση των ελεγκτικών αρχών. Τελεία και πάπαλα.
Όλες οι περικοκλάδες περί αυτού, είναι σε κουβέντες να βρισκόμαστε, να τροφοδοτούμε με επιπλέον δυσπιστία τον κόσμο για τους πολιτικούς, μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά, ενισχύοντας τις καφενόβιες αναλύσεις και μπουρδολογίες των φασιστών που εκμεταλλευόμενοι κάτι τέτοια, τρύπωσαν στο Κοινοβούλιο.
Σε όλο αυτό το γκρίζο τοπίο, συμβάλλουμε και εμείς οι δημοσιογράφοι. Μερικοί από εμάς, θεωρούμε ένοχο κάποιον με το καλημέρα, δεν διαχωρίζουμε την καταγγελία από την ενοχή, μέσω της διαδικασίας της Δικαιοσύνης, δεν κάνουμε ενδελεχή έρευνα.
Να πούμε όμως, ότι αν κάποιες υποθέσεις αποκαλύφθηκαν και κάποιοι είναι στην φυλακή, οι δημοσιογράφοι με τις αποκαλύψεις τους συνέβαλαν σημαντικά στην έρευνα της Δικαιοσύνης.
Το αυτονόητο λοιπόν. Έλεγχος για όλους, χωρίς διακρίσεις με διαδικασίες που προβλέπουν οι νομοί. Αν οι νόμοι έχουν «τρύπες» να τους αλλάξουμε.
Οι κανιβαλισμοί απ’ όπου και να προέρχονται, δεν συμβάλουν στην αποκάλυψη της αλήθειας.
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.