Στα συνέδρια των δημοκρατικών και των ρεπουμπλικάνων δεν λείπουν ποτέ τα αστέρια του σινεμά. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα την οποία κανείς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί στην παραγωγή θεάματος;

Στα συνέδρια των δημοκρατικών και των ρεπουμπλικάνων δεν λείπουν ποτέ τα αστέρια του σινεμά. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια χώρα την οποία κανείς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί στην παραγωγή θεάματος; Και πώς θα μπορούσαν οι επαγγελματίες του θεάματος να μείνουν έξω από μια τέτοια υπερπαραγωγή; Η ώσμωση των δύο χώρων είναι πια δεδομένη, ακόμα και εδώ που δεν έχου­με Ντε Νίρο ή Κλιντ Ίστγουντ, πόσω μάλλον στην Αμερική, όπου πολιτική και θέαμα είναι στενά συνδε­δεμένα πολλά χρόνια πριν εμείς αρχίσουμε να στολίζουμε τα ψηφοδέλτιά μας με αστέρια και αστεράκια.
Κάποτε στο Χόλιγουντ
Αρχικά, στο Χόλιγουντ κυριαρχούσαν οι ρεπουμπλικάνοι. Με την ανάπτυξη όμως της κινηματογραφικής βιομηχανίας και την «εισαγωγή» καλλιτεχνών από τις ανατο­λικές ακτές αλλά και το θέατρο, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει. Με τις «μαύρες λίστες» και τις διώξεις του γερουσιαστή Μακάρθι, στη δεκαετία του 1950, ανετράπη πλήρως. Ο φιλε­λευθερισμός θεωρήθηκε η μοναδική ασπίδα απέναντι στις εθνικιστικές εξάρσεις και στο κυνήγι «κόκκινων» φαντασμάτων και οι δημοκρατικοί οι μοναδικοί υπερασπιστές των καλλιτεχνών. Τη δεκαετία του 1 960 η αλλαγή αυτή φάνηκε, εκτός από τη μεγάλη οθόνη, και στους δρόμους. «Ποτέ άλλοτε τόσοι ηθοποιοί, σκηνοθέ­τες, σεναριογράφοι, συγγραφείς, καλλιτέ­χνες, διασημότητες γενικώς δεν έχουν ταχθεί υπέρ συγκεκριμένων υποψηφίων» έγραφε το Ί 968 το περιοδικό «Life» και φιλοξενούσε στο εξώφυλλό του τον Πολ Νιούμαν με μια κονκάρδα των δημοκρατικών. Και ποτέ άλλοτε τόσοι σταρ δεν δι­αδήλωσαν με τόση συχνότητα. Τζέιν Φόντα, Γουόρεν Μπίτι, Μπομπ Ντίλαν, Μάρλον Μπράντο. Μερικοί από αυτούς παραμένουν πολιτικοποιημένοι, άλλοι χάραξαν νέα πορεία, αλλά η κυριαρχία των δημοκρατικών στα μεγάλα στούντιο δεν αμφισβητήθηκε ξανά.
Πολύ σκληρός για να ψηφίσει
«Το Χόλιγουντ ανήκει στους δημοκρατικούς και όσοι ψηφίζουν διαφορετικά αναγκάζο­νται να το κρύβουν» είχε δηλώσει το 1 996 η Τζένιφερ Σμιθ, η οποία είχε αναλάβει να βρει σταρ για τους ρεπουμπλικάνους. Δεν ήταν εύκολο. Ο παραγωγός του «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» μήνες πολιορκούσε τον πρωταγωνιστή του Μπρους Γουίλις μέχρι να τον πείσει να φωτογραφηθεί με τον Μπους. Η συνάντηση αυτή θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία, όμως η ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε τότε ο Γουίλις, το «Pulp Fiction», ήταν αδύνα­τον να ταυτιστεί με «ρεπουμπλικανικές αξίες». Το κόμμα που οδήγησε έναν μέτριο ηθο­ποιό, τον Ρόναλντ Ρίγκαν, στον Λευκό Οίκο, δεν γοήτευε τους ανθρώπους της 7ης Τέχνης. Ο Κέβιν Κόστνερ και ο Σιλβέστερ Σταλόνε έδωσαν ένα χεράκι βοηθείας στον Μπους, αλλά δεν ήταν αρκετό. Ο Κλιντ Ίστγουντ βρισκόταν πάντα κοντά στους ρεπουμπλικάνους, αλλά αρχικά δεν τον προτιμούσαν. Ήθελαν κάποιον που να μπορεί να απευθυνθεί σε νέους. Αστεράκια τηλεοπτικών σειρών θεωρήθηκαν καταλληλότερα. Τότε. Στο στρατόπεδο των δημοκρατικών, την ίδια εποχή, η προσέλευση σταρ θύμιζε το 1 960, όταν η Μέριλιν Μονρόε τραγουδούσε αγαπησιάρικα στον Τζον Κένεντι «Happy Birthday Mr President». Το ίδιο τραγουδάκι χάρισε τότε η Μπάρμπρα Στρέιζαντ στον Μπιλ Κλίντον, ο οποίος συνοδευόταν διαρκώς από μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ. Γουόρεν Μπίτι, Ανέτ Μπένινγκ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Γούπι Γκόλντμπεργκ.
Επιστροφή στο μέλλον
«Η φετινή προεκλογική εκστρατεία» έγραφε πολύ πρόσφατα το «Variety» «θυμίζει πάρα πολύ εκείνη του 1 996. Κυρίως εξαιτίας της παρουσίας πολλών διάσημων ηθοποιών στο πλάι των δύο υποψήφιων προέδρων» .
Ρόμπερτ ντε Νίρο, Τζεφ Μπρίτζες, Νάταλι Πόρτμαν,Σκάρλετ Γιόχανσον, Πατρίσια Αρκέτ, Άσλεϊ Τζαντ, Βαϊόλα Ντέιβις ήταν μερικοί από τους δεκάδες σταρ του Χόλιγουντ που έδωσαν το «παρών» στο εθνικό συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος. Ενδεικτικό του πόσες πολλές διασημότητες βρίσκονταν εκεί, επισήμαναν οι «New York Times», ήταν πως στους χώρους του συνεδρίου βρίσκονταν απεσταλμένοι κουτσομπολίστικων εντύπων. Το συνέδριο ξεκίνησε με την Άμπερ Ρίλεϊ, μια από τις πρωταγωνίστριες της τηλεοπτικής σειράς «Glee», να τραγουδά τον εθνικό ύμνο. Στη λήξη του τον λόγο πήρε μια από τις «Νοικοκυρές σε απόγνωση», η Εύα Λονγκόρια: «Είμαι ενθουσιασμένη που εκπροσωπώ ένα τμήμα της Αμερικής για το οποίο μάχεται ο Ομπάμα – δηλαδή, είμαι γυναίκα, ισπανόφωνη και μεγάλωσα σε μικροαστική οικογένεια». Η Λονγκόρια ζήτησε από όλους τους Λατίνους της Αμερικής να υποστηρίξουν τον Ομπάμα και το ίδιο έκανε, λίγες μέρες αργότερα, και ο Αντόνιο Μπαντέρας μαζί με τη σύζυγό του Μέλανι Γκρίφιθ.
Στο πλευρό του Ομπάμα βρέθηκαν και σούπερ σταρ, όπως ο Μπραντ Πιτ και ο Τζορτζ Κλούνεϊ, ο οποίος έπαιξε και μπάσκετ με τον Αμερικανό πρόεδρο. Η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ του «Sex and the City» διοργάνωσε εκδήλωση για τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ της προεκλογικής εκστρατείας του Ομπάμα, ενώ η τραγουδίστρια Γκουέν Στέφανι έκανε, στα μέσα Αυγούστου, παιδικό πάρτι μαζί με τη Μισέλ Ομπάμα.
Η στήριξη που απολαμβάνει ο Ομπάμα από τον χώρο του θεάματος έχει προκαλέσει πολ­λές φορές πικρόχολα σχόλια από το στρατόπεδο των ρεπουμπλικάνων. Ταυτόχρονα όμως προσπαθούν να αποκτήσουν και εκείνοι λίγη. Στο συνέδριό τους στη Φλόριντα παρευρέ­θηκε ο Γιον Βόιτ, ενώ, όσο πιο συχνά μπορούν, τροφοδοτούν τον Τύπο με δηλώσεις ακόμα και λιγότερο διάσημων καλλιτεχνών υπέρ του δικού τους υποψηφίου. Παράλληλα καλούν διαρκώς τον Τσακ Νόρις, πιστό ψηφοφόρο τους, ενώ έχουν καταφέρει να προσελκύσουν και ανθρώπους τους οποίους δύσκολα μπορείς να φανταστείς να συζητούν με τον Μιτ Ρόμνεϊ για «αμαρτωλές» αμβλώσεις ή «παραδοσιακές αξίες». Παράδειγμα, ο μπασίστας των Kiss Τζιν Σίμονς.
Ο διχασμένος Κλιντ Ίστγουντ
Ο σταρ πάντως που έκλεψε την παράσταση στη φετινή αμερικανική προεκλογική εκστρατεία ήταν, αναμφισβήτητα, ο Κλιντ Ίστγουντ. Στην έναρξη του συνεδρίου των ρεπουμπλικάνων κάθισε πλάι σε μιαν άδεια καρέκλα, όπου υποτίθεται πως υπήρχε ένας φανταστικός Ομπάμα, και άρχισε να εγκαλεί τον Αμερικανό πρόεδρο για τα μύρια όσα. Η εικόνα μεταδόθηκε πολλές φορές από όλα τα διεθνή μέσα. Στο πρόσωπο του Ίστγουντ μπορούσε κανείς να δει το σύμβολο μιας χώρας μεταναστών που υψώ­νει τείχη σε μετανάστες, μιας χώρας που φτιάχτηκε από μιαν επανάσταση και σήμερα ακούγονται μερικές από τις πιο συντηρητικές απόψεις, μιας χώρας που βρέθηκε στην πρωτοπορία αλλά σήμερα ακόμα και η διδασκαλία του Δαρβίνου ξεσηκώνει αντιδρά­σεις. Κρίμα για τον καλό ηθοποιό που μπέρδευε τα λόγια του, τον καλό σκηνοθέτη που ετοίμασε ένα μαθητικού επιπέδου σκετσάκι, τον δημιουργό ταινιών όπως το «Γκραν Τορίνο» και το «Σκοτεινό ποτάμι», που λένε τα ακριβώς αντίθετα από όσα υποστηρίζει στα συνέδρια.
 
Χολιγουντιανες καμπανιες
Η παρουσία ενός σταρ αυξάνει κατακόρυφα το κόστος του εισιτηρίου για την παρακολούθηση μιας ομιλίας. 35.000 δολάρια πλήρωσε καθένας από τους συνδαιτυμόνες του Μπαράκ Ομπάμα σε δείπνο Χολιγουντιανού παραγωγού. 200.000 δολάρια έχει, προς το παρόν, μαζέψει η «Νοικοκυρά σε απόγνωση» Εύα Λονγκόρια υπέρ του Αμερικανού προέδρου. 150.000 δολάρια προσέφερε για να βοηθήσει την επανεκλογή του δημοκρατικού υποψηφίου ο Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.