Την ώρα που η κοινή γνώμη βομ­βαρδίζεται από «ειδήσεις» και «πληροφορίες» που αφορούν το μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα λογαρι­ασμών στην ελληνική μεταπολιτευτική ιστορία…

Την ώρα που η κοινή γνώμη βομ­βαρδίζεται από «ειδήσεις» και «πληροφορίες» που αφορούν το μεγαλύτερο ξεκαθάρισμα λογαρι­ασμών στην ελληνική μεταπολιτευτική ιστορία, στο παρασκήνιο εξελίσσεται κανονικότατα η διαμόρφωση του νέ­ου επιχειρηματικού συστήματος που θα βρίσκεται κοντά στον Σαμαρά και θα στηρίζει τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης. Όπως όλα δείχνουν, τα πράγματα κινούνται με ταχύτατους ρυθμούς.
Σήμερα, ούτε έναν μήνα μετά το δη­μοσίευμα του «Π» για τα νέα τζάκια, εκτός από τις ενδείξεις, υπάρχουν πια και οι αποδείξεις. Ας ενώσουμε, λοι­πόν, κάποιες «αθώες» μεμονωμένες κινήσεις σε μια ολοκληρωμένη εικόνα, για να αντιληφθούμε και το νέο επιχει­ρηματικό σκηνικό που στήνεται πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν οι λίστες του ΣΔΟΕ και τα αποτραπέντα… «πρα­ξικοπήματα».
Ο Ελλάκτωρ
Οι φήμες που κυκλοφόρησαν για ένα «βελούδινο» διαζύγιο μεταξύ των δύο μεγάλων οικογενειών του Ελλάκτωρα θεωρούνται πια βεβαιότητα. Θέμα ημερών, ή και ωρών, ίσως. Η χλι­αρή διάψευση, που σημείωνε ότι δεν υπάρχει (ακόμη) τελική συμφωνία, απλώς επιβεβαίωσε τις εξελισσόμε­νες διαπραγματεύσεις.
Οι σχέσεις τους είχαν περάσει αρκε­τές φορές από «σαράντα κύματα» από το 1999, τη χρονιά που ο Άκτωρ συνε­νώθηκε με την Ελληνική Τεχνοδομική και την ΤΕΒ φτιάχνοντας τις βάσεις του ελληνικού κολοσσού των κατασκευών. Αυτό όμως δεν είχε και τόση σημασία μπροστά στον ισχυρό δεσμό που ένω­νε τις δύο οικογένειες.
Όμως πριν από μερικούς μήνες η επικοινωνία έπεσε στο ναδίρ και έκτο­τε βρισκόταν σταθερά σε αρνητικό πρόσημο. Διόλου τυχαίο το ότι πριν από μερικές εβδομάδες διέρρευσαν πληροφορίες από «αρμόδιες πηγές» πως αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί και κάποιος εκ των δύο θα έπρεπε να αποχωρήσει, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και ο όμιλος να συνεχίσει τη δράση του με «ένα μυαλό» στο μάνα­τζμεντ.
Όλα αυτά, όμως, δεν αρκούν για να δώσουν μια εξήγηση στο γιατί του δι­αζυγίου. Αντιθέτως η ιστορική γνώση περί τα επιχειρηματικά φωτίζει περισ­σότερο το παρασκήνιο… Από το 1996, οπότε οι μεγάλοι κατασκευαστές ανέ­λαβαν την Αττική Οδό και τη Γέφυρα του Ρίου, μέχρι το 1999 που ενώθηκαν και επίσημα, αλλά και αργότερα, οι αδελφοί Καλλιτσάντση ήταν οι παρά­γοντες που με ιδιαίτερη μεθοδικότητα φρόντιζαν για την ανάπτυξη του ομί­λου. Γι’ αυτό άλλωστε θεωρούνταν «το δεξί χέρι» της μεγάλης οικογένειας.
Αρκετά χρόνια αργότερα, τον Σε­πτέμβριο του 2009, στο περιβόητο «δείπνο των επιχειρηματιών» που θα στήριζαν τον Γιώργο Παπανδρέου, το οποίο είχε διοργανώσει ο Νίκος Καραμούζης της Eurobank, οι Καλλιτσάντσηδες Δημήτρης και Σάκης κάθο­νταν σε περίοπτη θέση.
Όμως, η επιλογή του ΓΑΠ και του ΠΑΣΟΚ δεν «βγήκε» στον Ελλάκτωρα. Τα έργα – και κυρίως οι συμβάσεις παραχώρησης που είχαν ξεκινήσει επί κυβερνήσεων Καραμανλή – πάγωσαν.
Τo ίδιο έγινε και στις περισσότερες πρωτοβουλίες σε άλλους τομείς, όπως η ενέργεια και η διαχείριση απορριμ­μάτων, που είναι στο «περίμενε».
Αντιθέτως σήμερα ο Σαμαράς και ο Χατζηδάκης δείχνουν να θέλουν να προχωρήσουν όλα τα έργα (διόλου τυ­χαίες οι αναφορές κεντρικών δελτίων το περασμένο Σαββατοκύριακο ότι μέ­χρι την άνοιξη του 2013 θα αρχίσουν πάλι οι εργασίες σε δύο μεγάλους οδικούς άξονες), ενώ δεν δείχνουν να έχουν κανένα… πρόβλημα από την υποστήριξη την οποία απολαμβάνουν από όλα τα ΜΜΕ τα οποία καλύπτει η ομπρέλα του «Πήγασου».
Με απλά λόγια, τώρα που άλλαξαν τα δεδομένα, Μπόμπολας και Κού­τρας – ο πιο στενός διαχρονικός συ­νεργάτης του – πλασάρουν τον εαυτό τους στον Σαμαρά προσδοκώντας κα­λύτερα αποτελέσματα. Και το κάνουν χωρίς… μοιρασιές, αφού η πίτα έχει πια μικρύνει για όλους. Εξ ου, προφα­νώς, και το διαζύγιο…
Μαθηματικά χωρισμού
Για την ιστορία οι δύο οικογένειες έφτασαν στο τραπέζι μιας διαπραγ­μάτευσης και παρουσίασαν εκατέρω­θεν προσφορές ως «αντίτιμο» για την αποχώρηση του άλλου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, αρχικά οι προσφο­ρές διαμορφώθηκαν με βάση τα μετοχικά ποσοστά και τη χρηματιστηρι­ακή αξία.
Σε επίπεδο μεριδίων οι αδελφοί Αναστάσης (πρόεδρος του Ελλάκτωρα) και Δημήτρης Καλλιτσάντσης κα­τέχουν λίγο παραπάνω από το 10% του ομίλου, ενώ ο Λεωνίδας Μπόμπο­λας (διευθύνων σύμβουλος) εμφανί­ζεται ως ο μεγαλύτερος μέτοχος με ποσοστό 15,3%. Όμως η οικογένεια Μπόμπολα κατέχει ακόμη μεγαλύτερο τμήμα, μέσω διαφόρων μικρότε­ρων μεριδίων που ανήκουν σε συγγε­νικά πρόσωπα και εμμέσως ελεγχόμε­να εταιρικά σχήματα.
Με την πρόοδο των διαπραγμα­τεύσεων στον ορίζοντα φάνηκε ότι οι «αποχωρούντες» θα είναι οι αδελφοί Καλλιτσάντση. Με δεδομένο ότι η τιμή της μετοχής του Ελλάκτωρα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα (πολύ χαμηλότερα και απ’ την εσωτερική αξία) εδώ και καιρό (1,2 – 1,3 ευρώ τις τελευταίες εβδομάδες, αν και στις αρχές αυτής ανέβηκε στο 1,5), εξ αρχής θεωρήθη­κε δεδομένο ότι η τελική προσφορά δεν θα βασιζόταν στην «καθαρά» χρη­ματιστηριακή αξία.
Μάλιστα τραπεζικές πηγές αναφέ­ρονται σε τελική προσφορά με πολύ μεγάλο premium, που αντιστοιχεί σε 2,5 έως και 2,8 ευρώ ανά μετοχή. Ένα τέτοιο πακέτο σχηματίζει ένα «ντιλ αποχώρησης» στα 40-50 εκατ. ευρώ, ίσως δε και περισσότερα, χωρίς να αποκλείονται και κάποια… παράπλευ­ρα ωφελήματα.
Και κάπως έτσι η «επόμενη ημέρα» για τον Ελλάκτωρα θα «δει» την ισχυ­ροποίηση της οικογένειας Μπόμπολα με την είσοδο ενός άλλου επενδυτή, ο οποίος σε κάθε περίπτωση δεν θα τοποθετείται… «απέναντι» σε κεντρι­κές επιλογές, όπως συχνά λέγεται πως γινόταν με τους αδελφούς Καλλιτσά­ντση.
Πολλοί θεωρούν ότι αυτός θα εί­ναι ο μεταλλειολόγος Δημήτρης Κού­τρας. Πρόεδρος της Άκτωρ ΑΤΕ και της Αττικής Οδού, προερχόμενος από τις επιχειρήσεις Μπόμπολα, ήταν ο άνθρωπος που πριν από πολλά χρό­νια προσέγγισε τους αδελφούς Καλλιτσάντση για τη «μεγάλη ένωση» και κράτησε στην πάροδο των ετών καλές σχέσεις και με τις δύο οικογέ­νειες, αλλά και εξισορροπητικό ρόλο στο γιγαντιαίο επιχειρηματικό οικο­δόμημα που διαμορφώθηκε από τη δεκαετία του ’90.
Σήμερα η αγορά εκτιμά ότι, μετά τη ρευστοποίηση της συμμετοχής στην European Goldfields, ο Δημήτρης Κού­τρας διαθέτει την οικονομική επιφά­νεια ώστε, αν χρειαστεί, να αναλάβει έναν νέο ρόλο.
Σε κάθε περίπτωση, με το μέτωπο ενωμένο, όπως τις παλιές καλές μέρες του Άκτωρα, η οικογένεια Μπόμπο­λα θα κινηθεί στην ολοκλήρωση των οδικών αξόνων, που εκκρεμούν, αλλά και στο αεροδρόμιο Καστελίου Κρή­της, που δείχνει να ενδιαφέρει ιδιαίτε­ρα τον Χατζηδάκη, ο οποίος το έβαλε πρώτο στις προτεραιότητες των μεγάλων έργων.
 
Έργο… χαρτζιλίκι
Μπορεί να μιλάμε για μεγάλα έργα, που ανεβοκα­τεβάζουν κυβερνήσεις, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνά­με και τα μικρά. Ένα τέτοιο εργάκι, ίσως το πρώτο που υπέγραψε η κυβέρνηση Σαμαρά, ήταν το «Νέο Πεδίο Ελιγμών του Κρατικού Αερολιμένα Πάρου».
Ένα πρόγραμμα μόλις 15,3 εκατ. ευρώ, ενταγμένο στο ΕΣΠΑ και με χρηματοδότηση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο, όπως επιβεβαιώνουν τοπικοί παράγοντες, θα δώσει λύσεις στο πρόβλημα του διαδρόμου αποπροσγείωσης του νησιού, που είναι πολύ μικρός, επιτρέποντας να προσγειώνονται αερο­σκάφη μέχρι 30 θέσεων. Κανένα πρόβλημα έως εδώ… Σε ποιον ανατέθηκε το έργο; Στην εταιρεία Πρίσμα Δομή ΑΤΕ, που μπορεί να μην την ξέρετε, αλλά είναι θυγατρική του ομίλου Intrakat της οικογένειας Κόκκαλη, η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, μάλλον έπιασε στον ύπνο τους «μεγάλους» του Ελλάκτωρα την ώρα που… χώρι­ζαν τα τσανάκια τους.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.