Tην περασμένη εβδομάδα το «Π» ήταν ένα από τα ελά­χιστα μέσα ενημέρωσης που «φώτισαν» τη σημα­σία της αλλαγής σύνθεσης στο Δ.Σ. της Eurobank.

Tην περασμένη εβδομάδα το «Π» ήταν ένα από τα ελά­χιστα μέσα ενημέρωσης που «φώτισαν» τη σημα­σία της αλλαγής σύνθεσης στο Δ.Σ. της Eurobank. Tα νέα πρόσωπα εί­ναι ο Γιώργος Δαυίδ, πρόεδρος της Coca Cola 3E, η εφοπλιστής Αγγελι­κή Φράγκου, πρόεδρος της Navios Maritime, και ο Νίκος Στασινόπου­λος, πρόεδρος του ομίλου Βιοχάλκο. 
Όταν μερικά από τα πιο σημαντικά ονόματα του ελληνικού – και όχι μόνον – επιχειρείν εμφανίζονται στο Δ.Σ. μιας τράπεζας, αυτό σημαίνει συνήθως κάτι περισσό­τερο από την κατάληψη μιας θέσης. Άλλωστε οι τρεις προαναφερθέντες μάλλον… δεν αποσκοπούν στην απο­ζημίωση που προκύπτει από τη θέση τους στο Δ.Σ. αυτό. Αντιθέτως είναι μια από τις κινήσεις που δείχνουν ότι η  μεγάλη εφοπλιστική οικογένεια Λάτση, ύστερα από αρκετά παιχνίδια τακτικής και αναμονής, επιχειρεί μια επαναφορά.
Στο παιχνίδι
Όπως σημειώσαμε και την περα­σμένη εβδομάδα, την επομένη των εκλογών του Ιουλίου ο σημερινός πα­τριάρχης της οικογένειας Σπύρος Λά­τσης δεν είχε τις διαβεβαιώσεις που επιθυμούσε για το αν η Eurobank θα περιλαμβανόταν στις λεγόμενες συστημικές τράπεζες. Δηλαδή αυτές που επρόκειτο να ευνοηθούν στην ανακεφαλαιοποίηση.
Η κίνηση της μεταβίβασης, τότε, του οικογενειακού μεριδίου της τρά­πεζας στα νεότερα μέλη της οικογέ­νειας είχε διπλή ανάγνωση: να θεω­ρηθεί ως «βελούδινη υποχώρηση» σε περίπτωση κακού σεναρί­ου και προετοιμασία της επόμενης ημέ­ρας για την περί­πτωση του καλού σεναρίου. Δηλαδή του ότι η Eurobank θα ήταν εντός του παιχνιδιού των τραπεζών την επόμε­νη ημέρα. Όπως είναι γνωστό, οι δι­αβεβαιώσεις (κυρίως από την κυβέρ­νηση) παρασχέθηκαν.
Ήταν το σημείο καμπής για τον επι­χειρηματία, ο οποίος έδειξε τότε να αλλάζει άρδην στρατηγική. Ήδη η Eurobank ξαναμπήκε δυναμικά στο παιχνίδι διεκδίκησης της Εμπορικής, το οποίο μέχρι τότε εμφανιζόταν ως… προνομιακό πεδίο της Alpha Bank.
Για τα… πάντα
Μπορεί η τελευταία να απέκτησε πλέον τον πρώτο λόγο στη διεκδίκη­ση της Εμπορικής, αλλά αυτό δεν ση­μαίνει ότι στο στρατηγείο του Κεφα­λαρίου θα σηκώσουν ψηλά τα χέρια. Άλλωστε φαίνεται πως η οικογένεια έχει αποφασίσει το αντίθετο και θα παραμείνει στην ελληνική αγορά για να διεκδικήσει μερίδιο από την πίτα της επόμενης ημέρας ευνοούμενη από το κυβερνητικό περιβάλλον.
Όπως κι αν καταλήξει το θρίλερ της Εμπορικής, το παιχνίδι στις τρά­πεζες έχει ακόμη πολύ δρόμο και η Eurobank, με τρεις νέους στυλοβά­τες στο Δ.Σ., θα έχει σίγουρα ισχυ­ρότερο «λόγο», αλλά και «όγκο» στις εξελίξεις.
Βέβαια η στόχευση της επιστρο­φής Λάτση δεν αφορά μόνο το μέλ­λον της Eurobank. Μια ματιά μόνο στις ώριμες αποκρατικοποιήσεις δείχνει ότι η οικογένεια ενδιαφέρε­ται σχεδόν για τα… πάντα: κατ’ αρ­χάς το Ελληνικό, όπου βοηθιέται από την επιλογή της πώλησης του 70% της εταιρείας που έχει αναλάβει την αξιοποίηση της περιοχής (Ελληνικό Α.Ε.) ώστε να αναλάβει όλο το πα­κέτο. Δευτερευόντως την αξιοποί­ηση της έκτασης της Αφάντου στη Ρόδο, για την οποία ενδιαφέρονται και οι Κωνσταντακόπουλοι του Costa Navarino. 
Ενεργειακό πλεονέκτημα
Ας μην ξεχνάμε το «βα­θύ» ενδιαφέρον του ομίλου Λάτση για τα ενεργειακά. Και να γιατί: Ο όμιλος Λά­τση, μέσω των ΕΛΠΕ, διαθέ­τει και συμμετοχή 35% στη ΔΕΠΑ, η οποία ελέγχει κατά 100% τον ΔΕΣΦΑ, δηλαδή την εταιρεία που διαθέτει και διαχειρίζεται το σύνολο των υποδομών του φυσικού αερίου. Άρα, η αποκρατικο­ποίηση ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ, μα­ζί ή και χωριστά, είναι κάτι που θα έχει αντίκτυπο (και ενδιαφέρον) για την οικογέ­νεια ακόμη κι αν δεν συμμετάσχει άμεσα.
Γενικότερα, άλλωστε, η στρατηγική συμμετοχή των ΕΛΠΕ στη ΔΕΠΑ είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα για την οικογένεια Λάτση στα ενεργειακά. Ίσως όχι τόσο στον κατ’ εξοχήν εμπορικό τομέα (εκεί προσπαθούν άλλοι) όσο στον στρατηγικό έλεγχο σημείων του συστή­ματος φυσικού αερίου. Η ΔΕΠΑ, με τα εμπορικά συμ­βόλαια τα οποία έχει καταρ­τίσει με την Gazprom, την BOTAS και τον ΔΕΣΦΑ, έχει δεσμευμένη χωρητικότη­τα στα σημεία εισόδου του ελληνικού δικτύου. Επιπλέ­ον, σε συνεργασία με την Edison, ελέγχει και τα υπό ανάπτυξη νέα σημεία εισό­δου – εξόδου προς Ιταλία -Βουλγαρία. 
Μια… συμφέρουσα δουλειά
Από την περασμένη Παρα­σκευή η επιστροφή της οικογέ­νειας Λάτση «επιβραβεύθηκε» με την πρώτη (και πιο εύκολη ίσως) από τις ώριμες αποκρατι­κοποιήσεις. Την επικαρπία του IBC για 90 χρόνια, την οποία πήρε   η   θυγατρική   Lamda Development αντί 81 εκατομ­μυρίων ευρώ. Για την ιστο­ρία βασικός αντίπαλος ήταν η REDS του Μπόμπολα. Το θέμα βέβαια δεν είναι στη μοιρασιά, αλλά στο πώς δουλεύουν τα θέματα στο ΤΑΙΠΕΔ υπέρ του δημοσίου συμφέροντος!!!
Όπως είναι γνωστό, στο IBC στεγάζεται ήδη το Golden Hall , που έχει μισθωθεί από την ίδια εταιρεία. Εύλογα λοιπόν τα ερωτήματα που κυκλοφόρη­σαν στην πιάτσα: Εάν η επικαρ­πία κατέληγε σε άλλη εταιρεία, τότε το μίσθωμα θα το εισέ­πραττε εκείνη ή θα χρειαζόταν να υπογραφεί μια νέα σύμβα­ση μίσθωσης;
Βέβαια υπάρχει και το… ζουμί. Η αρχική σύμβαση της Lamda για το Golden Hall προ­έβλεπε ετήσιο νοίκι κοντά στα 7  εκατ. ευρώ για το πρώτο έτος, που θα αυξανόταν κατά 2% σταδιακά ώστε να σταθε­ροποιηθεί σε 9,5 εκατ. ευρώ για το υπόλοιπο της 15ετούς σύμβασης.
Σήμερα η Lamda πληρώνει 8 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Με τη νέα σύμβαση, για την ενενηκο-νταετή δ ιαχε ίρ ιση το υ IBC , πο υ προβλέπει ότι το κράτος θα ει­σπράξει ή 81 εκατ. ευρώ τώρα ή 113,4 εκατ. ευρώ μέσα στα επόμενα 50 χρόνια, η… επιβά­ρυνση πέφτει κατακόρυφα και υπολογίζεται κοντά στο 1 εκατ. ευρώ, ενώ στη δικαιοδοσία του αναδόχου παραδίδεται ολό­κληρο το ακίνητο. Βγήκαν και κερδισμένοι…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.