Αν δεν μάθουμε να εκτιμούμε, δεν θα μάθουμε ποτέ να κρίνουμε. Αν δεν μάθουμε να κρίνουμε, δεν θα γίνουμε ποτέ άνθρωποι, που έλεγαν κι οι πατεράδες μας. Είναι απλό: δεν μπορεί να σταθεί μια κοινωνία γκρίνιας, μεμψιμοιρίας, σκοπιμοτήτων, μικρόνοιας, μια κοινωνία ψιλικατζίδικη. Κάποτε πρέπει να μάθουμε ότι η εξυπνάδα δεν σχετίζεται με το να είναι κανείς μονίμως επικριτικός αλλά κριτικός.  Κοινωνία η οποία δεν μπορεί να εκτιμήσει τα επιτεύγματά της, είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να μαραζώσει, να εξαφανιστεί. 

Δεν γίνεται η αντιπολίτευση να περιμένει τον χιονιά που θα ρίξει μερικές εκατοντάδες δένδρα και συνακόλουθα θα κοπεί το ρεύμα σε μερικές περιοχές (πράγμα αναμενόμενο και αδύνατον να αντιμετωπιστεί εκ των προτέρων) για να καταγγείλει τον κρατικό μηχανισμό. Δηλαδή, αν ήταν εκείνη κυβέρνηση, το χιόνι δεν θα έριχνε δέντρα;

Δηλαδή σε όλο τον πολύ πιο ανεπτυγμένο από τον δικό μας, κόσμο όπως στον Καναδά ή στην Γερμανία ή στην Αγγλία ή στις ΗΠΑ που αυτά τα καιρικά φαινόμενα είναι συχνότατα, δεν κόβεται το ρεύμα για ώρες και μέρες πολλές φορές, ανάλογα τη ζημιά, όταν πέφτουν δέντρα πάνω στα καλώδια; Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνουν  ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν; Για να διεκδικήσει κανείς την διακυβέρνηση μιας χώρας πρέπει  μάλλον να κοπιάσει περισσότερο και να μην περιμένει τον χιονιά, την πανδημία, μια διεθνή οικονομική κρίση, γενικά μιαν αναταραχή (…υπέροχη κατάσταση!) για να  καταλάβει την εξουσία.  Γιατί έτσι γίνεται προφανές ότι ενδιαφέρεται για την εξουσία κι για όχι την διακυβέρνηση προς όφελος της χώρας. 

Σε αυτό το συντομότατο χιονιά -που στα ΜΜΕ έλαβε βιβλικές διαστάσεις- εμείς θα εντοπίζαμε ένα μείζον κοινωνικό, ανθρωπιστικό, εργασιακό πρόβλημα που ενέσκηψε. Αυτό των ντελίβερι που καλούνται να εργαστούν σε συνθήκες -όσο αυτές επικρατούν- ακραία επικίνδυνες για την ασφάλειά τους και απάνθρωπες (καθώς σε πολλές περιπτώσεις είναι αδύνατον να εκτελέσουν τις παραγγελίες) και υπό ένα εργασιακό καθεστώς έωλο και σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, και εκβιαστικό. 

Με δυο λόγια, χρειάζεται πλέον νομοθετική ρύθμιση και όχι απλή παραίνεση ή σύσταση. Σε παρόμοιες καταστάσεις πρέπει να απαγορεύεται η διανομή όσο δεν το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες, και σε άλλα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα να παρέχεται ειδικός εξοπλισμός από κατάλληλα ρούχα και άλλα τυχόν χρήσιμα και απαραίτητα εξαρτήματα. Επίσης, πρέπει να καταγγελθεί και να σταματήσει αυτός ο απάνθρωπος και υπαρκτός εργασιακός εκβιασμός σ’ αυτούς τους ανθρώπους και να επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα όπου αυτό συνεχίζει να συμβαίνει. 

Όσον άφορα την ευαίσθητη κοινωνία των πολιτών του καναπέ, θα παρακαλούσαμε σε παρόμοιες περιπτώσεις να μην παραγγείλουν καφέ ντελίβερι, να μην παραγγείλουν ένα γεύμα. Ας βράσουν -αν όχι ένα αυγό- ολίγη όρυζα…