Βγήκε χθες στις αίθουσες η πολυαναμενόμενη ταινία του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». Παρόλο που είχε στα χέρια του έναν ικανό πρωταγωνιστή, τον Σεμπάστιαν Κοχ, από την ταινία «Οι ζωές των άλλων», ο σκηνοθέτης δεν κατάφερε να αποτυπώσει τον αντιφατικό και πληθωρικό χαρακτήρα του εθνικού ευεργέτη Βαρβάκη.

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σμαραγδής.
Πρωταγωνιστούν: Σεμπάστιαν Κοχ, Κατρίν Ντενέβ, Τζον Γκλιζ, Λάκης Λαζόπουλος, Όλγα Σατλόβα,Άκης Σακελλαρίου, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Γιάννης Βούρος, Χριστόφορος Παπακαλιάτης.
Επιστροφή του Γιάννη Σμαραγδή στις μεγάλες αίθουσες μετά τη μεγάλη εμπορική επιτυχία που γνώρισε η προηγούμενη ταινία του «el Creco» (περίπου 1.500.000 εισιτήρια). Aυτή τη φορά ο σκηνοθέτης καταπιάνεται με τη ζωή και το έργο του εθνικού ευεργέτη και ευπατρίδη Ιωάννη Βαρβάκη. Η ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται λίγο πριν να ξεσπάσει η ελληνική επανά­σταση του 1821. Ο Βαρβάκης αρχίζει να πλάθει τον μύθο του ως ένας ατίθασος καπετάνιος – πειρατής που όργωνε το Αιγαίο και κατατρόπωνε τα τουρκικά πλοία. Η εμπλοκή των μεγά­λων δυνάμεων της εποχής, δηλαδή της Ρωσίας και της Αγγλίας, τον αναγκάζουν να εγκατα­λείψει την πειρατεία και να αναζητήσει καταφύγιο στην Αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας. Εκεί, με την εύνοια της τσαρίνας, αρχίζει μια μεγάλη καριέρα ως παραγωγός και εξαγωγέας χαβιαριού.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα γίνεται ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της χώρας. Όμως τα πλούτη και η δόξα έχουν το αρνητικό τους αντίτιμο. Ο Βαρβά-κης έχει αφήσει για τα καλά πίσω του την αγαπημένη του πατρίδα, τη μητέρα του, τη γυναίκα του και την κόρη του. Έρχεται η στιγμή που εμπράκτως πια θα κληθεί να συνεισφέρει στην επανάσταση των συμπατριωτών του κατά των Τούρκων. Και ο Βαρβάκης δεν θα αρνηθεί. Θα βοηθήσει, αλλά με τον δικό του τρόπο. Βίος και πολιτεία ενός από τους επιφανέστερους Έλληνες πατριώτες που δεν δίστασαν, έστω προς το τέλος, να θυσιάσουν τα πάντα για το καλό της πατρίδας, αλλά και της αληθινής αγάπης.
Ο Σμαραγδής έχει το υλικό για να σκηνοθετήσει μια επικού τόνου ταινία, καθώς η ιστορία αλ­λά και η προσωπικότητα του βασικού του ήρωα προσφέρονται σχεδόν στο… πιάτο. παρ’ όλα αυτά, δεν κάνει την υπέρβαση. Η ταινία του κινείται στα ρηχά νερά μιας ανώδυνης ηθογραφί­ας, ευπρεπούς από τη μια πλευρά, αλλά με φανερές αδυναμίες από την άλλη. Η ιστορία του στερείται δραματουργικών κορυφώσεων και η αφηγηματική της προσέγγιση είναι επίπεδη, παρόλο που είναι άρτια σε τεχνικό επίπεδο, και κάποιες φορές υποβλητική στο εικαστικό και εκφραστικό της επίπεδο.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η σκιαγράφηση του Βαρβάκη, ο οποίος υπήρξε αντιφατική προσωπικότητα, ένας άνθρωπος με επαναστατικό ψυχισμό και ουμανιστικό πνεύμα, αλλά παράλληλα εγωκεντρικός, φιλόδοξος στα όρια του κυνισμού, και προσανατολισμένος στη συσσώρευση του πλούτου. Δύσκολο να καταγραφεί στην οθόνη ένας τόσο πληθωρικός χαρακτήρας, αλλά το μεγάλο υποκριτικό ταλέντο του Σεμπάστιαν Κοχ («Οι ζωές των άλλων») παραμένει ανεκμετάλλευτο. Οι ίντριγκες και οι ισορροπίες τρόμου που επέβαλαν – για το δι­κό τους συμφέρον – οι μεγάλες δυνάμεις δεν αποκαλύπτονται στις κοινωνικές και ιστορικές τους προεκτάσεις, με συνέπεια να μένουν «κολλημένες» στο επίπεδο μιας απλής αναφοράς. Διεκπεραιωτικές, αν όχι διακοσμητικές, οι παρουσίες στο καστ των διάσημων Κατρίν Ντενέβ και Τζον Γκλιζ.
 

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.