Το 2009 η απόφαση να είναι η Κίνα τιμώμενη χώρα στη μεγαλύτερη δι­οργάνωση στον χώρο του βιβλίου, τη Διεθνή Έκθεση της Φρανκφούρ­της, είχε αποδειχθεί «κινέζικο βασανιστήριο» για τους Γερμανούς.

Το 2009 η απόφαση να είναι η Κίνα τιμώμενη χώρα στη μεγαλύτερη δι­οργάνωση στον χώρο του βιβλίου, τη Διεθνή Έκθεση της Φρανκφούρ­της, είχε αποδειχθεί «κινέζικο βασανιστήριο» για τους Γερμανούς. Εγκαινιάζοντάς την η τόσο αγαπητή μας Άνγκελα Μέρκελ «διέκρινε μια τεράστια απελευθερωτική δυναμική» στους Κινέζους, αλλά ήταν η μόνη που είδε κάτι τέτοιο. Δε τη διέκριναν οι Κινέζοι συγγραφείς, που δεν πήγαν (στα 2.000 μέλη της αποστολής, συγγραφείς ήταν μόνο 20). Ούτε όσοι κατήγγειλαν πως οι υπόλοιποι δεν ταξιδεύουν γιατί δεν θεωρούνται αρκετά νομιμόφρονες. Ούτε οι αντιφρονούντες συμπα­τριώτες τους που ζουν στο εξωτερικό και αποκλείστηκαν από πολλές εκδηλώσεις. Ούτε η γερμανική Διεθνής Αμνηστεία που παρατήρησε ότι οι συγγραφείς δεν μιλούσαν χωρίς την άδεια των επικεφαλής της αποστολής. Ούτε τα στελέχη της Έκθεσης που έτρεμαν μην εμφανιστεί ο Δαλάι Λάμα. Ούτε τα «άδικα», κατά τους Κινέζους, γερμανικά ΜΜΕ που αναρωτιούνται αν «πήραν μια εικόνα της τεράστιας χώρας ή έδωσαν μια ευκαιρία για προπαγάνδα». Και μάλλον δεν τη διακρίνει πια ούτε ο διευθυντής της διοργάνωσης που απεπέμφθη έπειτα από διάφορα επεισόδια όπου οι Κινέζοι επίσημοι αποχωρούσαν με το που εμφανίζονταν αντιφρονούντες συμπατριώτες τους δηλώνοντας: «Δεν ήρθαμε για μαθήματα δημοκρατίας».
Ανάμεσα στα μέλη τής τότε επίσημης αποστολής και ο Μο Γιαν, που τιμήθηκε την περασμένη εβδομάδα με το Νομπέλ Λογοτεχνίας. Έφευγε και αυτός στη θέα εξόριστων συναδέλφων του ακολουθώντας σιωπηλά τους Κινέζους γραφειοκράτες της αποστολής. «Δεν μιλάω» σημαίνει το όνομά του στα κινέζικα, «δεν μιλάω» ήταν και η τακτική την οποία ακολουθούσε ο ίδιος σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Αυτό το «δεν μιλάω» ήταν μάλλον ο λόγος που η Κίνα πανηγύρισε το φετινό Νόμπελ τόσο δυνατά, όσο επιδεικτικά είχε αγνοήσει όλα τα υπόλοιπα βραβεία της: τα δύο Ειρήνης, στον γεννημένο στην Κίνα Δαλάι Λάμα και στον φυλακισμένο Λιου Σιαομπό, και το Νόμπελ Λογοτεχνίας στον αυτοεξόριστο, Γάλλο πολίτη πια, Γκάο Σινγκτζιάν. Κινέζοι αξιωματού­χοι μάλιστα είδαν τη φετινή βράβευση και σαν μια «επιτυχία της εξω­τερικής πολιτικής» της χώρας τους, μια που «επί χρόνια πάλευαν να ανοιχτεί η Κίνα στον κόσμο, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτιστι­κά». Σημαίνει κάτι αυτό για τα κριτήρια με τα οποία η Σουηδική Ακαδη­μία επέλεξε τον καλό (κάτι που δεν αμφισβητούν ούτε όσοι επικρίνουν τη σιωπή του για τα όσα συμβαίνουν στην Κίνα) Μο Γιαν κι όχι άλλους καλούς συγγραφείς; Όπως και να έχει, περιμένουμε με ενδιαφέρον τον λόγο του νέου νομπελίστα στην τελετή απονομής του βραβείου, μια και εκεί ο «Δεν μιλάω» θα χρειαστεί να μιλήσει.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.