– Κατσιμιχαίοι (1): Όταν επιχειρείς να κάνεις συναυλία επανασύνδεσης και μάλιστα μετά από δέκα χρόνια απουσίας δεν χρειάζεται να έχεις ένα σωρό καλεσμένους και μάλιστα άσχετους. Κατσιμίχα πήγαμε να δούμε και ακούσαμε Μάνο Ξυδού και Πυξ Λαξ, Rem και Ίγκι Ποπ, Sharpties και Rage Against The Machine κ.ά.

ΠΛΗΝ

– Κατσιμιχαίοι (1): Όταν επιχειρείς να κάνεις συναυλία επανασύνδεσης και μάλιστα μετά από δέκα χρόνια απουσίας δεν χρειάζεται να έχεις ένα σωρό καλεσμένους και μάλιστα άσχετους. Κατσιμίχα πήγαμε να δούμε και ακούσαμε Μάνο Ξυδού και Πυξ Λαξ, Rem και Ίγκι Ποπ, Sharpties και Rage Against The Machine κ.ά.

– Κατσιμιχαίοι (2): Η διοργάνωση πάντως έπασχε. Ακατάλληλο το Ποδηλατοδρόμιο για συναυλίες τόσο μεγάλου βεληνεκούς. Και, βέβαια, διατέθηκαν πολύ περισσότερα εισιτήρια απ’ όσα άντεχε ο χώρος. Μέχρι και πίσω από τη σκηνή αναγκάστηκε να καταφύγει ο κόσμος μη έχοντας πού αλλού να πάει. Σε σημεία δηλαδή που ούτε έβλεπε ούτε άκουγε. Συμβαίνουν εν Ελλάδι αυτά. Αλλά ίσως και να τα αξίζουμε. Διότι, όταν εσύ ως θεατής κάνεις ντουμάνι το χώρο καπνίζοντας αρειμανίως, δεν έχεις δικαίωμα μετά να απαιτείς από τον διοργανωτή της συναυλίας να σου προσφέρει συνθήκες ευρωπαϊκού επιπέδου. Όταν δεν σέβεσαι εσύ, γιατί να σε σεβαστεί ο άλλος;

– Η «Στροφή 180 μοιρών» μεταφράζεται και ως μεταβολή –κι απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα τέτοια έκανε και το υποψήφιο κοινό της καινούργιας ελληνικής «κωμωδίας». Η ταινία του Νικόλα Δημητρόπουλου κινήθηκε τόσο απογοητευτικά παρά τη σαρωτική διαφημιστική καμπάνια της, που θύμισε την πρόσφατη ανάλογη αποτυχία των «Επικίνδυνων μαγειρικών». Το είχαμε γράψει και τότε (ως ελπίδα) αλλά φαίνεται πως γίνεται πραγματικότητα: οι ιθαγενείς θεατές δεν δείχνουν να εντυπωσιάζονται πια από τις χάντρες παρά το εντυπωσιακό περιτύλιγμα.

– Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη είχε να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους. Τον «δρόμο Πάριου» (βγάζω το cd μου με εφημερίδα, κάνω δωρεάν ρεκόρ και την επομένη ο δίσκος μου εξαφανίζεται) ή τον «δρόμο Αλεξίου» (κυκλοφορώ στα δισκοπωλεία, κάνω πωλήσεις και όχι δώρα). Δυστυχώς, επέλεξε τον πρώτο δρόμο. Τον εύκολο, αν και αθλήτρια που θα άντεχε στην ανηφόρα.

– Δήλωσε η Εύα Καϊλή: «Μου φάνηκε πολύ άρρωστο όλο αυτό με την Τζούλια Αλεξανδράτου». Όχι πιο άρρωστο από το να σχολιάζει μια βουλευτής ζητήματα

πορνό κουτσομπολιού.

– To «Chart Show» του Alpha. Στις 30 πιο εμπορικές τραγουδίστριες των τελευταίων 50 χρόνων (!) συμπεριελήφθη, βάσει στατιστικής, λέει, η Έλλη Κοκκίνου, που πήγε στην εκπομπή και τραγούδησε playback. Τελικά δεν «πείραζαν» μόνο οι κυβερνήσεις τα στατιστικά στοιχεία.

– Στον άλλοτε τραγουδιστή της μόδας Διονύση Σχοινά, ο οποίος προέβη σε μία δημόσια εξομολόγηση. Ανακοίνωσε τα δύο ονόματα της Τέχνης, με ταυ κεφαλαίο, που του προκαλούν την ύψιστη συγκίνηση: «Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Γιώργο Αλκαίο κλαίω» είπε. Τώρα εξηγούνται πολλά…

– Για άλλη μια εορταστική σεζόν (τέταρτη στη σειρά!) διαφημίζεται τηλεοπτικά το cd «Απαγορευμένο» της Άννας Βίσση. Μπας και βγάλει τα λεφτά της η πανάκριβη παραγωγή, γιατί με 24.000 αντίτυπα που έχουν πουληθεί μέχρι τώρα τα fabulous έξοδα δεν ισοσταθμίζονται.

– Στα δικαστήρια κατέληξαν τα παιδιά και η τελευταία σύζυγος του Άκη Πάνου ζητώντας από την αδελφή του να τους παραχωρήσει το αρχείο του, που περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, και εκατοντάδες ακυκλοφόρητα τραγούδια. Δεν ξέρουμε ποιοι έχουν δίκιο, ποιος είναι σε θέση να «προστατεύσει» καλύτερα την κληρονομιά που άφησε, το θέμα είναι όμως πως άλλη «διαθήκη» κι άλλη μνήμη θα

ταίριαζε σε έναν από τους μεγαλύτερους λαϊκούς δημιουργούς από το να σέρνεται

το όνομα και η μνήμη του στις αίθουσες των δικαστηρίων…

– Η ρήση «δεν παράγουμε τίποτα» ισχύει, δυστυχώς, όχι μόνο για την οικονομία μας αλλά και για τη μαζική μας κουλτούρα. Καινούργια επιτυχημένα τραγούδια δεν βγαίνουν, κι έτσι τις Κυριακές στον Alpha, στην εκπομπή Chart Show, κάνουν αφιέρωμα στα παλιά. Καινούργιες επιτυχημένες εκπομπές δεν βγαίνουν κι έτσι τις Κυριακές στο Mega, στην εκπομπή «The Twenty», κάνουν αφιέρωμα στις παλιές. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κάνεις νούμερα…

– Δεν έδεσαν Στέφανος Κορκολής και Λίνα Νικολακοπούλου στο νέο cd της Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Αξιόλογοι και οι δύο, αλλού όμως οι μουσικές του ενός, αλλού οι στίχοι της άλλης. Να που η χημεία αποδεικνύεται σημαντικότερη από το ταλέντο μερικές φορές.

ΣΥΝ

+ Πόσο διαχρονικά αποδεικνύονται εν τέλει τα τραγούδια των Κατσιμιχαίων! Και πόσο αφορούν τις νέες γενιές που Κατσιμιχαίους άκουγαν και Κατσιμιχαίους δεν έβλεπαν. Έτσι, η συναυλία επανασύνδεσης του ντουέτου το Σάββατο στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ, με τον Χάρη να δίνει ξανά το παρών on stage,

στέφθηκε με επιτυχία μαζεύοντας όλη την Αθήνα. Και όλες τις ηλικίες. Μαθητές,

αλλά και σαραντάρηδες νοσταλγούς της εφηβείας τους. Στήθηκε ένα τρελό πανηγύρι με το «Ρίτα Ριτάκι» και το «Don’t Worry, Be Happy», μεταξύ άλλων. Οι Κατσιμιχαίοι της πάλαι ποτέ επαναστατικής καρδιάς μας επανήλθαν.

+ Η ωραιότερη ατάκα για τη σημερινή μας κατάσταση ως έθνους ειπώθηκε από  ποιον άλλο;– τον Λάκη Λαζόπουλο: «Χάσαμε τον πολιτισμό μας και γίναμε κανείς. Ένας κανείς που θέλει να γίνει κάποιος για να ξεχρεώσει κάποτε». Πόσο σκληρό και πόσο ακριβές.

+ Ωραίος, happy και λαμπερός ο Μαρκ Άλμοντ την Παρασκευή στο Gagarin. Γεμάτοι ενέργεια και με απίστευτο φαν την προηγούμενη νύχτα οι Subways στο Κύτταρο. Πάλι καλά που συμβαίνει και κάτι από την ξένη μουσική στην πόλη, γιατί πόσο Θάνο Μικρούτσικο και Υπόγεια Ρεύματα μπορεί να αντέξει ένας φυσιολογικός οργανισμός;

+ Καταπληκτική η Άλισον Μουαγιέ στο Μέγαρο Μουσικής το Σάββατο, με μεστή φωνή και ωραία τραγούδια. Μία τριαντακονταετής πορεία ξεδιπλώθηκε σ’ ένα χορταστικό δίωρο που περιλάμβανε δικά της κομμάτια αλλά και διασκευές. Ωστόσο, δεν ταίριαζε το συγκεκριμένο live στο αυστηρό και άκαμπτο Μέγαρο. Μια ανάλογη τραγουδίστρια θέλει χαλαρότητα, ποτό, ενδεχομένως και τσιγάρο, και κάπως πιο ερωτικό περιβάλλον. Όχι κάθισμα, στατικές καταστάσεις και τυπικά χειροκροτήματα.

+ Στη δημοσιογράφο Σελάνα Βροντή, διότι αποφάσισε να γυρίσει ντοκιμαντέρ με πρωταγωνιστή τον γάτο της, τον πανέμορφο «Ζορό». Κανονικότατο, με σενάριο, σεκάνς, μοντάζ και όλα τα κινηματογραφικώς απαραίτητα. «Ήθελα να αποδείξω πως κάτι ασήμαντο στα μάτια τελικά των άλλων μόνο ασήμαντο δεν ήταν», λέει. Ασήμαντα τα κατοικίδιά μας, που τους δίνουμε τo ελάχιστο και μας το επιστρέφουν στο πολλαπλάσιο; Ποιοι άκαρδοι άνθρωποι τα λένε αυτά;

+ Ένα μικρό θαύμα συμβαίνει τα τελευταία Κυριακοδεύτερα στο Μικρό Παλλάς με τις εμφανίσεις του Βασιλικού. Ένα πρόγραμμα με όχημα τον τελευταίο αριστουργηματικό (προσωπική εκτίμηση) δίσκο του «Vintage». Λιτός, συγκινητικός, εκφραστικός, σε ένα ιδιοφυές σκηνικό, αλλά και κοστούμια-έκπληξη από τον Άγγελο Μέντη, ο Βασιλικός μας ξεκολλάει από τα «σκονισμένα» Βαλκάνια και μας προσγειώνει στις σκιές και στα μελαγχολικά αδιέξοδα των μεγαλουπόλεων. Καταφέρνει «χιλιοτσαλακωμένα» τραγούδια να τα εξαγνίζει και να τα «λερώνει» ταυτόχρονα, με τις ευφυείς διασκευές του και την σπαραχτική ερμηνευτική του προσέγγιση. Οι τέσσερις παραστάσεις sold out, εξ ου και η παράταση για 28-29 Μαρτίου. Προλάβετε…

+ Στον Νικόλα Στραβοπόδη για την ιδέα και τη σκηνοθεσία του πάνω σε γνωστά κόμικς, μέσα από την παραγωγή «Lonely Tunes». Μια πρωτότυπη ανάγνωση του θέματος, σε μια «σκοτεινή» παράσταση, με χιούμορ και καθαρή ματιά. Δράση, λόγος, μουσική, βίντεο αλληλοσυμπληρώνονταν, με μοναδική αδυναμία τα μερικές φορές «επιτηδευμένα» κείμενα.

+ Στην Μαρινέλλα, η οποία έβαλε στη θέση τους όσους έσπευσαν να «σκίσουν τα ρούχα τους» από ενθουσιασμό ενόψει της παράστασης μιούζικαλ με αφορμή τη ζωή της. «Εγώ δεν είχα την τύχη να πω πάρα πολύ καλά τραγούδια – είπα ωραία τραγούδια. Αλλά έχω το γνώθι σαυτόν. Ξέρω πολύ καλά τι μου γίνεται. Τώρα τα έχουν βάλει όλα σε ένα σακί», είπε. Κι άσε τους Μέμους Μπεγνήδες να δηλώνουν εκστασιασμένοι: «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι τη Μαρινέλλα».

+ Στον πάντοτε οξυδερκή Νίκο Περάκη, διότι «τρομάζει» μεν με την κοινή γνώμη που βλέπει τον κινηματογράφο ως «σπατάλη δημόσιου χρήματος», αλλά έχει μία πληρωμένη απάντηση. «Περιμένω πότε ένας τεχνοκράτης, από αυτούς που επεξεργάζονται τα στοιχεία για τη Εurostat, θα υπολογίσει τι κοστίζουν στον φορολογούμενο οι σπουδές και τα ιατρικά λάθη ενός γιατρού – χώρια οι προμήθειες και τα φακελάκια για να κάνει αυτά που έμαθε», λέει.