search
ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 11:20
MENU CLOSE

H σελίδα του λοξού

29.03.2010 16:58
oldphotos12698602931.jpg

◆Λευκοπόρφυροντοαγαλλίαμα!◆Και ενώ η αλαλία εγκαταστάθηκε στις πλαστικές υποδοχές, οι φωνές των αναπαυμέ­νων εις τους καναπέδες εκάλυψαν το μήκος του ουρανού και λησμόνησαν τα δοκίμια περί κρίσεως, τις ακατονόμαστες συμμορίες των κερδοσκόπων και την ανερυθρίαστη παραγω­γή φράσεων του εφήμερου.◆ Κατά αυτόν τον τρόπο, χωρίς το σάλιο πρόχειρο να καταβρέχει τα ξεραμένα χείλια, αναστέναξαν βαθιά και πανηγύρισαν την ανάταση της ερυθρόχροης θέλησης.

◆Λευκοπόρφυρον το αγαλλίαμα!

◆Και ενώ η αλαλία εγκαταστάθηκε στις πλαστικές υποδοχές, οι φωνές των αναπαυμένων εις τους καναπέδες εκάλυψαν το μήκος του ουρανού και λησμόνησαν τα δοκίμια περί κρίσεως, τις ακατονόμαστες συμμορίες των κερδοσκόπων και την ανερυθρίαστη παραγωγή φράσεων του εφήμερου.

◆Κατά αυτόν τον τρόπο, χωρίς το σάλιο πρόχειρο να καταβρέχει τα ξεραμένα χείλια, αναστέναξαν βαθιά και πανηγύρισαν την ανάταση της ερυθρόχροης θέλησης.

◆Αυτό το πρωτείον ουδείς άλλος μπορούσε να το πάρει και διά τούτο έλαβε τον χρωματισμό της χλωρίδος. Και απόμεινε η πορφύρα με την υπερηφάνεια της προσωνυμίας της μαζί με το συμπέρασμα να εκμηδενίζουν την πρόγνωση της στατιστικής.

◆Και στα γήπεδα της κατάντιας, στα άντρα της υπερβολής οι χαρακτήρες διαφαίνονται για να αναστατώνουν τη φτωχική σου καρικατούρα.

◆Το πούρο χαρακτηριστικό του Έλληνα επιχειρηματία και των παραγώγων, είναι όντως απολαυστικό όταν ξέρεις να το καπνίσεις. Στο γήπεδο ας πούμε, το να ανάβεις πούρο είναι σαν να πίνεις σαμπάνια και να τρως φασολάδα. Είναι σαν να πηγαίνεις να ακούσεις το «όπα» παιγμένο με ένα αυθεντικό στραντιβάριους.

◆Αναζητάς τη διαφορετικότητα των δηλώσεων από τους τιμητές της πολιτικής κατάστασης και κρυφογελάς. Χάνεις τα εσωβράκια εντός του οίκου σου σε ένα παιχνίδι και η αλαζονεία αποσκιρτά και δημιουργεί την αναστάτωση στους κατανοούντες την ερμηνεία των προσωπογραφιών.

◆Στην πολιτικόσφαιρα όταν παίζεις εκτός έδρας οι επιθέσεις είναι προσεκτικές και κλέβεις τον χρόνο μέχρι να προσλάβεις όλες τις πιθανότητες με το μέρος σου. Και μετά εκείνο το μακρόσυρτο που κάνει την ιστορία να γράφει το αποτέλεσμα.

◆Το παράλογο των αναφορών συνεχίζεται και προκαλεί ακρωτηριασμούς διανοητικούς.

◆Στο προσυνέδριο ο Αντώνιος σέρνει την εξοχή της στοματικής κοιλότητάς του πάνω στο όνομα της γενέτειρας του προκατόχου του, μνημονεύοντας τον εθνάρχη και τον μέχρι πρότινος κατασκευασμένο ευφυή.

◆«Τελειώσαμε με τα βιλαέτια μέσα στο κόμμα». «Τελειώσαμε με τις βαρονίες. Και τώρα τελειώνουμε και με όλες τις υπόλοιπες ιστορικές παθογένειες. Και προχωρούμε σε αληθινή επανάσταση». Μονολογεί ο Αντώνιος!

◆Και η αλλεπάλληλη λεκτική εκσπερμάτιση ολοκληρώνεται επαναστατώντας.

◆Ελάλησε ο πετεινός, ελάλησε ο κούκος, ελάλησε το σύμπαν ολάκερο.

◆Κάηκαν τα μυαλά, κάηκαν οι γλώσσες, κάηκαν τα νοήματα.

◆Και η εναπομείνασα χρωματιστή ουσία έχει πλέον αφανισθεί από προσώπου σκέψεως.

◆Αλλά ευτυχώς που από την άλλη μεριά οι διαχειριστές και εν μέρει υπαίτιοι της κρίσεως έχουν το όπλο πάνω στο τραπέζι.

◆Το σκηνικό εξαιρετικό. Όταν ο Γεώργιος καταφτάνει για να διαπραγματευτεί τον υποδέχονται όλοι με ειρωνικό βλέμμα.

◆Και όταν με μια κίνηση βγαλμένη από την ευλυγισία πρωταγωνιστή καλογυρισμένου γουέστερν ακουμπήσει το εξάσφαιρο πάνω στο τραπέζι, ένα ρίγος αρχίζει να διαπερνά τους ομοτράπεζους και τα τρομαγμένα βλέμματα αφήνονται καθηλωμένα μπροστά στη θέα του παγωμένου σιδερικού.

◆Κι η Δωροθέα, κακάσχημη πλούσια και συμπλεγματική, ακόμα θυμάται εκείνον τον Έλληνα που την έφτυσε σε εκείνο το απόμερο ψαροχώρι.

◆Και παρακολουθώντας τα δρώμενα…

◆Αντιλαμβάνομαι ο ταλαίπωρος ότι σπίτι δεν έχω, αυτοκίνητο δεν έχω, δώρο δεν έχω, τρέχω σαν τον τρελό να προλάβω τις ημερομηνίες και πληρώνω κι από πάνω για τη χυλόπιτα της Δωροθέας.

◆Και την ώρα που είχα φτάσει σε μια στιγμή που το μυαλό είχε παραλάβει το σερβιρισμένο σκοτάδι…

◆Έρχεται εκείνος ο ισχνός Άγγλος να επαναφέρει εκείνη την κραυγή της χαμένης περηφάνιας.

◆Γιατί στη γλώσσα την ευλογημένη, Γαύρος σημαίνει υπερήφανος

Μυογράφημα

Ο Επιφανής, αειθαλές καλλιέργημα, έχει κατακλύσει τα καφασωτά ορθογώνια των παραγωγών και διακρίνεται πάντοτε στην πρόσοψη των κτηρίων, των πολυτελών κέντρων εξουσίας, των βαρύγδουπων πρωτοσέλιδων και των εκπομπών που ξεχειλίζουν από ποιότητα και επιτηδευμένη αθωότητα.

Είναι κοντοκουρεμένος, ξυρισμένος, με πουκάμισο και ψαγμένη ιδεολογία ντυσίματος, διανθισμένη από μια επιμελώς καλυμμένη ταμπελίτσα που αναβοσβήνει για να υπενθυμίζει στο τυχαίο βλέμμα την υπεροχή της φιγούρας.

Δεν ιδρώνει ποτέ, ομιλεί αργά με το αναμεμειγμένο ύφος του πολυγράμματου και του εκλεπτυσμένου στα σαλόνια καλλιεργημένου οπωρικού, προσέχοντας απίστευτα το φωνήεν «ε» να μην συμφωνεί με την αμηχανία της κατάληξης.

Έχει γνώμη επί παντός του επιστητού και βρίσκεται πάντα δίπλα στους διαχειριστές της εξουσίας επωφελούμενος από την ανάγκη της επιφάνειας να αρπάξει οτιδήποτε ξεχωρίζει.

Ανάμεσα στους σοφούς, τους πολιτικούς, τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες, κουνά αργά το κεφάλι του συμπονώντας σκεπτόμενος.

Χαρακτηριστικά αντικείμενα που συνοδεύουν την επικράτειά του είναι το μακρύ πούρο και η πένα με το άσπρο αστέρι. Ένα ρολόι που δείχνει τι ώρα έχουν οι υπόλοιποι και ένα κλειδί που σηματοδοτεί την υπεροχή επί του εδάφους.

Αν τον δείτε ξαφνικά μπροστά σας να σας χαμογελά προσπεράστε, κατευθυνθείτε στο πλησιέστερο αφοδευτήριο, βάλτε το δάχτυλο βαθιά στο στόμα σας και αφήστε τις σκέψεις σας να ξεχειλίσουν.

Μετά κοιτάξτε το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπό σας στον καθρέφτη και συνεχίστε να βαδίζετε σίγουροι ότι δεν θα καταφέρετε τίποτα σχεδόν από όσα ονειρευτήκατε ποτέ.

Ο ουρανός του τοίχου

Αδιέξοδο στο μικρό δρομάκι και χρώματα πάνω στους τοίχους.

Κολόνες αρνητικές στις άκρες των πεζοδρομίων σηματοδοτούν την απαγόρευση της εισόδου στην πολυπόθητη ευτυχία.

Με την ορθογραφία της εικόνας να καταστρατηγεί το θέμα της ζωγραφιάς.

Από μακριά ανάμεσα στους ανέκφραστους τοίχους πολύ γαλάζιο και εκείνα τα χρώματα μετά τη βροχή αφήνουν την άνοιξη στο κάδρο.

Αφού δεν γίνεται πια να φανεί η μυρουδιά απ’ το χώμα, το κελάηδημα του φτερωτού και εκείνο το ενοχλητικό φωτεινό, αφού δεν μπορούμε να αγγίξουμε την άνοιξη, την αναρτήσαμε πρωτοσέλιδο στα κτήρια της απομόνωσης.

Με την πλάτη γυρισμένη ακόμα και στους πίνακες τρομοκρατημένοι από το σταμάτημα των ραβδούχων κοιτάξαμε τους ξεραμένους πόθους τους αναρριχώμενους και ταξιδέψαμε στους πραγματικούς κήπους που ξεχάστηκαν τα χαμόγελα κι οι παπαρούνες.

Σε καλωσορίσαμε και καταθέσαμε στεφάνι στο μνήμα σου, άνοιξη!

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΕΜΠΤΗ 28.03.2024 11:19