Η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου βρίσκει τη ΔΗΜΑΡ να έχει περάσει προσωρινά τον «κάβο», ύστερα από ένα πολυήμερο θρίλερ, το οποίο η ίδια εγκαινίασε με την άρνησή της να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο…

Η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου βρίσκει τη ΔΗΜΑΡ να έχει περάσει προσωρινά τον «κάβο», ύστερα από ένα πολυήμερο θρίλερ, το οποίο η ίδια εγκαινίασε με την άρνησή της να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο, εφόσον αυτό θα συμπεριελάμβανε σε ένα και μόνο άρθρο τα εργασιακά, και στο οποίο αυτοπαγιδεύτηκε αναζητώντας μια στάση συνεπή με τη φυσιογνωμία τής «κυβερνώσας Αριστεράς».
Ωστόσο η επόμενη μέρα τη βρίσκει αντιμέτωπη με τις όποιες συνέπειες των επιλογών της, οι οποίες έχουν να κάνουν τόσο με την απήχησή της στην κοινωνία όσο και με τη δική της πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα που εμφανώς περνάει κρίση.
Μάλλον μοιραία, οδηγήθηκε σε μια αλλοπρόσαλλη απόφαση, όπου δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι διασώζονται έστω τα προσχήματα. Αντιθέτως, το βάρος πέφτει στο «κυβερνώσα», την ίδια ώρα που η «Αριστερά» ως όρος ύπαρξης κατακρημνίζεται (έστω κι αν επιχειρήθηκε να τηρηθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες μεταξύ της δεξιάς και της αριστερής τάσης της).

Ασυμβίβαστα…
Επί της ουσίας, η ΔΗΜΑΡ δεν κατάφερε να αποδείξει ότι αυτά τα δύο συμβιβάζονται στο πλαίσιο των δεδομένων όρων μιας κυβέρνησης που στρέφεται κατά της κοινωνίας. Και κυρίως, όχι μόνο δεν κατάφερε να ασκήσει αποτελεσματικά πίεση ώστε να επιβάλει τις «προοδευτικές» αποχρώσεις της, αλλά δεν μπόρεσε καν να επιβάλει τη διαφοροποίησή της. Στην πραγματικότητα, έλαβε το «γενναιόδωρο» σήμα του Σαμαρά ότι μπορεί να παραμείνει στην κυβέρνηση, έστω και διαφωνώντας, πάντα σε λελογισμένα επίπεδα.
Ακόμη χειρότερα, εφόσον έθεσε ως όριο των κινήσεών της την τήρηση των δεσμεύσεων απέναντι στους δανειστές, την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την κυβερνητική συνοχή, είχε περιορισμένης εμβέλειας άμυνες στη σαρωτική διάβρωση της μνημονιακής συγκυβέρνησης.
Και κατέληξε σε μια στάση αντιφατική, που θα ήθελε να είναι τίμια, αλλά αντ’ αυτού «πάσχει» σοβαρά: δεν ψήφισε τα μέτρα (κατεβαίνοντας στην Ολομέλεια με επίσημη γραμμή το «παρών»), ωστόσο υπόσχεται να τα στηρίξει υπερψηφίζοντας τον προϋπολογισμό και δίνοντας μέσω αυτού την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Να συνυπολογισθεί στη… φαινομενική αντιφατικότητα των κινήσεων της ΔΗΜΑΡ η πίεση που ασκήθηκε από τον πρόεδρό της προς τον υπουργό της Αντώνη Ρουπακιώτη το πρωί της Δευτέρας προκειμένου να καμφθεί η άρνησή του να υπογράψει το νομοσχέδιο, ώστε να μην υπάρξει εμπλοκή στην κατάθεσή του στην Ολομέλεια. Ο έτερος υπουργός Αντώνης Μανιτάκης έσπευσε να διαψεύσει ως «αναληθείς» τις «φήμες» ότι δεν υπέγραψε το νομοσχέδιο.
Να σημειωθεί επίσης ότι 26 στελέχη στην Κ.Ε., σε σύνολο 109 μελών (η κεντρική εισήγηση υπερψηφίστηκε από 77 μέλη, ενώ υπήρξαν και 6 λευκά), και 5 μέλη της Εκτελεστικής Γραμματείας, σε σύνολο 17 μελών, υποστήριξαν το «ναι» σε όλα, δηλαδή και στο νομοσχέδιο και στον προϋπολογισμό.
Φαίνεται λοιπόν ότι η επιλογή στην οποία κατέληξε η ΔΗΜΑΡ ήταν μονόδρομος, καθώς μια αταλάντευτα αρνητική στάση θα την έθετε εκτός συγκυβέρνησης, με σοβαρές παρενέργειες όσον αφορά την πολιτική της επιβίωση. Κυρίως θα της στερούσε την όποια δυνατότητα να μετέχει στην ανασύνθεση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας υπό συνθήκες διάλυσης του ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας τη σε συρρίκνωση.
Από την άλλη, μετά την ψήφιση των μέτρων και τη σταδιακή εφαρμογή της υλοποίησής τους, θα λάβει και τον λογαριασμό που θα της στείλει η κοινωνία…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.