◆ Επιτηδευμένοι δρόμοι στο παρασκήνιο της συλλογιστικής.
◆ Και η μέθοδος απλή, κατευθυνόμενη, διαμορφώνει τις επιλογές επί χάρτου.

◆ Επιτηδευμένοι δρόμοι στο παρασκήνιο της συλλογιστικής.
◆ Και η μέθοδος απλή, κατευθυνόμενη, διαμορφώνει τις επιλογές επί χάρτου.

◆ Μονολογήματα στα λευκά δωμάτια και οι ψίθυροι, σβησμένες λυχνίες των ορισμών, αναμασούν τα προσχήματα. Η ασυναρτησία εξαπλώνεται εμφανιζόμενη κυματοειδώς και η καθημερινότητα σχηματίζεται στις συνευρέσεις των βαρυπρεπών.
◆ Ένα περίπτυστο σύνθεμα προφανών εκδηλώσεων, μηρυκαστικό αναφώνημα εκφωνήσεων, αναρτάται στις νεκρές θάλασσες και σπασμωδικά τα συναπαντήματα διεγείρουν τη μοναχικότητα της διαφορετικότητας.
◆ Πολιτικές συνευρέσεις στα κρύα πατώματα και γδυμνοί οι τοίχοι αποτυπώνουν τον ευτελισμό της πραγματικότητας.
◆ Διαγράμματα πειραματικού προσανατολισμού στις σκυφτές πλάτες και οι αναπνοές, μηχανικά στερεότυπα της ζωής, αφοσιώνονται στη ζωγραφική του υπόκωφου θορύβου της καταλήξεως.
◆ Αναστενάγματα στο αδιέξοδο και τα σώματα σχεδιάσματα μονοκοντυλιάς σβήνονται και γράφονται στο παγωμένο λευκό, σκοτεινιάζοντας όλο και περισσότερο τα εκφωνήματα των μελλοντικών χρόνων.
◆ Γερασμένα δάχτυλα υπογράφουν τα κείμενα και τα λεξήματα, περιπλεγμένα ίχνη της σκέψεως, ψάχνουν στα ιστορικά δευτερώματα την αισθητική των εγκαταλελειμμένων στιγμών.
◆ Κουρδισμένα κατασκευάσματα καθορισμένου χρονικού περιθωρίου επιχειρηματολογούν δεμένα στον ιστό της αράχνης και οι ανακοινώσεις, επαναληπτικοί κρότοι ηχοβολήματος εφιαλτικού, μαζεύουν στις γειρτές πλάτες όλες τις παραπομπές της χαμένης ευτυχίας.
◆ Σύννεφα διάσπαρτα και η κρυμμένη υγρασία προετοιμάζει την καταιγίδα.
◆ Στη μεγάλη αίθουσα οι συγκεντρωμένοι διά της ανατάσεως θα υπερτονίσουν τον πρότερο άθλιο βίο του υπερσυντέλικου ακολουθώντας την υπαγόρευση του τεντωμένου δείκτου της προτεταμένης χειρός.
◆ Το χειρότερο τελειώνει με το χείριστο και η παράκρουση κυριαρχεί στους διαδρόμους της νοητικής δυσλειτουργίας.
◆ Περιπαίγματα της διαμορφωμένης παραμυθίας, ενώ κάτω απ’ τα στέγαστρα στους προθαλάμους της αναμονής περιμένουν τα περιστατικά την επόμενη ανακοίνωση.
◆ Στα γυάλινα υποδοχεία η υγρή μεσολάβηση της ψευδαισθήσεως και η ματιά καρφωμένη στα αντιφεγγίσματα που δίνει το χαμηλό φως. Τα χνότα, νεφελώματα ονειρικής διαστάσεως, μπλέκονται με τον καπνό και άτακτοι σύνδεσμοι αποπροσανατολίζουν τις προτάσεις.
◆ Συμπυκνωμένα τα νοήματα λοιδορούν τις συνταγές μαγειρικής, αποδοκιμάζοντας την εμμονή των κλασμάτων να προσδιορίζουν με ακρίβεια τους αριθμούς.
◆ Τα τακτικά επικράτησαν των απολύτων και η θέση στο τέλος του εξιστορήματος θα ερμηνεύσει τις αφορμές αγνοώντας τις αιτίες.
◆ Νομοσχηματουργία και η σύνθεση μαγική και λάγνα ομολογεί με κυνισμό τον ενεστώτα.
◆ Και άνοιξε η στοματική κοιλότητα και το γέλιο, αμήχανη αντίδραση αιφνιδιασμένης ηλιθιότητας, συνάντησε την αναπαράσταση του σημερινού και το επαναλαμβανόμενο άλφα ασέλγησε στην ευμορφία του επιφθέγματος.
◆ Σκοτεινός Νοέμβριος!
◆ Την εποχή των χρυσανθέμων
◆ Στα υπόγεια του φθινοπώρου.
◆ Το επιμύθιο ψάχνει στα τσαλακωμένα φύλλα τη νοσταλγία. Ένας φόβος κατεβασμένος πίσω απ’ τον μαντρότοιχο. Κόκκινα χαράγματα στα γυμνά πόδια και ξανοιγμένα τα βλέμματα στον ασυλλόγιστο καλπασμό του γκρίζου.
◆ Μικρά χέρια μοιράζουν τη βροχή ανάμεσα στα δάχτυλα και μια ανοιγμένη αγκαλιά
◆ Το απρόσμενο
◆ Και ένα φιλί.

Μυογράφημα
Αναπαράσταση.
Βαρύ ξύλινο. Σκαλισμένο στα πλαϊνά. Ένα χοντρό τζάμι στο επίπεδο. Πίσω κάθισμα με υψηλή πλάτη. Αλαζονεία της φύσεως στη θέση του προεξέχοντος. Στα δεξιά αγαλματίδιο αλλοτινής εποχής. Σύμβολο παραμορφωμένου παρελθόντος.
Στο μάθημα της ιχνογραφίας.
Κλειστά στόματα. Αμίλητα. Λευκά χαρτιά και μολύβια. Παρατήρηση προσεκτική. Μαζεμένα τα κορμιά. Τεντωμένο χέρι, κλειστό το μάτι. Αργά, με την προσοχή που αρμόζει στην κανονικότητα. Να φανερωθούν οι διαστάσεις της Κλίμακος.
Γραμμές ίσιες, στραβές καμπύλες και τεθλασμένες. Λεπτομέρειες να μεταφέρονται στο λευκό χαρτί. Φευγαλέα τα βλέμματα να επαληθεύουν το απεικόνισμα. Και η συνέχεια να επαναλαμβάνεται. Αποστήθιση της μορφής στη μύτη της γραφίδος.
Αποτύπωμα απαράλλαχτο. Στο λεπτό διάφανο το όμοιο φαντάζει δημιούργημα κάλλους απείρου. Πλάτες απλωμένες στα μικρά θρανία. Χέρια να ακουμπούν στον σβέρκο. Η ματιά να επιθεωρεί το αποτέλεσμα.
Στο μάθημα της ιχνογραφίας.
Στοίβα οι σελίδες. Συρραπτικό. Θόρυβος κατάσαρκα. Δεμένο εξέτασμα.
Ξεφύλλισμα. Και το Ερμήνευμα.
Τα όμοια του υποκοριστικού ονόματος σχετικής παροιμιώδους εκφράσεως.
Στη πολυπαράθυρη αίθουσα στο μικρό τραπεζάκι κρατημένο στις χούφτες ένα κεφάλι. Σκέφτεται δίπλα στην ικανοποίηση της επιτυχίας των άλλων.
Το χαρτί λευκό, το μολύβι αφημένο.
Το κουδούνι. Ο χτύπος. Στην ίδια θέση. Εκείνος και εκείνος.
«Τελείωσες;»
Σίγαση!
Ξεφύσημα. Δειλά η παράδοση. Στο κάτω μέρος μόνο το όνομα.
Τίποτα.
Ένα βλέμμα.
«Δεν μπόρεσα!»
Κι έτρεξε στην αυλή.

Οινοφορείον
Κύλινδροι
Παλαιών καιρών
Υποδοχεία περιπλοκής
Θλίψεως
Χαράς και δακρύων
Των αμαδρυάδων κραυγές
Της μοναξιάς
Μονολογήματα
Του ανομολόγητου
Των παθών των μυστικών
Κελαρύσματα
Των υγρών συμφώνων
Στην εισπνοή
Των συλλογισμών
Στην εκπνοή
Των καημών
Αυτοσχέδια ψαλμωδία
Για τη λησμονιά
Στο δι’ ευχών
Της ημέρας
Στα υπόστεγα
Στις αρχαίες αυλές