search
ΤΡΙΤΗ 19.03.2024 09:43
MENU CLOSE

Ο φίλος που «σταυρώσαμε»

16.11.2012 08:49
Ο φίλος που «σταυρώσαμε» - Media

«Thathmo». Η ακατάληπτη λέξη είναι και ελληνική και χαριτωμένη. Απλώς, ο Τέρενς ΜακΝάλι δεν την άκουγε σωστά. Κι ας την επαναλάμβανε συχνά η Μελίνα.

«Thathmo». Η ακατάληπτη λέξη είναι και ελληνική και χαριτωμένη. Απλώς, ο Τέρενς ΜακΝάλι δεν την άκουγε σωστά. Κι ας την επαναλάμβανε συχνά η Μελίνα. Δύο λέξεις όλες κι όλες είχε συγκρατήσει: τη λέξη «Ela» και αυτούς τους φθόγγους που χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να αποκαταστήσει κανείς, σχηματίζοντας τη λέξη «θαύμα». Δυο λέξεις που ο Τέρενς ΜακΝάλι δεν έμαθε ποτέ τη σημασία τους.

Είναι, λοιπόν, πραγματικό θαύμα πώς οι δυο φίλοι κατάφερναν να συνεννοηθούν.
Το όχημα των συνομιλιών τους ήταν η αγγλική γλώσσα. Αλλά η καλύτερη επικοινωνία, η πιο ονειρεμένη, γίνεται με τη γλώσσα της καρδιάς. Κι έτσι, δεν χρειαζόταν να ξέρει τι σημαίνει «έλα» και «θαύμα». Όποτε τα άκουγε, γνώριζε πως ξεκινά μια μαγική σκηνή.

Ελληνολατρία στους «New York Times»
Μαγική, σαν αυτήν που περιγράφει σε άρθρο του στους «New York Times», στις 30 Σεπτεμβρίου του 2001, με τίτλο «Μελίνα, μια Ελληνίδα θεά, πολύ αληθινή». Σαν σκηνή από ταινία. «Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς, στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Μια καταπαγωμένη νύχτα. Δεν περίμενα ποτέ ότι η Μελίνα θα δεχόταν την πρόσκλησή μου να περάσει τη βραδιά μαζί μου και με τους φίλους μου στο “West Village”, ιδίως αφού θα έπρεπε να ανέβει τέσσερις ορόφους με τα πόδια».
Πήγε όμως. Με τη γούνα και τις πανύψηλες μπότες της. Στις 2 το πρωί, ύστερα από μια νύχτα ξέφρενης διασκέδασης, ξεκίνησαν με τα πόδια για το σπίτι της Μελίνας. Ταξί, ούτε για δείγμα. «Έλα» φώναξε εκείνη και άρχισε να περπατά.
Σε λίγα λεπτά είχαν φτάσει μπροστά στο «Julius», ένα φημισμένο γκέι μπαρ ασφυκτικά γεμάτο. Η Μελίνα ρώτησε τι είναι. Της είπε. Εκείνη περιεργάστηκε το εσωτερικό από τα μεγάλα παράθυρα. «Τhathmo» αναφώνησε.
«Thathmo, thathmo» συνέχιζε να θαυμάζει. «Υποθέτω ότι δεν είχαν τέτοια μπαρ στην Αθήνα» σημειώνει – σωστά – ο ΜακΝάλι (ο οποίος δεν έχει κρύψει ποτέ τη σεξουαλική του ταυτότητα – παντρεύτηκε μάλιστα τον σύντροφό του).
«Ξαφνικά, κάποιος από μέσα είδε τη Μελίνα Μερκούρη να κοιτά προς το μέρος τους. Το νέο διαδόθηκε σαν πυρκαγιά. Μέσα σε δευτερόλεπτα όλοι εστίασαν στη σταρ. Ησυχία για μια στιγμή. Κατόπιν, το μισό μπαρ ξεχύθηκε έξω για να παροτρύνει τη Μελίνα να μπει. Πριν καλά – καλά το καταλάβουν, ήταν σε κάποιο περίβλεπτο σημείο του “Julius”, τραγουδώντας τα “Παιδιά του Πειραιά”. Επρόκειτο για την πιο λαμπερή και, είμαι βέβαιος γι’ αυτό, για την καλύτερη Πρωτοχρονιά της ζωής μου».

Η υπέρτατη θεατρική παρουσία
Ο ΜακΝάλι και η Μελίνα μοιράστηκαν πολλές όμορφες και πικρές στιγμές. Γνωρίστηκαν τη δεκαετία του ’60, εκείνη πρωταγωνίστρια στο «Ίλια Ντάρλινγκ» στο «Μπρόντγουαιη» κι εκείνος φέρελπις θεατρικός συγγραφέας, ήδη με επιτυχίες στο ενεργητικό του. Είχε λατρέψει τις ταινίες της, ιδίως τη «Φαίδρα», το «Τοπ Καπί» και το «Ποτέ την Κυριακή». Την είχε εκθειάσει στις κριτικές του στους «New York Times». Όσο για τη «Στέλλα», είχε πει ότι είναι ο δικός της «Γαλάζιος άγγελος». «Δεν ξέρω τι την τράβηξε σε μένα» λέει με αφοπλιστική ανασφάλεια. «Ελπίζω όχι ο φόβος που έβλεπε στα μάτια μου».
Το «Ίλια Ντάρλινγκ» ήταν η θεατρική εκδοχή του «Ποτέ την Κυριακή», την οποία ο ΜακΝάλι θεωρούσε ανώτερη ταινία από τον «Ζορμπά». Είδε τη Μελίνα στη σκηνή και γοητεύτηκε βαθιά από την προσωπικότητα και το ταλέντο της.
Από τότε συνεχίζει να τη θαυμάζει. «Η Μερκούρη παραμένει μέχρι σήμερα μια από τις υπέρτατες θεατρικές παρουσίες της ζωής μου» επιμένει. Τότε είχε πιστέψει τόσο σε αυτήν, ώστε να της γράψει ένα ολόκληρο έργο, χωρίς μάλιστα να του το ζητήσει. Το «Cuba, Si». Μια Κουβανέζα οπαδός του Φιντέλ Κάστρο ζει στο Central Park της Νέας Υόρκης κηρύττοντας την επανάσταση και συναντά έναν δεξιό δημοσιογράφο, για μια μεγάλη συνέντευξη.
Ο Ζιλ Ντασέν ήθελε να το κάνει ταινία και δούλεψαν μαζί το σενάριο. Ελλείψει χρημάτων, το σχέδιο ναυάγησε. Άλλωστε, η Μελίνα πολύ σύντομα θα έστρεφε την προσοχή της στον αγώνα για την πληγωμένη από τη δικτατορία πατρίδα της.
Σ’ αυτόν τον αγώνα επρόκειτο να στρατεύσει πολλούς από το θέατρο της Νέας Υόρκης, ανάμεσά τους τον Έντουαρντ Άλμπι και τον Τέρενς ΜακΝάλι.

Το τελευταίο φιλί
Έμειναν φίλοι σε όλη τους τη ζωή. Τον Φεβρουάριο του 1994, έσπευσε να τη συναντήσει στο «Memorial» όπου χειρουργήθηκε. Με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσε τις εξελίξεις, δίπλα στους δικούς της ανθρώπους. Λίγες μέρες μετά, έζησε τη μόνη πικρή εμπειρία που εκείνη του έδωσε: «Φορούσε ένα λευκό κοστούμι, πολύ κομψή και περιποιημένη. Τη φίλησα. Ήταν παγωμένη. Όπως δεν ήταν ποτέ η Μελίνα. Νεκρή. Κρατώ πάντοτε τη φωτογραφία της στο γραφείο μου. Αν ποτέ την κατεβάσω, θα έχω σταματήσει να πιστεύω πως, ό,τι και να συμβεί, η ζωή είναι ωραία».
Η Μελίνα «λείπει» 18 χρόνια. Κι έτσι, δεν ήταν έξω από το θέατρο «Χυτήριο», όπου εμποδίστηκε να παιχθεί το «Corpus Christi» του φίλου της και τελικά κατέβηκε. Αν ζούσε, θα τον είχε υπερασπιστεί όπως μόνο εκείνη ήξερε. Χωρίς φόβο, και με πάθος.

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΤΡΙΤΗ 19.03.2024 09:42