Από τα ψαροχώρια της Γλύφας κοντά στη Στυλίδα, στις μουσικές σκηνές της Αθήνας. 

Από τα ψαροχώρια της Γλύφας κοντά στη Στυλίδα, στις μουσικές σκηνές της Αθήνας. Από ένα «διεθνές» κοινό, που το αποτελούσαν κυρίως Αυστριακοί τουρίστες τον καιρό της παιδικής της ηλικίας, η Βασιλική Καρακώστα έχει σήμερα το δικό της κοινό, τους δικούς της θαυμαστές. Πάντοτε, όμως, θα θυμάται με αγάπη και τρυφερότητα τα αυτοσχέδια γλέντια στις παραλίες, τότε που ως μικρό ξανθό κοριτσάκι τραγουδούσε πάνω από αναμμένες φωτιές σε παρέες τουριστών που απολάμβαναν το ελληνικό καλοκαίρι. Βρήκε τον δρόμο της στην τέχνη της μουσικής χωρίς να δυσκολευτεί πολύ. Χωρίς να βρεθεί απέναντι σε διλήμματα.
 
Οι μουσικές της καταγωγές, με πατέρα που παίζει μπουζούκι και παππού παπά – ψάλτη, δυνάμωναν με τον καιρό το πάθος της για τη μουσική, μέχρι που συνειδητά πλέον πήρε την απόφαση να κάνει το μεράκι της επάγγελμα. Έτσι, βρέθηκε στην Αθήνα, αναζητώντας τους παιδικούς της «ήρωες», τον Νίκο Παπάζογλου, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Νίκο Πορτοκάλογλου κ.ά. Και έκανε τα όνειρα πραγματικότητα, αφού στο δικό τους πλευρό πρωτογνωρίσαμε τη Βασιλική Καρακώστα ως τραγουδίστρια. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, μάλιστα, της έκανε την παραγωγή στον πρώτο της δίσκο, «Η σβούρα και άλλες ιστορίες», υπογράφοντας μουσική και στίχους.
 
Σε κλίμα στούντιο είναι και αυτόν τον καιρό η Βασιλική Καρακώστα. Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει ο νέος της δίσκος από την εταιρεία Sui generis music (άτιτλος προς το παρόν). Τη μουσική και τους στίχους υπογράφουν ο βιολοντσελίστας Κωνσταντίνος Μπουντούνης και η βιολονίστα Λυδία Μπουντούνη. Συνεργάζεται μαζί τους τον τελευταίο χρόνο σε… θάλασσα και ξηρά.
 
Το καλοκαίρι έστησαν ένα ωραίο μουσικό σχήμα, και πάνω απ’ όλα ένα καλό παρεάκι, και περιόδευσαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας. «Μέσα από κουβέντες, παρέα, παίξιμο, παρατήρηση τόπων και ανθρώπων, προέκυψαν κάποια τραγούδια που μιλάνε για συνειδητοποίηση κάποιων πραγμάτων, για το τι συμβαίνει σήμερα» λέει η Βασιλική Καρακώστα. Έχει ήδη μάλιστα ξεχωρίσει τον αγαπημένο της στίχο, που προέρχεται από το τραγούδι «Τα Καλάσνικοφ» και πάει ως εξής: «Με δύο Καλάσνικοφ με ανάγκασαν να λατρέψω τη ζωή μου, κι ύστερα σκέφτηκα ό,τι κι αν πάρουν, εγώ έχω την ψυχή μου». Υπάρχει και ένα μελοποιημένο ποίημα του Κ. Καβάφη, «Τα επικίνδυνα». Γενικά όμως, τα περισσότερα κομμάτια αφουγκράζονται τη σύγχρονη εποχή. Ο δίσκος «πατάει» πάνω στον προσωπικό ήχο των συνεργατών της, που έχουν κλασική παιδεία, αλλά και σε αυτόν της Βασιλικής Καρακώστα, που έλκει τις μουσικές της καταγωγές από λαϊκά ακούσματα.
 
Περιέχει και μια ακόμη δική της «μανία». Ένα παλιό τραγούδι, της δεκαετίας του ’20, την «Καλόγρια» του Βαγγέλη Παπάζογλου. «Μιλάει για μια ξενιτιά. Όχι απαραίτητα μεταφορικά, ότι δηλαδή αφήνεις τον κόσμο για να γίνεις καλόγρια. Αλλά δείτε τι γίνεται σήμερα. Φεύγουν οι “δικοί” μας άνθρωποι και αναζητούν άλλους τόπους. Μιλάει για μια μοναχικότητα». Τα τελευταία της λόγια αφήνουν μια γεύση πίκρας και απαισιοδοξίας. Κι όμως, η Βασιλική Καρακώστα δεν το βάζει καθόλου κάτω, ακόμα και σε καιρούς γενικότερης κατήφειας. Κλείνει την κουβέντα μας δηλώνοντας αμετανόητα αισιόδοξη: «Η εποχή αυτή δεν με τρομάζει. Με κάνει πιο δυνατή και πιο πιστή σε αυτό που αγαπάω, τη μουσική».

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.