Ένα blog για τις γυναίκες και τη σχέση τους με το ποτό τάραξε τα νερά… και πήρε τον δρόμο για το τυπογραφείο. Γυναίκες αφηγούνται τις «αλκοολικές» ιστορίες τους χωρίς φόβο, τύψεις και ενοχές

Ένα blog για τις γυναίκες και τη σχέση τους με το ποτό τάραξε τα νερά… και πήρε τον δρόμο για το τυπογραφείο. Γυναίκες αφηγούνται τις «αλκοολικές» ιστορίες τους χωρίς φόβο, τύψεις και ενοχές

«Όταν βγήκα από το σπίτι μου είχε σκοτεινιάσει κι ας ήταν μόλις έξι παρά τέταρτο. Βιαζόμουν να φτάσω στη γωνία. Τα φώτα του μαγαζιού φώτιζαν λίγο τον δρόμο.
Με πλάκωνε το σκοτάδι. Μπήκα με σκυμμένο κεφάλι. Αμέσως, κατάλαβα ότι όλοι με κοίταζαν περίεργα. Δεν με ένοιαζε. Οι γείτονες με είχαν ξαναδεί να κρύβω το μπουκάλι της βότκας στη χάρτινη σακούλα. Έφυγα σαν την κλέφτρα. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να ζητήσω βοήθεια. Το χρώσταγα στην κόρη μου…».

Η ιστορία της Εύας, της Κάρεν, της Μαρίας και εκατοντάδων άλλων γυναικών έχουν κοινό παρονομαστή το αλκοόλ. Ιστορίες σαν και τις δικές τους μπορείς να τις δεις όχι σε κάποιο μοντέρνο ιατρείο, αλλά σε μια ιστοσελίδα.

Όλα ξεκίνησαν τρία χρόνια πριν. Ένα βράδυ, σε ένα δείπνο, δυο γυναίκες, η συγγραφέας και δημοσιογράφος Κάρεν Γκέζμπεργκ και η ποιήτρια Λι Επστάιν αισθάνθηκαν την ανάγκη να μιλήσουν για τα άσχημα παιδικά τους χρόνια και τις αλκοολικές μανάδες τους. «Καθόμαστε στο τραπέζι και ανταλλάσσαμε τις κοινές μας αναμνήσεις. Ας δούμε αν υπάρχουν και άλλες γυναίκες με παρόμοιες εμπειρίες», έριξε την πρόταση η Κάρεν. Η ιστοσελίδα στήθηκε το 2009 σε μια γωνιά της Αμερικής και είχε απρόσμενη ανταπόκριση σε ολόκληρο τον κόσμο. Ποιος είπε ότι η «ιδιόμορφη» σχέση των γυναικών με το αλκοόλ είναι «προνόμιο» των Αμερικανίδων;
«Ρώτα όποια γνωστή σου θέλεις και θα ξύσεις άλλη μια ‘‘αλκοολική’’ ιστορία», θα πει η Λι Επστάιν. Το «Drinking Diaries» γρήγορα έγινε ένα ανοιχτό βήμα, στο οποίο οι γυναίκες μπορούν να στείλουν τις ιστορίες τους και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους από τη ζωή τους… με το ποτό, χωρίς ενοχές και κρίσεις.

Μια αλκοολική μητέρα που κρύβει το κρασί σε σακούλες σκουπιδιών, ο εργασιομανής μπαμπάς που βρομοκοπάει ουίσκι, η έφηβη κόρη που πίνει κρυφά μπύρες, ο γιος που οδηγεί υπό την επήρεια του αλκοόλ, είναι καθημερινές ιστορίες που συμβαίνουν δίπλα μας.

«Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω την πρώτη μου φωτογραφία από το Δημοτικό. Ήμουν το μόνο παιδί που φορούσε τη στολή ανάποδα. Η αλκοολική μητέρα μου είχε βάλει το μπρος πίσω», εξομολογείται η Λι.

Για τη συγγραφέα και δημοσιογράφο Κάρεν το αλκοόλ ήταν πάντα μέσα στο σπίτι της. Η Γαλλίδα μητέρα της τηρούσε τελετουργικά τη συνήθεια να απολαμβάνει το λευκό κρασί της αργά το απόγευμα. Όμως, καθώς τα χρόνια περνούσαν η απόλαυση έγινε εθισμός.

Είκοσι έξι παρόμοιες ιστορίες, προσωπικές μαρτυρίες γυναικών που έχουν ζήσει με το αλκοόλ, συγκέντρωσαν η Κάρεν και η Λι σε μια συλλογή με τίτλο «Drinking Diaries: Women Serve Their Stories Straight Up». Το βιβλίο βγάζει επιτέλους στη φόρα όλα όσα επιμελώς κρύβονταν κάτω από το χαλί.

«Όχι, δεν είναι ένα βιβλίο για τον αλκοολισμό», υποστηρίζουν οι εκδότριες. «Προσπαθήσαμε να δώσουμε όλο το φάσμα των εμπειριών μας με το ποτό. Μας ενδιέφερε η πολύπλευρη προσέγγιση. Τα διαφορετικά συναισθήματα της σχέσης μας με το αλκοόλ».

Κουρασμένες εργαζόμενες μητέρες, άνεργες, μοναχικές, κόρες αλκοολικών μανάδων, εκφράζουν το μίσος τους, τον θυμό τους αλλά και την «αδυναμία» τους στο αλκοόλ. Κάποια πράγματα είναι πολύ δύσκολο να τα βγάλεις από μέσα σου. Και υποκλίνεσαι στο θάρρος αυτών των γυναικών, που κατάφεραν να συγκρουστούν με τους φόβους τους χωρίς το σαράκι της ενοχής ή της ντροπής και να ξεστομίσουν δύσκολες αλήθειες.