Οι επίδοξοι σωτήρες της ελληνικής οικονο­μίας, Ε.Ε. (Γερμανία) και ΔΝΤ (Η ΠΑ), δια­γκωνίζονται προ κειμένου να αναλάβουν το έργο της διάσωσης αποβλέποντας στα κέρδη που απορρέουν από αυτή τη δια­δικασία. Μάλιστα ήδη φροντίζουν για τη διασφάλιση αυτών των κερδών, για όποιον τελικά πάρει τη δουλειά.

Οι επίδοξοι σωτήρες της ελληνικής οικονο­μίας, Ε.Ε. (Γερμανία) και ΔΝΤ (Η ΠΑ), δια­γκωνίζονται προ κειμένου να αναλάβουν το έργο της διάσωσης αποβλέποντας στα κέρδη που απορρέουν από αυτή τη δια­δικασία. Μάλιστα ήδη φροντίζουν για τη διασφάλιση αυτών των κερδών, για όποιον τελικά πάρει τη δουλειά.

Η επίθεση στον δημόσιο τομέα του ελληνι­κού κράτους είναι ο κοινός παρονομαστής, το σημείο της απόλυτης ταύτισης των επίδοξων σωτήρων. Αυτός ο κοινός παρο­νομαστής περιγράφει και τον στόχο τους, δηλαδή από πού σκοπεύουν να βγάλουν φράγκα.

Τα μέτρα που με ριπές και ομοβροντίες προ­τείνουν ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπε­ζα, Αμερικάνοι και Γερμανοί, για μείωση των αποδοχών των έτσι κι αλλιώς υποαμειβομένων Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων, δεν έχουν ταμιακό αντίκρισμα. Και στο μισό να περικοπούν οι μισθοί, ακόμη κι αν απολυθούν οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι, το οικονομικό αποτέλεσμα θα είναι μια σταγόνα που θα εξαφανιστεί στον ωκεανό του ελληνικού χρέους.

Τα μέτρα κατά των δημοσίων υπαλλήλων δεν λαμβάνονται προκειμένου να διασω­θεί η οικονομία. Λαμβάνονται για τον ακρι­βώς αντίθετο λόγο.

Η πυρπόληση του δημόσιου τομέα ή ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτόν θα απαξιώσει ακόμη περισσότερο την τιμή της δημόσιας πε­ριουσίας που μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί: επικοινωνίες, συγκοινωνίες, υγεία, παιδεία και πάει λέγοντας.

Η πυρκαγιά στο εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων και οι επιθέσεις στα κεκτημέ­να (δώρο, μονιμότητα, ασφαλιστικά) είναι προφανές και αναμενόμενο πως θα επε­κταθεί και στον ιδιωτικό τομέα.

Άλλωστε οι ξένες «επενδύσεις», που δεν έρ­χονταν επειδή… κόστιζαν, θα συρρεύσουν τώρα που θα γίνονται τζάμπα. Όλα τ’ άλλα είναι για να περνάει η ώρα…