search
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 15:52
MENU CLOSE

Από τον Πόρτερ στον Ράιχενμπαχ

23.11.2012 22:00
oldphotosporter1353595495.jpg

Χορτάσαμε το τελευταίο εξάμηνο από τη συζήτηση για τη δόση, για το τι πρέπει να κάνουμε για να τη λάβουμε, τι ακριβώς μας ζητούν οι φιλάνθρωποι σωτήρες και πιστωτές μας, οι οποίοι έχουν βαλθεί να μας κάνουν ανθρώπους.

Χορτάσαμε το τελευταίο εξάμηνο από τη συζήτηση για τη δόση, για το τι πρέπει να κάνουμε για να τη λάβουμε, τι ακριβώς μας ζητούν οι φιλάνθρωποι σωτήρες και πιστωτές μας, οι οποίοι έχουν βαλθεί να μας κάνουν ανθρώπους. Για το καλό μας… Η (εκβιαστική αυτή)… συζήτηση μάλιστα έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Μάιο και ως έναν βαθμό διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα και κατ’ επέκταση την πολιτική σκηνή της χώρας. Τα κόμματα που συγκυβερνούν δεν δίστασαν να υποσχεθούν (επαναδιαπραγμάτευση, όχι άλλες περικοπές κ.λπ.) και να εκβιάσουν (εμείς ή δραχμή και χάος) για να καταλάβουν την εξουσία. Και αφού την κατέλαβαν, την παρέδωσαν στις ορέξεις των πιστωτών, οι οποίοι και κυβερνούν επί της ουσίας τον τόπο.

Όλα αυτά, για τους παλιότερους, ή για όσους ανατρέχουν στην ιστορία, δεν είναι πρωτόγνωρα. Το έργο έχει ανέβει στην ελληνική σκηνή πολύ πρόσφατα, μόλις μισό αιώνα πριν. Με διαφορετικούς ίσως πρωταγωνιστές, καθώς στη θέση των Γερμανών, οι οποίοι λύνουν και δένουν σήμερα, ήταν οι Αμερικανοί «σκαπανείς» του σχεδίου Μάρσαλ. Απαράλλαχτα ίδιοι οι παντός καιρού καιροσκόποι, πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν τους Αμερικανούς τότε και τους Γερμανούς σήμερα. Αυτούς δηλαδή που μοιράζουν το χρήμα…
Καθώς η Ιστορία έχει τη… συνήθεια να επαναλαμβάνεται, έστω και ως φάρσα, καλό είναι να θυμηθούμε πώς μοιράστηκε, σε ποιους και με ποια αποτελέσματα το αμερικανικό χρήμα του σχεδίου Μάρσαλ μετά τον πόλεμο. Οι αναλογίες, όπως θα διαπιστώσετε από το κείμενο που ακολουθεί, είναι προφανείς, όπως και οι συνέπειες της εκχώρησης της κυριαρχίας της χώρας…

Κορίτσια, ο στόλος
Η εξαγγελία του δόγματος Τρούμαν, τον Μάρτιο του 1947, προκάλεσε κύματα φρενίτιδας και ενθουσιασμού στις εγχώριες ηγετικές ομάδες. Οι Αμερικανοί δεν θα συνέχιζαν απλώς τον ρόλο του προστάτη που εγκατέλειπαν κατάκοποι οι Άγγλοι, αλλά – το κυριότερο – θα έριχναν στην πιάτσα ζεστό χρήμα, εξασφαλίζοντας ότι η χώρα δεν θα έπεφτε στα χέρια των κομμουνιστών!…
Διερμηνεύοντας αυτά τα διόλου άδολα αισθήματα του εσωτερικού κατεστημένου, ο Γεώργιος Βλάχος θα γράψει με κάθε ειλικρίνεια στην «Καθημερινή» της εποχής: «Τώρα με την αμερικανική βοήθεια, οι πειναλέοι των Βαλκανίων, οι Γιουγκοσλάβοι, οι Βούλγαροι, οι Αλβανοί, θα σκύβουν πάνω μας και θα βλέπουν με βουλιμία και ζήλια τους Έλληνες να τρώγουν με χρυσά κουτάλια».
Είναι αυτονόητο ότι αναφερόταν στους κύκλους όπου ανήκε. Διότι αυτοί, πράγματι έφαγαν με χρυσά κουτάλια, όταν άρχισαν να φτάνουν τα δολάρια.
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, οι Αμερικανοί δεν αποδείχθηκαν και τόσο… «Αμερικανάκια», καθώς στάθηκαν εξαρχής επιφυλακτικοί. Έτσι, ο Τρούμαν έστειλε μια ευάριθμη ομάδα ειδικών υπό την επωνυμία «Οικονομική Αποστολή» και επικεφαλής τον γυαλάκια δικηγόρο Πολ Πόρτερ με βαθμό πρεσβευτή. Στην παρέα βρισκόταν στελέχη όπως ο εισαγγελέας της Ουάσιγκτον Στέφεν Άιλς, ο υπάλληλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Λέσλι Ρούλι, ο συνάδελφός του και ειδικός σε θέματα ανασυγκρότησης Φράνσις Λίνκολν και ο ειδικός για τη Γεωργία Πριντ Χάντσον. 
Η εντολή που είχαν ήταν να ξεσκονίσουν και να ελέγξουν τα πάντα, γιατί «η αμερικανική κυβέρνηση θέλει πριν από κάθε ενίσχυση να είναι βέβαιη για την ειλικρινή διάθεση της ελληνικής κυβερνήσεως να λάβει μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας». Αυτό σήμαινε ότι η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να υποστείλει όλες τις αξιώσεις της, γιατί διαφορετικά, όπως απειλούνταν, «ο κ. Πόρτερ θα κλείσει ένα αεροπορικό εισιτήριο και θα γυρίσει στην Αμερική»!…

Οι εθνικά… υπεύθυνοι
Την ίδια στιγμή η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα απαίτησε από τον Τσαλδάρη να παραιτηθεί ώστε να σχηματιστεί μια «περισσότερο αντιπροσωπευτική κυβέρνηση», με την οποία «θα συνεργαστεί ο κ. Πόρτερ»!
Έτσι σχηματίζεται η διαβόητη «επτακέφαλη κυβέρνηση» των Τσαλδάρη, Παπανδρέου, Βενιζέλου, Κανελλόπουλου, Γόντικα, Στεφανόπουλου, Αλεξανδρή, που ανέλαβαν ισάριθμα νευραλγικά πόστα, υπό την πρωθυπουργία του… τραπεζίτη Δ. Μάξιμου.
Ενδεικτικό για τον τρόπο που συμπεριφερόταν ο Πόρτερ είναι το πασίγνωστο περιστατικό με τον υπουργό Συντονισμού Στ. Στεφανόπουλο. Όταν ο υπουργός προκάλεσε για φορολογικά θέματα την οργή του αφεντικού, ο Αμερικανός γκαουλάιτερ του σβούριξε ένα ηχηρό χαστούκι και αποχώρησε μεγαλοπρεπώς!…
Ο δικός μας δάκρυσε – προφανώς όχι από εθνική συγκίνηση –, αλλά, μόλις του πέρασε, έσπευσε λίγες ημέρες αργότερα να προσφέρει προς εξευμενισμό ένα διαμαντένιο περιδέραιο στη σύζυγο του Πόρτερ!
Δύο μήνες αργότερα, ο Πόρτερ, μιλώντας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των ΗΠΑ, θα υποστηρίξει την παροχή βοήθειας προς την Ελλάδα, αλλά θα επιστήσει την προσοχή των ανωτέρων του για συνετή και αυστηρή διαχείριση, προειδοποιώντας ότι «οι κερδοσκόποι, οι έμποροι, οι χρηματιστές και οι μαυραγορίτες, κολυμπούν στο χρήμα και στην πολυτέλεια. Οι λαϊκές μάζες μόλις που καταφέρνουν να επιβιώσουν».

Άγιες οικογένειες
Ο ίδιος ο Πόρτερ θα μιλήσει για τις «300 Οικογένειες» που λυμαίνονται τον τόπο, δίνοντας έτσι το στίγμα μιας άρχουσας τάξης που συναρθρώθηκε από τα γεννοφάσκια της αγκαλιά με τη δοτή πολιτική εξουσία και τους ξένους «προστάτες» και συνεχίζει στον δρόμο αυτό μέχρι τις μέρες μας…
Προσέξτε τι λέει κι αναρωτηθείτε για τους λόγους που η Ιστορία στη χώρα επαναλαμβάνεται:
«Απ’ ό,τι μπόρεσα να διαπιστώσω, η κυβέρνηση δεν έχει καμιάν άλλη πολιτική πρακτική από το να ζητάει συνεχώς ξένη βοήθεια για να διατηρεί την εξουσία της και να διασώζει διαρκώς τα προνόμια μιας μικρής κλίκας εμπόρων και τραπεζιτών, οι οποίοι αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα. Η κλίκα αυτή είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει με κάθε μέσο τα οικονομικά της συμφέροντα και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το τι μπορεί να στοιχίσει αυτό στην οικονομία της χώρας. Τα μέλη της επιθυμούν να διατηρήσουν άθικτο ένα φορολογικό σύστημα που τους ευνοεί, με αληθινά σκανδαλώδη τρόπο. Αντιτίθενται στον έλεγχο συναλλάγματος, γιατί αυτό θα τους εμποδίσει να εξάγουν τα κέρδη τους στις τράπεζες του Καΐρου και της Αργεντινής. Δεν διανοήθηκαν ποτέ να επενδύσουν τα κέρδη τους στη δική τους χώρα για να βοηθήσουν στην αναστήλωση της εθνικής οικονομίας.
Τα συμφέροντα των εφοπλιστών προστατεύονται επίσης με σκανδαλώδη τρόπο. Η ελληνική εμπορική ναυτιλία ανθεί στην εποχή μας και οι εφοπλιστές κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος δεν αποκομίζει κανένα όφελος από αυτό. Οι μισθοί των ναυτικών γυρίζουν στην Ελλάδα, αλλά οι εφοπλιστές ασφαλίζουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους σε ξένες χώρες. Κάθε επιχείρηση θα έπρεπε να πληρώνει μια σημαντική εισφορά στο κράτος, κάτω από την προστασία του οποίου λειτουργεί.
Αυτό ισχύει, κατά κύριο λόγο, για την περίπτωση των εφοπλιστών, που τα μεγαλύτερα κέρδη τους προέρχονται από τα ‘‘λίμπερτυ’’, τα οποία τους παραχώρησε η αμερικανική ναυτική αποστολή με την εγγύηση του ελληνικού κράτους». 

Τρία Άλφα Μι και Κάπα σχηματίζουν την Αμάκα
Συνεχίζοντας την ανατομία της εγχώριας επιχειρηματικής τάξης που συμπεριφέρεται γλοιωδώς σαν κλίκα, δίχως ίχνος πατριωτισμού, περιγράφει γλαφυρά: «Θυμάμαι ένα από τα πιο επίσημα γεύματα, ενός από τους σημαντικότερους τραπεζίτες, που με είχε καλέσει στη βίλα του, των Αθηνών. Είχε τρεις σερβιτόρους με λιβρέα, μια ποικιλία από τα πιο φίνα κρασιά και φαγητά διάφορα, γαρνιρισμένα περίφημα. Κατά τη διάρκεια του γεύματος, ένας από τους αντιπροσώπους της κλίκας που ανέφερα άρχισε να εξυμνεί τις χαρές της ζωής κοντά στη θάλασσα, καθώς και τις χαρές των αριστοκρατικών σπορ.
Η αντίθεση ανάμεσα στο γεύμα αυτό και στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους της Αθήνας είναι πραγματικά τρομακτική…».
Πολύ νωρίς, ο απλός κόσμος πήρε χαμπάρι τη ρεμούλα που έπεφτε και η περίφημη AMAG («Αμερικανική Αποστολή Βοηθείας προς την Ελλάδα») απόκτησε την κακόφημη ελληνική ερμηνεία της και μετονομάστηκε σε «Αμάκα», που σημαίνει έκτοτε την κομπίνα. Και οι άνθρωποι της πιάτσας δεν άργησαν να βγάλουν σατιρικά στιχάκια με πιο χαρακτηριστικό το «τρία Άλφα Μι και Κάπα σχηματίζουν την Αμάκα»!
Τα πράγματα στην Αθήνα έπαιρναν τον δρόμο τους, το δόγμα Τρούμαν που οδήγησε μέσα σε τρεις ακριβώς δεκαετίες στη χούντα έμπαινε σε ταχύρρυθμη εφαρμογή και στα βουνά ο εμφύλιος μαινόταν. Για μια ακόμα φορά, οι Έλληνες έχυναν αδελφικό αίμα, αυτήν τη φορά υπό την επίβλεψη και την ωμή παρέμβαση των Αμερικανών…
Για 300 εκατ. δολ. οι ΗΠΑ αγόρασαν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι γουστάρουν, μετατρέποντας τη χώρα σε προτεκτοράτο. Το παραδέχθηκαν αφοπλιστικά και οι ίδιοι μέσω της «Washington Post», που έγραψε χαρακτηριστικά ότι «οι διπλωματικοί παράγοντες αδυνατούν να βρουν σε όλη τη σύγχρονη ιστορία περίπτωση ανάλογη, όπου με τόση σπουδή μια μικρή χώρα αναθέτει τον χειρισμό των εσωτερικών της υποθέσεων σε άλλη χώρα»…
Η εξαγωγή της αντικομμουνιστικής υστερίας συμπληρώθηκε λίγους μήνες μετά (5.6.1947) με το σχέδιο του στρατηγού Μάρσαλ, το οποίο επεκτάθηκε σε άλλες 14 χώρες.
Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά, θα πείτε; Με αφορμή τις τελευταίες δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλ. Τσίπρα από τις Βρυξέλλες, ότι «η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ». Μάλλον κάτι άλλο εννοούσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέλουμε να πιστεύουμε…

google_news_icon

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29.03.2024 15:52