Πριν  από λίγες ηµέρες στην πολιτική ζωή του τόπου εισήχθη ένας νέος όρος: ο… «Μπάµπης»! Όπου «Μπάµπης», πλέον, ο οικείος λωποδύτης, καταφερτζής, που δουλεύει για τα «ανώτερα» και «ανώτατα» κλιµάκια ή βρίσκεται στα «ανώτερα» ή «ανώτατα» κλιµάκια. Που κάνει τη βρόµικη δουλειά και παραµένει «καθαρός» και ανέγγιχτος. Ο «Μπάµπης» δεν έχει πρόσωπο, είναι θεσµός και µάλιστα απόλυτα ισχυρός. Τόσο που ακόµα και το Σύνταγµα φαντάζει µπροστά του κουρελόχαρτο. Ποια είναι, όµως, η σχέση του «Μπάµπη» µε τα δάση;

Πριν  από λίγες ηµέρες στην πολιτική ζωή του τόπου εισήχθη ένας νέος όρος: ο… «Μπάµπης»! Όπου «Μπάµπης», πλέον, ο οικείος λωποδύτης, καταφερτζής, που δουλεύει για τα «ανώτερα» και «ανώτατα» κλιµάκια ή βρίσκεται στα «ανώτερα» ή «ανώτατα» κλιµάκια. Που κάνει τη βρόµικη δουλειά και παραµένει «καθαρός» και ανέγγιχτος. Ο «Μπάµπης» δεν έχει πρόσωπο, είναι θεσµός και µάλιστα απόλυτα ισχυρός. Τόσο που ακόµα και το Σύνταγµα φαντάζει µπροστά του κουρελόχαρτο. Ποια είναι, όµως, η σχέση του «Μπάµπη» µε τα δάση;

Τους τελευταίους µήνες παίζεται υπογείως και τεχνηέντως ένα σκληρό πόκερ πάνω στην καταπράσινη «τσόχα» των δασών. «Ειδικοί» και παρατρεχάµενοι, ενδεδυµένοι µε τον µανδύα της «αθώας περιστεράς» και µε κρυµµένους άσους στο µανίκι, δίνουν τα ρέστα τους µε την υποψία και µόνον ότι κάτι µπορεί να αλλάξει στην καλοστηµένη εδώ και δεκαετίες επιχείρηση «∆ΑΣΗ Α.Ε».

Η επιχείρηση λειτουργεί µε «λευκά κολάρα», στο φως της µέρας, αλλά αποκλειστικά µε όρους «νύχτας». Υπάρχει οργανωµένη προστασία, χτυπήµατα µόνον κάτω από τη µέση, εκβιασµοί άµεσοι και έµµεσοι και ένα «µαύρο» πακέτο δισεκατοµµυρίων ευρώ που πρέπει πάση θυσία να µείνει ζωντανό στη σκηνή. Τα πράγµατα είναι απλά. Για να σταµατήσει το παζάρι µε τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, για να σταµατήσουν οι εµπρησµοί στα δάση και τις δασικές εκτάσεις της χώρας, δεν απαιτείται τίποτε άλλο από τη σύνταξη των δασικών χαρτών και του κτηµατολογίου. Και δασικοί χάρτες δεν είναι τίποτε άλλο από το να ξέρει η πολιτεία και οι πολίτες της σε ποιες περιοχές, σε ποιες εκτάσεις της χώρας, το δάσος είναι δάσος και θα παραµείνει δάσος. Χωρίς παζάρια, χωρίς αποχαρακτηρισµούς, χωρίς χρήµατα κάτω από το τραπέζι.

Μόνον που οι «νονοί», η «µαφία» των δασών, µπορούν να κοιµούνται ήσυχοι, αφού ως χώρα έχουµε καταφέρει το ακατόρθωτο… Η σύνταξη των δασικών χαρτών ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια και µέχρι σήµερα κανένας δεν έχει επικυρωθεί. Στο πλαίσιο της σύνταξης του Εθνικού Κτηµατολογίου έχουν συνταχθεί δασικοί χάρτες για 7 εκατοµµύρια στρέµµατα δάσους και δασικών εκτάσεων σε 322 περιοχές της χώρας.

Οι χάρτες διαβιβάστηκαν στις δασικές υπηρεσίες και µέχρι σήµερα, εν έτει 2010, κανένας δεν αναρτήθηκε και κανένας δεν επικυρώθηκε. Γιατί άραγε; Ποιοι και γιατί τραβάνε τέτοιο ζόρι και έχουν καταχωνιάσει στα συρτάρια τους δασικούς χάρτες για 7 εκατοµµύρια στρέµµατα και σφυρίζουν αδιάφορα; Ποιοι και γιατί γράφουν στα παλιά τους τα υποδήµατα εκατοµµύρια ευρώ που έχουν δαπανηθεί από το δηµόσιο ταµείο για τη σύνταξη των δασικών χαρτών; Ποιοι και πώς έχουν τέτοιες «άκρες» σε υψηλά κλιµάκια που τους δίνουν το ελεύθερο να µην κουνούν ούτε το µικρό τους δαχτυλάκι;

Ο «Μπάµπης» και το Σύνταγµα

Η κατάρτιση του δασολογίου είναι συνταγµατική υποχρέωση βάσει του άρθρου 24. Τριάντα τέσσερα χρόνια µετά, αυτή η συνταγματική υποχρέωση δεν έχει εκπληρωθεί και κανενός ή µάλλον ελάχιστων το αυτί ιδρώνει… Τη στιγµή µμάλιστα που στις µέρες µας µε τη βοήθεια της τεχνολογίας η σύνταξη των χαρτών µπορεί να ολοκληρωθεί σε 2 µε 3 χρόνια. Μόνο που, εάν γίνει αυτό, µια ολόκληρη «βιοµηχανία» θα τιναχθεί στον αέρα, αφού θα χαθεί το «χρυσό» απόθεµα εκατοµµυρίων στρεµµάτων γης. Εάν έστω και για τα 7 εκατοµµύρια στρέµµατα δασών και δασικών εκτάσεων κυρωθούν οι υπάρχοντες χάρτες, κάποιοι – και είναι πολλοί και ισχυροί – θα χάσουν τη «δουλειά» τους και τον λόγο ύπαρξής τους. Θα χάσουν χρήµατα, εύκολα και ανέξοδα ρουσφέτια, θα χάσουν τον άσο από το μανίκι τους, το απόλυτο μέσο εκβιασμού, την απόλυτη σύγχρονη «δουλεία».

Μέχρι και σήμερα ο χαρακτηρισμός ή ο αποχαρακτηρισμός μιας έκτασης γίνεται με το…μάτι! Με την αλάνθαστη μέθοδο τού πάω, συχνά παρέα με τον ιδιοκτήτη, κάνω αυτοψία και βγάζω τα συμπεράσματά μου. Το ίδιο ισχύει και για τις δασικές εκτάσεις που καίγονται και πρέπει να κηρυχθούν αναδασωτέες. Η έλλειψη δασικών χαρτών δίνει το προνόμιο σε κάποιους που έχουν τα μέσα να πιέζουν ώστε οι εκτάσεις τους να εξαιρούνται απότην αναδάσωση. Και η μέθοδος του… «ματιού» είναι αλάνθαστη για το κοινό καλό, υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, μόνον όταν ο «Μπάμπης» δεν είναι εδώ… Όπου ένας «Μπάμπης» – μικρός και μεγάλος – αρκεί σε κάθε βαθμίδα της δημόσιας διοίκησης και της πολιτικής εξουσίας για να σταματήσει ακόμα και ένα χρυσοπληρωμένο ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Για να μπλοκάρει εδώ και 34 χρόνια την εφαρμογή του Συντάγματος.

Για τον «Μπάμπη» ακούγονται και λέγονται πολλά στην πιάτσα. Για παράδειγμα, ότι στην Αττική παίρνει έως και το 25% της εμπορικής αξίας που θα αποκτήσει η έκταση μόλις αποχαρακτηριστεί ή μόλις εξαιρεθεί από την αναδάσωση, ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας της υπόθεσης.

Άλλες φορές ο «Μπάμπης» πληρώνεται με πολιτική στήριξη και ψηφαλάκια.

Άλλες φορές, λένε στην πιάτσα, πληρώνεται με «ευχέλαια» και «θεϊκές ευλογίες». Βέβαια, θα σκεφτείτε ότι η πιάτσα λέει πολλά. Και για όλα αυτά χρειάζονται αποδείξεις και ονόματα.

Σωστό. Αλλά… Υπάρχει, όμως, μεγαλύτερη απόδειξη από το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει κυρωθεί κανένας δασικός χάρτης;

Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από το γεγονός ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος, στην αρμοδιότητα του οποίου έχει περιέλθει και η προστασία και διαχείριση των δασών, θα θεωρήσει μεγάλη επιτυχία εάν καταφέρει να αναρτήσει και να επικυρώσει τον πρώτο δασικό χάρτη για μια, έστω, περιοχή της Ανατολικής Αττικής μέχρι το τέλος του 2010; Γιατί, εάν τα πράγματα ήταν εύκολα, απλά και καθαρά, αυτός δεν θα ήταν στόχος, αλλά μια απλή, απλούστατη διοικητική πράξη, που θα έπρεπε να γίνεται αυτόματα και να μην αποκτά ούτε θρυλικές διαστάσεις ούτε πολιτική χροιά.